Wikipedia

Narodowa Rada Tymczasowa

Narodowa Rada Tymczasowa (także: Przejściowa Rada Narodowa[1], Tymczasowa Rada Narodowa, Libijska Rada Narodowa[2]; arab. المجلس الوطني الانتقالي, Al-Majlis al-Waṭanī al-Intiqālī) – ciało powołane 5 marca 2011 w Bengazi przez przeciwników reżimu Muammara al-Kaddafiego podczas wojny domowej w Libii, pełniące funkcję organu władzy do 8 sierpnia 2012.

Libia
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Libii
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna

Wikiprojekt Polityka

Pierwsze działania na rzecz utworzenia rządu edytuj

Osobny artykuł: Wojna domowa w Libii.

15 lutego 2011 w Libii rozpoczęły się antyrządowe protesty przeciwko władzy wieloletniego przywódcy kraju Muammara al-Kaddafiego, które z czasem przybrały formę powstania i walki zbrojnej.

Jedne z pierwszych działań na rzecz utworzenia własnych władz powstańcy podjęli 24 lutego 2011, kiedy w wyzwolonym mieście Al-Bajda odbyło się spotkanie grupy opozycyjnych polityków, byłych oficerów wojskowych i przywódców plemiennych pod przywództwem Mustafy Muhammada Abd ad-Dżalila. Ad-Dżalil odmówił prowadzenia rozmów z Kaddafim i wezwał go do rezygnacji z władzy[3]. Podczas spotkania, na podium została rozwieszona libijska flaga używana w latach 1951–1969[4][5][6].

Powstanie Narodowej Rady Tymczasowej edytuj

 
Flaga Libii wprowadzona przez Narodową Radę Tymczasową

5 marca 2011 w mieście Bengazi powstańcy oficjalnie powołali do życia Narodową Radę Tymczasową, składającą się z 31 członków reprezentujących miasta i regiony wyzwolone spod władzy Muammara al-Kaddafiego. Na czele Rady stanął były minister sprawiedliwości Mustafa Muhammad Abd ad-Dżalil. Rada uznała się za jedynego reprezentanta całej Libii i zamierzała realizować cele powstania aż do ostatecznego oswobodzenia kraju spod władzy pułkownika Kaddafiego. Swoją legitymizację czerpała od komitetów miejskich zakładanych w pierwszych dniach powstania w miastach zdobytych przez siły powstańcze[7][8].

10 marca 2011 Francja jako pierwsze państwo uznała Narodową Radę Tymczasową za legalne władze Libii[9].

23 marca 2011 Rada powołała własny rząd tymczasowy na czele z Mahmudem Dżibrilem[10].

Wraz z ofensywą powstańców, wspieranych z powietrza przez siły NATO, wzrastało uznanie międzynarodowe dla Narodowej Rady Tymczasowej. 23 sierpnia 2011 powstańcy zdobyli kwaterę Kaddafiego w Trypolisie, zmuszając go do ucieczki, a Rada efektywnie (de facto) przejęła władzę w kraju[11]

8 sierpnia 2012 w Trypolisie odbyła się uroczystość przekazania władzy przez Narodową Radę Tymczasową, Zgromadzeniu Narodowemu. Symbolicznie władze na ręce najstarszego członka liczącego 200 deputowanych Zgromadzenia Narodowego Mohammeda Ali Salima przekazał przewodniczący TRN Mustafa ad-Dżalil. Tym samym Zgromadzenie Narodowe wybrane w lipcowej elekcji przejęło konstytucyjne obowiązki kierowania i reprezentowania kraju. Jej pierwszym zadaniem był wybór przewodniczącego, którym 9 sierpnia 2012 został Mohammed Megarjef. Narodowa Rada Tymczasowa została rozwiązana[12][13].

Uznanie międzynarodowe edytuj

 

     Libia

     Państwa formalnie uznające Narodową Radę Tymczasową za legalne władze Libii

     Państwa utrzymujące nieformalnie stosunki z Narodową Radą Tymczasową

     Państwa nieuznające Narodowej Rady Tymczasowej

10 marca Francja uznała Narodową Radę Tymczasową za jedynego prawomocnego przedstawiciela narodu libijskiego i zapowiedziała wysłanie do Bengazi swojego ambasadora oraz przyjęcie ambasadora NRT w Paryżu[9]. 11 marca na szczycie UE dotyczącym sytuacji w Libii kanclerz Niemiec ogłosiła, że rząd niemiecki nie uznaje już Kaddafiego za partnera do rozmów w Libii. Kierujące pracami UE Węgry zapowiedziały zamrożenie aktywów koncernów naftowych i gazowych[14].

28 marca Katar, jako drugie państwo uznało Narodową Radę Tymczasową za przedstawiciela państwa libijskiego[15]. 3 kwietnia Malediwy, a dzień później Włochy uznały Tymczasową Radę Narodową za jedyną legalną władzę w Libii. Katar ogłosił, iż pozytywnie rozważył prośbę rebeliantów o dozbrajanie bojówek 13 kwietnia ten rząd w Bengazi uznał Kuwejt, natomiast 22 kwietnia Gambia[16].

5 maja rebelianci podali, że Tymczasową Radę Narodową uznały Hiszpania, Dania i Holandia. Ministerstwa Spraw Zagranicznych Danii i Hiszpania zaprzeczyły, jakoby formalnie uznały rząd rebeliantów. Do początku maja rząd z Bengazi uznały Francja (10 marca), Katar (28 marca), Malediwy (3 kwietnia), Włochy (4 kwietnia), Kuwejt (13 kwietnia) oraz Gambia (22 kwietnia)[17].

23 maja Turcja (nieformalnie), 24 maja Jordania[18] oraz Rosja (nieformalnie), a 28 maja Senegal, uznały Tymczasową Radę Narodową za jedyną legalną władzę Libii. 8 czerwca rząd hiszpański uznał Narodową Radę Tymczasową za jedynego prawowitego reprezentanta Libii[19]. Dzień później władze w Bengazi uznała Australia[20].

12 czerwca Zjednoczone Emiraty Arabskie[21], a dzień później Niemcy oficjalnie uznały władze powstańcze w Bengazi jako jedyny legalny libijski organ władzy[22]. Dzień później to samo uczyniła Kanada[23]. 22 czerwca Dania uznała powstańców za reprezentantów Libii na arenie międzynarodowej[24]. Z kolei 28 czerwca Bułgaria i Chorwacja uznały tymczasową Narodową Radę Libijską[25].

3 lipca Turcja uznała Tymczasową Radę Narodową[26]. 8 lipca ten krok wykonała Polska[27]. 13 lipca Belgia, Luksemburg i Holandia uznały Narodową Radę Libijską[28]. Dwa dni później Japonia i Stany Zjednoczone uznały formalnie Tymczasową Radę Narodową podczas obrad grupy kontaktowej w Stambule[29][30].

18 lipca Albania uznała rząd powstańczy[31], 20 lipca Słowenia[32], a dnia kolejnego Czarnogóra[33].

27 lipca Wielka Brytania uznała oficjalnie rząd w Bengazi i nakazała wydalenie libijskich dyplomatów z Londynu. 9 sierpnia przedstawiciel Tymczasowej Rady Narodowej oficjalnie objął stanowisko libijskiego ambasadora w Londynie[34].

28 lipca Portugalia uznała Narodową Radę Tymczasową[35]. Ten sam krok 11 sierpnia podjęła Botswana[36], a dzień później Gabon[37]. 20 sierpnia Tunezja uznała władze powstańcze za jedyne legalne przedstawicielstwo społeczeństwa libijskiego[38], a dwa dni później Egipt[39].

23 sierpnia Bahrajn, Maroko, Irak i Nigeria uznały Narodową Radę Libijską za prawowite władze Libii[40].

Dodatkowo kolejne państwa, a także organizacje międzynarodowe, nieformalnie poparły Radę i utrzymywały z nią stosunki, m.in. Turcja[41], Grecja[42], Irlandia[43], a także Liga Państw Arabskich[44], Rada Współpracy Zatoki Perskiej, oraz Unia Europejska[45].

26 sierpnia Narodowa Rada Tymczasowa przeniosła oficjalnie swoją siedzibę z Bengazi do Trypolisu[46]. 12 września Radę uznały Chiny[47].

16 września 2011 została oficjalnie uznana przez ONZ, a jej przedstawiciel uzyskał mandat w Zgromadzeniu Ogólnym[48].

Państwo Data uznania Lp. Państwo Data uznania
1   Francja[9] 10 marca 2011 54   Burkina Faso[49] 24 sierpnia 2011
2   Katar[15] 28 marca 2011 55   Kolumbia[50] 25 sierpnia 2011
3   Malediwy[51] 3 kwietnia 2011 56   Serbia[52] 25 sierpnia 2011
4   Włochy[53] 4 kwietnia 2011 57   Bośnia i Hercegowina[54] 25 sierpnia 2011
5   Kuwejt[potrzebny przypis] 13 kwietnia 2011 58   Mongolia[55] 25 sierpnia 2011
6   Gambia[56] 22 kwietnia 2011 59   Wybrzeże Kości Słoniowej[57] 25 sierpnia 2011
7   Jordania[18] 24 maja 2011 60   Macedonia[58] 25 sierpnia 2011
8   Senegal[59] 28 maja 2011 61   Dżibuti[60] 25 sierpnia 2011
9   Hiszpania[19] 8 czerwca 2011 62   Cypr[61] 26 sierpnia 2011
10   Australia[20] 9 czerwca 2011 63   Malezja[62] 26 sierpnia 2011
11   Zjednoczone Emiraty Arabskie[21] 12 czerwca 2011 64   Rwanda[63] 26 sierpnia 2011
12   Niemcy[22] 13 czerwca 2011 65   Estonia[64] 26 sierpnia 2011
13   Kanada[23] 14 czerwca 2011 66   Benin[65] 26 sierpnia 2011
14   Panama[66] 14 czerwca 2011 67   Niger[65] 27 sierpnia 2011
15   Austria[67] 18 czerwca 2011 68   Togo[65] 27 sierpnia 2011
16   Łotwa[68] 20 czerwca 2011 69   Kosowo[69] 27 sierpnia 2011
17   Litwa[70] 20 czerwca 2011 70   Gwinea[71] 28 sierpnia 2011
18   Dania[24] 22 czerwca 2011 71   Czechy[72] 29 sierpnia 2011
19   Republika Zielonego Przylądka[73] 26 czerwca 2011 72   Filipiny[74] 30 sierpnia 2011
20   Bułgaria[25] 28 czerwca 2011 73   Słowacja[75] 30 sierpnia 2011
21   Chorwacja[25] 28 czerwca 2011 74   Armenia[76] 31 sierpnia 2011
22   Turcja[26] 3 lipca 2011 75   Rosja[77] 1 września 2011
23   Polska[27] 8 lipca 2011 76   Finlandia[78] 1 września 2011
24   Luksemburg[28] 13 lipca 2011 77   Rumunia[79] 1 września 2011
25   Belgia[28] 13 lipca 2011 78   Ukraina[80] 1 września 2011
26   Holandia[28] 13 lipca 2011 79   Azerbejdżan[81] 2 września 2011
27   Japonia[29] 15 lipca 2011 80   Botswana[82] 2 września 2011
28   Stany Zjednoczone[30] 15 lipca 2011 81   Kazachstan[83] 5 września 2011
29   Albania[31] 18 lipca 2011 82   Komory[84] 5 września 2011
30   Słowenia[32] 20 lipca 2011 83   Republika Środkowoafrykańska[85][86] 5 września
31   Czarnogóra[33] 21 lipca 2011 84   Seszele[87] 7 września 2011
32   Wielka Brytania[88] 27 lipca 2011 85   Ghana[89] 9 września 2011
33   Portugalia[35] 28 lipca 2011 86   Chińska Republika Ludowa[90] 12 września 2011
34   Gabon[91] 19 sierpnia 2011 87   Afganistan[92] 13 września 2011
35   Tunezja[38] 20 sierpnia 2011 88   Wietnam[93] 14 września 2011
36   Egipt[39] 22 sierpnia 2011 89   Kostaryka[94] 16 września 2011
37   Nowa Zelandia[95] 22 sierpnia 90   Chile[96] 16 września 2011
38   Maroko[97] 22 sierpnia 2011 91   Republika Chińska[98] 16 września 2011
39   Irlandia[99] 22 sierpnia 2011 92   Indie[100] 17 września 2011
40   Palestyna[101] 22 sierpnia 2011 93   Iran[102] 18 września 2011
41   Oman[103] 23 sierpnia 2011 94   Południowa Afryka[104] 20 września 2011
42   Bahrajn[105] 23 sierpnia 2011 95   Uganda[106] 21 września 2011
43   Nigeria[107] 23 sierpnia 2011 96   Algieria[108] 24 września 2011
44   Irak[109] 23 sierpnia 2011 97   Szwecja[110] 24 września 2011
45   Norwegia[111] 23 sierpnia 2011 98   Kenia[112] 24 września 2011
46   Liban[113] 23 sierpnia 2011 99   Szwajcaria[114] 29 września 2011
47   Malta[115] 23 sierpnia 2011 100   Jamajka[116] 29 września 2011
48   Grecja[117] 23 sierpnia 2011 101   Somalia[118] 30 września 2011
49   Korea Południowa[119] 24 sierpnia 2011 102   Bangladesz[120] 13 października 2011
50   Sudan[121] 24 sierpnia 2011 103   Watykan[122] 20 października 2011
51   Czad[123] 24 sierpnia 2011 104   Pakistan[124] 3 listopada 2011
52   Węgry[125] 24 sierpnia 2011 105   Mauretania[126] 25 listopada 2011
53   Etiopia[127] 24 sierpnia 2011 106   Erytrea[128] 30 listopada 2011


Kraje, które nie ogłosiły uznania NRT, ale głosujące 16 września w ONZ za uznaniem NRT
Lp. Państwo Lp. Państwo
1   Andora 16   Meksyk
2   Argentyna 17   Mołdawia
3   Belize 18   Monako
4   Brazylia 19   Paragwaj
5   Brunei 20   Peru
6   Fidżi 21   Saint Lucia
7   Gruzja 22   San Marino
8   Gwatemala 23   Singapur
9   Islandia 24   Sri Lanka
10   Izrael 25   Sudan Południowy
11   Jemen 26   Syria
12   Liechtenstein 27   Tajlandia
13   Madagaskar 28   Timor Wschodni
14   Mauritius 29   Vanuatu


Przypisy edytuj

  1. ↑ Nazwa stosowana przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych [1]
  2. ↑ Rebelianci proszą o naloty. Brytyjczycy rozbrajają myśliwce [online], TVN24.pl, 2 marca 2011 [dostęp 2011-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-05].
  3. ↑ Libya protests: Gaddafi embattled by opposition gains [online], BBC News, 24 lutego 2011 [dostęp 2011-02-27] (ang.).
  4. ↑ LIVE: Libya unrest [online], BBC News, 24 lutego 2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-02-25] (ang.).
  5. ↑ Lulu Garcia-Navarro, Provisional Government Forming In Eastern Libya [online], NPR, 23 lutego 2011 (ang.).
  6. ↑ Peter S. Green, Libya’s Eastern Rebels, Long-Time Qaddafi Foes, Driving Revolt [online], Bloomberg, 25 lutego 2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-02-28] (ang.).
  7. ↑ Founding Statement of the Interim Transitional National Council (TNC) [online], The Interim Transitional National Council, 5 marca 2011 [dostęp 2011-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-11] (ang.).
  8. ↑ Council members [online], The Libyan Interim National Council [dostęp 2011-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-16] (ang.).
  9. ↑ a b c Przełom? Francja uznała libijskich powstańców za prawowitą władzę [online], Onet.pl, 10 marca 2011 [dostęp 2011-03-10].
  10. ↑ Libyan rebels form „interim government” [online], Al Jazeera, 22 marca 2011 [dostęp 2011-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-24] (ang.).
  11. ↑ Peter Graff, Libyan rebels overrun Gaddafi HQ, say he's „finished” [online], Reuters, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-09-20] (ang.).
  12. ↑ Tymczasowa Rada Narodowa przekazała władzę Zgromadzeniu Narodowemu [online], Wirtualna Polska, 9 sierpnia 2012 [dostęp 2012-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-29].
  13. ↑ Libya's NTC hands power to newly elected assembly [online], BBC News, 9 sierpnia 2012 [dostęp 2012-06-08] (ang.).
  14. ↑ „Pułkownik Kaddafi musi natychmiast oddać władzę” [online], TVN24.pl, 11 marca 2011 [dostęp 2011-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-13].
  15. ↑ a b Ostatni bastion w ogniu. „Nie mamy wyboru, musimy walczyć” [online], TVN24.pl, 12 marca 2011 [dostęp 2011-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-14].
  16. ↑ Rzym uznaje rebeliantów [online], TVN24.pl, 4 kwietnia 2011 [dostęp 2011-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-06].
  17. ↑ Uznali czy nie rząd powstańców? Sprzeczne wersje [online], Wirtualna Polska, 5 maja 2011 [dostęp 2011-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-11].
  18. ↑ a b Jordan recognises Libya interim council, to appoint envoy to Benghazi [online], Petra – Jordan News Agency, 24 maja 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-06] (ang.).
  19. ↑ a b Iwona Krawczyk, Hiszpania: rada powstańców jedynym reprezentantem Libii [online], rp,pl, 8 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-02].
  20. ↑ a b Dan Oakes, Canberra backs new Libya [online], The Sydney Morning Herald, 10 czerwca 2011 [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  21. ↑ a b UAE recognises Libya's TNC [online], WAM, 12 czerwca 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-15] (ang.).
  22. ↑ a b Niemcy uznały Narodową Radę Libijską [online], Wirtualna Polska, 13 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01].
  23. ↑ a b Kanada uznała libijskich rebeliantów [online], Wirtualna Polska, 14 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-07].
  24. ↑ a b Dania uznała rząd libijskich rebeliantów [online], Wirtualna Polska, 22 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-10].
  25. ↑ a b c Bułgaria i Chorwacja uznały Narodową Radę Libijską [online], Onet.pl, 28 czerwca 2011 [dostęp 2021-06-08] (pol.).
  26. ↑ a b Turcja uznała Narodową Radę Libijską [online], rp.pl, 3 lipca 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-11] (pol.).
  27. ↑ a b Spencer Butts, Daily Libya Tracker [online], Institute for the Study of War [dostęp 2021-06-08] (ang.).
  28. ↑ a b c d Kraje Beneluksu uznały Narodową Radę Libijską [online], Wirtualna Polska, 13 lipca 2011 [dostęp 2011-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-13].
  29. ↑ a b Libya Contact Group to recognize NTC as legitimate authority: FM [online], Xinhua News Agency, 15 lipca 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-20] (ang.).
  30. ↑ a b Tulay Karadeniz, United States recognises Libya rebels [online], Reuters, 15 lipca 2011 [dostęp 2011-10-21] (ang.).
  31. ↑ a b The Government of the Republic of Albania recognises the National Transition Council in Libya, as the legitimate representative of the Libyan people [online], Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës së Shqipërisë, 18 lipca 2011 [dostęp 2011-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-27] (ang.).
  32. ↑ a b Slovenska vlada hitro pozabila na Gadafija [online], Delo, 20 lipca 2011 [dostęp 2021-06-08] (słoweń.).
  33. ↑ a b Government of Montenegro recognises Libyan National Transitional Council [online], Government of Montenegro, 21 lipca 2011 [dostęp 2011-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-02] (ang.).
  34. ↑ Libya's rebel opposition takes over London embassy [online], Reuters, 9 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-09] (ang.).
  35. ↑ a b Press Statement [online], Ministério dos Negócios Estrangeiros [dostęp 2011-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-29] (ang.).
  36. ↑ Bame Piet, Botswana recognises Libya's rebel govt [online], Mmegi Online, 11 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-22] (ang.).
  37. ↑ Libyan rebels on offensive 6 months into uprising [online], StarAfrica.com, 12 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-21] (ang.).
  38. ↑ a b Tunis recognizes Libyan rebels as country's rep [online], FOX News, 20 sierpnia 2011 [dostęp 2021-06-08] (ang.).
  39. ↑ a b Egypt recognises Libya rebel government [online], The New Age, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-08] (ang.).
  40. ↑ Dyktator kontratakuje. Pociski spadają na Trypolis i Mistratę [online], TVN24.pl, 24 sierpnia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03].
  41. ↑ Turkey recognizes Libyan rebels [online], Monsters and Critics, 23 maja 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-27] (ang.).
  42. ↑ Greece to establish liaison presence in Benghazi [online], Libya.tv, 15 maja 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-23] (ang.).
  43. ↑ Mary Fitzgerald, Representative of Libyan rebels opposes EU force [online], The Irish Times, 21 kwietnia 2011 [dostęp 2011-07-03] (ang.).
  44. ↑ Libyan regime „lost legitimacy” – Arab League [online], INQUIRER.net, 13 marca 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-14] (ang.).
  45. ↑ Libya: US and EU say Muammar Gaddafi must go [online], BBC News, 11 marca 2011 [dostęp 2011-07-03] (ang.).
  46. ↑ „W Bab Al-Azizija doszło do masowego morderstwa” [online], TVN24.pl, 26 sierpnia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2013-01-13].
  47. ↑ Kaddafi dziś nie przemówi. Względy bezpieczeństwa [online], TVN24.pl, 12 września 2011 [zarchiwizowane z adresu 2012-03-22].
  48. ↑ Louis Charbonneau, UN assembly recognizes Libya's interim government [online], Reuters, 16 września 2011 [dostęp 2011-09-20] (ang.).
  49. ↑ Burkina Faso offers Gaddafi exile [online], Reuters, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  50. ↑ Colombian president meets Libyan rebel representatives [online], Xinhua, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-08] (ang.).
  51. ↑ Maldives Recognises Libyan National Council as sole representative of the Libyan people [online], The President's Office Republic of Maldives, 3 kwietnia 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-10] (ang.).
  52. ↑ Srbija priznaje pobunjenički Prelazni savet u Libiji [online], Blic Online, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-13] (serb.).
  53. ↑ Frattini: Włochy uznały Narodową Radę Libijską [online], Interia.pl, 4 kwietnia 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-12].
  54. ↑ Predsjedništvo BiH priznalo novu libijsku vlast [online], sarajevo-x.com, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-16] (serb.).
  55. ↑ Монгол Улс Ливийн шилжилтийг дэмжихээ илэрхийлэв [online], Gogo News, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (mong.).
  56. ↑ Gambia: Government recognises Libya's Transitional National Council [online], AllAfrica, 26 kwietnia 2011 [dostęp 2011-10-20] (ang.).
  57. ↑ Ivory Coast recognizes libyan rebels [online], NOW Lebanon, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-15] (ang.).
  58. ↑ Македонија ја призна новата власт во Либија [online], Утрински весник, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-27] (mac.).
  59. ↑ Senegal grants diplomatic recognition to Libya rebels [online], StarAfrica.com, 28 maja 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-21] (ang.).
  60. ↑ Djibouti recognizes Libya's transitional council [online], Ethio Somali Democratic Council, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-01] (ang.).
  61. ↑ Sarah Fenwick, Cyprus Recognises Libya National Transitional Council [online], CyprusNewsReport.com, 26 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-23] (ang.).
  62. ↑ Malaysia Recognizes Libyan Rebel Authority [online], Jakarta Globe, 27 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-13] (ang.).
  63. ↑ Rwanda urges AU to back Libyan rebels [online], Sunday Times, 26 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-16] (ang.).
  64. ↑ Estonia supports launching of democratic changes in Libya [online], Estonian Foreign Ministry, 26 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-28] (ang.).
  65. ↑ a b c David Lewis, Niger, Benin and Togo recognize Libyan rebels [online], Reuters, 27 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  66. ↑ Panama uznaje libijskich powstańców [online], tierralatina.pl, 15 czerwca 2011 [dostęp 2011-10-20].
  67. ↑ Austria recognises Libyan rebels [online], Saigon Gai Phong, 18 czerwca 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-22] (ang.).
  68. ↑ Foreign Ministry Political Director meets minister of Libyan Transitional National Council [online], Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Latvia, 20 czerwca 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-23] (ang.).
  69. ↑ Kosova njeh zyrtarisht Këshillin Kombëtar të Libisë, si autoritetin e vetëm qeverisës [online], Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës së Kosovës, 27 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-17] (alb.).
  70. ↑ In Vilnus, Lithuanian Foreign Vice-Minister meets with representatives of Libya's Transitional Council [online], Lietuvos Respublikos užsienio reikalų ministerija, 20 czerwca 2011 [dostęp 2021-06-10] (ang.).
  71. ↑ La Guinée reconnaît à son tour le CNT libyen [online], Radio France Internationale, 28 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (fr.).
  72. ↑ Prague recognises Libyan rebels as country´s legal representation [online], České noviny, 29 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-16] (ang.).
  73. ↑ Comunicado do Governo de Cabo Verde [online], Governo de Cabo Verde, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] (port.).
  74. ↑ Philippine Statement on Libya, 30 August 2011 [online], Department of Foreign Affairs - Republic of the Philippines, 30 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-07] (ang.).
  75. ↑ The Slovak Republic recognize the National Transitional Council of Libya [online], Ministry of Foreign Affairs of the Slovak Republic, 30 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-01] (ang.).
  76. ↑ Tigran Balayan’s, MFA Spokesperson Tigran Balayan’s answer to the question of „Hayastani Hanrapetutyun” daily [online], Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Armenia, 2 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26] (ang.).
  77. ↑ Statement by the Russian Ministry of Foreign Affairs [online], Ministry of Foreign Affairs of the Russian Federation, 1 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-06] (ang.).
  78. ↑ Foreign Minister Tuomioja to attend the Informal EU Foreign Ministers Meeting [online], Ministry for Foreign Affairs of Finland, 1 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-24] (ang.).
  79. ↑ Romania recognizes Libyan rebels [online], NOW Lebanon, 1 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-17] (ang.).
  80. ↑ Ukraine recognizes new Libyan government, says Foreign Ministry [online], Interfax-Ukraine, 1 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-03] (ang.).
  81. ↑ S. Agayeva, Azerbaijan recognizes Interim Transitional Council of Libya [online], Trend News Agency, 2 września 2011 [dostęp 2011-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-03] (ang.).
  82. ↑ Botswana recognises Libya’s National Transitional Council [online], Gabzfm news, 2 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-19] (ang.).
  83. ↑ Kazakhstan recognizes National Transitional Council of Libya as acting government [online], Kazinform, 5 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  84. ↑ Comores-Libye: Le gouvernement reconnaît le CNT libyen [online], Afrique en ligne, 6 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-03] (fr.).
  85. ↑ La RCA reconnait la légitimité du CNT en Libye [online], Radio Ndeke Luka, 5 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-02] (fr.).
  86. ↑ La Centrafrique reconnaît les nouvelles autorités libyennes [online], JJournaldeBangui.com, 6 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-19] (fr.).
  87. ↑ Seychelles to recognise Transitional National Council of Libya [online], Seychelles Nation, 8 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-30] (ang.).
  88. ↑ Wielka Brytania uznała Narodową Radę Libijską jako legalny rząd [online], Polskatimes.pl, 27 lipca 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-13].
  89. ↑ Ghana recognizes Libyan National Transitional Council [online], ModernGhana, 9 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-12] (ang.).
  90. ↑ China recognizes Libya's NTC as ruling authority, representative of people [online], Xinhua, 12 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-26] (ang.).
  91. ↑ Diplomatie/Libye : le Gabon reconnaît le CNT comme représentant légal de ce pays [online], Portail Officiel Gouvernement Gabonais, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-02] (fr.).
  92. ↑ Statement of the Ministry of Foreign Affairs of the Islamic Republic of Afghanistan [online], Ministry of Foreign Affairs of the Islamic Republic of Afghanistan, 13 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
  93. ↑ Việt Nam ủng hộ việc Hội đồng dân tộc chuyển tiếp (NTC) tiếp quản ghế của Li-bi tại Đại Hội đồng Liên Hợp quốc [online], Vietnam Ministry of Foreign Affairs, 14 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (wiet.).
  94. ↑ Costa Rica reconnaît le CNT en tant que „représentant légitime” du peuple libyen [online], Atlasinfo.fr, 15 października 2011 [dostęp 2011-10-15] (fr.).
  95. ↑ NZ to recognise Libya's Transitional National Council [online], Radio New Zealand, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] (ang.).
  96. ↑ Comunicado sobre Libia y la Asamblea General de Naciones Unidas [online], Ministerio de Relaciones Exteriores de Chile, 16 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-30] (hiszp.).
  97. ↑ Le Maroc reconnaît le CNT, visite du ministre marocain des AE à Benghazi [online], Romandie News, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-01] (fr.).
  98. ↑ Taiwan recognizes Libyan transitional council [online], Focus Taiwan, 16 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-26] (ang.).
  99. ↑ Statement by the Tánaiste on developments in Libya [online], Department of Foreign Affairs, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-24] (ang.).
  100. ↑ India formally recognizes Libya’s TNC, offers rebuilding assistance [online], Firstpost, 17 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  101. ↑ PA recognizes Libya's rebel government [online], Ynet News, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] (ang.).
  102. ↑ MP: Iran officially recognizes Libyan Transitional Council [online], Trend News Agency, 19 września 2011 [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  103. ↑ Oman backs Libyan revolutionary council [online], Libya.tv, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-23] (ang.).
  104. ↑ South Africa recognizes Libyan NTC [online], Xinhua, 21 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-27] (ang.).
  105. ↑ Kingdom of Bahrain declares its recognition of Libya’s National Transitional Council [online], Kingdom of Bahrain Ministry of Foreign Affairs, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-28] (ang.).
  106. ↑ Ssekandi in New York for UN meet [online], The New Vision, 22 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-24] (ang.).
  107. ↑ Elisha Bala-Gbogbo, Mike Cohen, Nigeria Breaks Africa Ranks on Libya, Sparking Criticism [online], Bloomberg Businessweek, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-13] (ang.).
  108. ↑ Algeria FM says recognises Libya's NTC – Arabiya TV [online], Reuters, 22 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  109. ↑ Serena Chaudhry, Iraq recognises Libyan rebel council [online], Reuters, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  110. ↑ Sverige ser NTC som Libyens legitima regering [online], Sveriges Radios, 24 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (szw.).
  111. ↑ Norway recognizes Libyan opposition [online], Monsters & Critics, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-30] (ang.).
  112. ↑ Walter Menya, Kenya embraces new leadership in Libya [online], Sunday Nation, 24 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-24] (ang.).
  113. ↑ Nafez Qawas, Lebanon recognizes Libya's National Transitional Council [online], The Daily Star, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  114. ↑ Swiss name ambassador to new Libyan regime [online], swissinfo.ch, 29 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-14] (ang.).
  115. ↑ Malta recognises transitional council as Libyan government [online], Times of Malta, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  116. ↑ Jamaica Joins 60 Other Countries in Acknowledging the National Transitional Council as Libya’s Legal Representative [online], Government of Jamaica. Office of the Prime Minister, 30 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-28] (ang.).
  117. ↑ Greece recognises Libyan rebels [online], The New Age, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-19] (ang.).
  118. ↑ Somali gov't recognizes Libya's NTC [online], Xinhua, 30 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-08] (ang.).
  119. ↑ S. Korea recognizes Libya's rebel council [online], Yonhap News Agency, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-13] (ang.).
  120. ↑ Dhaka recognises Libyan Transitional Council [online], bdnews24.com, 13 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-14] (ang.).
  121. ↑ Wang Guanqun, Sudan recognizes Libya's National Transitional Council [online], Xinhua, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-08] (ang.).
  122. ↑ Watykan uznał Narodową Radę Libijską [online], tvp.info, 21 października 2011 [dostęp 2011-10-22].
  123. ↑ Libya – Aug 24, 2011 - 20:25 [online], Al Jazeera, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-24] (ang.).
  124. ↑ Better late than never: Pakistan recognises new Libya regime [online], The Express Tribune, 3 listopada 2011 [dostęp 2011-11-05] (ang.).
  125. ↑ Hungary recognises rebel council as legitimate representative of Libya [online], Politics.hu, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-20] (ang.).
  126. ↑ Libya: Mauritania recognises Libya's NTC [online], AfriqueJet, 25 listopada 2011 [dostęp 2011-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-16] (ang.).
  127. ↑ Ethiopia Recognizes Libyan Rebels [online], TesfaNews, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2021-06-10] (ang.).
  128. ↑ Eritrea recognises Libya's NTC Government, Extends Invitition for a State Visit [online], TesfaNews, 30 listopada 2011 [dostęp 2011-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-02].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Narodowa_Rada_Tymczasowa&oldid=66423182”