Nathalie Tauziat

Nathalie Tauziat (ur. 17 października 1967 w Bangi, Republika Środkowoafrykańska) – francuska tenisistka, finalistka Wimbledonu w grze pojedynczej, zdobywczyni Pucharu Federacji.

Natalie Tauziat

Tauziat podczas finału Pucharu Federacji w 2016 roku
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	17 października 1967 Bangi
Wzrost	165 cm
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1985
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	8 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	3 (8 maja 2000)
Australian Open	4R (1993)
Roland Garros	QF (1991)
Wimbledon	F (1998)
US Open	QF (2000)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	25 WTA, 2 ITF
Najwyżej w rankingu	3 (8 października 2001)
Australian Open	3R (1993)
Roland Garros	SF (1990, 1994, 1997, 1999, 2000)
Wimbledon	SF (2001)
US Open	F (2001)

Kariera tenisowa

Praworęczna zawodniczka, z klasycznym jednoręcznym bekhendem, prezentowała ofensywny styl „serwis-wolej”. Najlepsze wyniki, w tym finał wielkoszlemowy i awans do czołowej dziesiątki rankingu, osiągnęła po ukończeniu 30. roku życia.

Pierwszy turniej w grze pojedynczej wygrała w 1990 w Bajonnie, pokonując w finale Niemkę Anke Huber. W 1991 na kortach im. Rolanda Garrosa (French Open) była w ćwierćfinale (pierwszy awans do tej rundy w Wielkim Szlemie). W latach 1990–1993 regularnie kończyła sezony w najlepszej dwudziestce na świecie i występowała w turnieju Masters (WTA Tour Championships). W 1995 wygrała swój pierwszy turniej na nawierzchni trawiastej, w angielskim Eastbourne.

Po kilku latach słabszych wyników (chociaż wciąż pozostawała w najlepszej setce rankingu) w 1997 zaliczyła swój drugi ćwierćfinał na Wimbledonie (poprzedni w 1992); awans do ćwierćfinału nastąpił w niecodziennych okolicznościach. W meczu przeciwko rodaczce Sandrine Testud miała w trzecim secie do obrony dwie piłki meczowe, gdy rywalizację przerwał deszcz; po wznowieniu gry Tauziat wygrała cztery piłki z rzędu, a następnie cały zacięty pojedynek 4:6, 7:5, 12:10. Udana dalsza część sezonu pozwoliła Francuzce wrócić do najlepszej dwudziestki i po kilkuletniej przerwie awansować do turnieju Masters, w którym pokonała dwie znacznie wyżej notowane rywalki – Amandę Coetzer z RPA i Ivę Majoli z Chorwacji (aktualną mistrzynię French Open), docierając do półfinału. Przyczyniła się również do pierwszego triumfu Francji w Pucharze Federacji, pozostając niepokonana w 1997 w meczach pucharowych zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej; w meczu I rundy przeciwko Japonii ustanowiła rekord – pokonała Naoko Sawamatsu 7:5, 4:6, 17:15, a decydujący set, a także cały mecz były najdłuższe w historii Pucharu Federacji (w singlu).

Rok 1998 przyniósł największy sukces w karierze Nathalie Tauziat. W swoim czterdziestym trzecim starcie w turnieju wielkoszlemowym dotarła do finału Wimbledonu, pokonując po drodze m.in. rodaczkę Julie Halard-Decugis, Brytyjkę Samanthę Smith, rozstawioną z dwójką Amerykankę Lindsay Davenport i w półfinale po zaciętym pojedynku Białorusinkę Natallę Zwierawą. W decydującym meczu nie sprostała innej weterance, Czeszce Janie Novotnej, 4:6, 6:7. W dalszej części sezonu była jeszcze m.in. w IV rundzie US Open, gdzie Davenport wzięła rewanż. Jesienią 1998 w serii halowych turniejów europejskich była kolejno w półfinale Pucharu Wielkiego Szlema (ponownie pokonała Davenport, uległa Venus Williams), ćwierćfinale w Filderstadt (porażka z Davenport), półfinale w Zurychu (porażka z V. Williams), półfinale w Luksemburgu (porażka z Silvią Fariną), finale w Lipsku (porażka ze Steffi Graf), półfinale w Filadelfii (ponownie porażka z Graf) i ćwierćfinale WTA Tour Championships (porażka z Davenport). Wyniki te zapewniły jej pierwszy w karierze awans do czołowej dziesiątki rankingu światowego.

Kontynuowała udane występy w kolejnych sezonach. W 1999 wygrała dwa turnieje, w tym zaliczaną do tzw. Tier I (najwyższej kategorii po Wielkim Szlemie) imprezę w Moskwie. Przegrała w dwóch finałach turniejowych na trawie (Birmingham z Halard-Decugis, Eastbourne ze Zwierawą), a w ćwierćfinale Wimbledonu uległa Mirjanie Lučić. Na koniec sezonu 1999 po raz drugi w karierze osiągnęła półfinał Masters. W 2000 osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu – nr 3, m.in. dzięki wygranej w halowym turnieju w Paryżu, gdzie w finale pokonała Serenę Williams. Była też w ćwierćfinale US Open, pokonując po drodze – po raz pierwszy w karierze – utytułowaną Hiszpankę Arantxę Sánchez Vicario.

W 2001 wygrała turniej w Birmingham. Była także – po raz piąty w karierze – w ćwierćfinale Wimbledonu, również jako najstarsza wielkoszlemowa ćwierćfinalistka od czasu Navrátilovej. Jako jedenasta zawodniczka w historii przekroczyła liczbę 600 zwycięstw w cyklu zawodowym. Zapewniła sobie także dziewiąty udział w turnieju Masters, po którym zdecydowała się zakończyć karierę singlową.

W 2002 kontynuowała jeszcze występy w wybranych turniejach deblowych. W październiku 2001 osiągnęła najwyższy ranking deblowy (nr 3 na świecie). Łącznie w karierze wygrała 25 turniejów deblowych, wystąpiła w siedmiu edycjach deblowego Masters (osiągając finały w 1997 i 1998). W początkowej fazie kariery tworzyła parę z Isabelle Demongeot, później głównie z Alexandrą Fusai. W grze mieszanej osiągnęła ćwierćfinał US Open w 1997, w parze z Kanadyjczykiem Danielem Nestorem.

W reprezentacji narodowej w Pucharze Federacji występowała w latach 1985–2001; wygrała 33 pojedynki, przegrała 21. Ponadto reprezentowała barwy Francji na trzech olimpiadach – Seul 1988, Barcelona 1992 i Atlanta 1996.

Oprócz bogatej, wieloletniej kariery Nathalie Tauziat znana była z protestu, jaki zgłosiła wobec głośnego stękania na korcie liderki tenisa światowego na początku lat 90. – Moniki Seles. Już pod koniec kariery Tauziat zdecydowanie krytykowała zainteresowanie mediów osobą Anny Kurnikowej, kreujące Kurnikową na ikonę popkultury bez względu na średnie (w grze pojedynczej) osiągnięcia sportowe.

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V

Gra pojedyncza 22 (8-14)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	17 lipca 1988	Nicea	Ceglana	Sandra Cecchini	5:7, 4:6
Finalistka	2.	28 sierpnia 1988	Mahwah	Twarda	Steffi Graf	0:6, 1:6
Finalistka	3.	11 lutego 1990	Wichita	Twarda	Dianne Van Rensburg	6:2, 5:7, 2:6
Zwyciężczyni	1.	30 września 1990	Bayonne	Dywanowa	Anke Huber	6:3, 7:6
Finalistka	4.	13 października 1991	Zurich	Dywanowa	Steffi Graf	4:6, 4:6
Finalistka	5.	29 marca 1992	San Antonio	Twarda	Martina Navrátilová	2:6, 1:6
Finalistka	6.	4 października 1992	Bayonne	Dywanowa	Manuela Maleewa	7:6, 2:6, 3:6
Zwyciężczyni	2.	7 listopada 1993	Quebec	Dywanowa	Katerina Maleewa	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	3.	25 czerwca 1995	Eastbourne	Trawiasta	Chanda Rubin	3:6, 6:0, 7:5
Finalistka	7.	16 czerwca 1996	Birmingham	Trawiasta	Meredith McGrath	6:2, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni	4.	16 czerwca 1997	Birmingham	Trawiasta	Yayuk Basuki	2:6, 6:2, 6:2
Finalistka	8.	19 października 1997	Zurich	Twarda	Lindsay Davenport	6:7, 5:7
Finalistka	9.	9 listopada 1997	Chicago	Dywanowa	Lindsay Davenport	0:6, 5:7
Finalistka	10.	5 lipca 1998	Wimbledon	Trawiasta	Jana Novotná	4:6, 6:7
Finalistka	11.	8 listopada 1998	Lipsk	Dywanowa	Steffi Graf	3:6, 4:6
Finalistka	12.	13 czerwca 1999	Birmingham	Trawiasta	Julie Halard-Decugis	2:6, 6:3, 4:6
Finalistka	13.	19 czerwca 1999	Eastbourne	Trawiasta	Natalla Zwierawa	6:0, 5:7, 3:6
Zwyciężczyni	5.	24 października 1999	Moskwa	Dywanowa	Barbara Schett	2:6, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni	6.	7 listopada 1999	Lipsk	Twarda	Květa Hrdličková	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	7.	13 lutego 2000	Paryż	Dywanowa	Serena Williams	7:5, 6:2
Finalistka	14.	24 lutego 2001	Dubaj	Twarda	Martina Hingis	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	8.	17 czerwca 2001	Birmingham	Trawiasta	Miriam Oremans	6:3, 7:5

Gra podwójna 58 (25-33)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	4 października 1987	Paryż	Ceglana	Isabelle Demongeot	Sandra Cecchini Sabrina Goleš	1:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni	2.	15 maja 1988	Berlin	Ceglana	Isabelle Demongeot	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	6:2, 4:6, 6:4
Finalistka	1.	11 lipca 1988	Nicea	Ceglana	Isabelle Demongeot	Catherine Suire Catherine Tanvier	4:6, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni	3.	23 października 1988	Zurich	Dywanowa	Isabelle Demongeot	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	6:3, 6:3
Finalistka	2.	30 października 1988	Brighton	Dywanowa	Isabelle Demongeot	Lori McNeil Betsy Nagelsen	6:7, 6:2, 6:7
Zwyciężczyni	4.	7 maja 1989	Hamburg	Ceglana	Isabelle Demongeot	Jana Novotná Helena Suková	Walkower
Finalistka	3.	22 października 1989	Zurich	Dywanowa	Isabelle Demongeot	Jana Novotná Helena Suková	3:6, 6:3, 4:6
Finalistka	4.	18 lutego 1990	Chicago	Dywanowa	Arantxa Sánchez Vicario	Martina Navratilova Anne Smith	7:6, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni	5.	28 października 1990	Brighton	Dywanowa	Helena Suková	Jo Durie Natalla Zwierawa	6:1, 6:4
Finalistka	5.	28 kwietnia 1991	Barcelona	Ceglana	Judith Wiesner	Martina Navrátilová Arantxa Sánchez Vicario	1:6, 6:4, 1:6
Finalistka	6.	4 sierpnia 1991	San Diego	Twarda	Gigi Fernández	Jill Hetherington Kathy Rinaldi	4:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni	6.	28 września 1991	Bayonne	Dywanowa	Patricia Tarabini	Rachel McQuillan Catherine Tanvier	6:3, krecz
Finalistka	7.	26 kwietnia 1992	Barcelona	Ceglana	Judith Wiesner	Conchita Martínez Arantxa Sánchez Vicario	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	7.	16 stycznia 1993	Melbourne	Twarda	Nicole Provis	Cammy MacGregor Shaun Stafford	1:6, 6:3, 6:3
Finalistka	8.	7 listopada 1993	Quebec	Dywanowa	Katerina Maleewa	Katrina Adams Manon Bollegraf	4:6, 4:6
Finalistka	9.	24 kwietnia 1994	Barcelona	Ceglana	Julie Halard	Łarysa Neiland Arantxa Sánchez Vicario	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	8.	14 sierpnia 1994	Oakland	Twarda	Julie Halard-Decugis	Jana Novotná Lisa Raymond	6:1, 0:6, 6:1
Zwyciężczyni	9.	6 listopada 1994	Quebec	Dywanowa	Elna Reinach	Chanda Rubin Linda Wild	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	10.	26 lutego 1995	Linz	Dywanowa	Meredith McGrath	Iva Majoli Petra Schwarz	6:1, 6:2
Finalistka	10.	18 lutego 1996	Paryż	Dywanowa	Julie Halard-Decugis	Jana Novotná Kristie Boogert	4:6, 3:6
Finalistka	11.	16 marca 1996	Indian Wells	Twarda	Julie Halard-Decugis	Chanda Rubin Brenda Schultz	1:6, 4:6
Finalistka	12.	16 czerwca 1996	Birmingham	Trawiasta	Lori McNeil	Elizabeth Smylie Linda Wild	3:6, 6:3, 1:6
Zwyciężczyni	11.	6 października 1996	Lipsk	Dywanowa	Kristie Boogert	Miriam Oremans Sabine Appelmans	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	12.	27 października 1996	Luksemburg	Dywanowa	Kristie Boogert	Barbara Rittner Dominique Monami	2:6, 6:4, 6:2
Finalistka	13.	10 listopada 1996	Oakland	Dywanowa	Irina Spîrlea	Lindsay Davenport Mary Joe Fernández	1:6, 3:6
Zwyciężczyni	13.	16 lutego 1997	Linz	Dywanowa	Alexandra Fusai	Eva Melicharová Helena Vildová	4:6, 6:3, 6:1
Finalistka	14.	15 marca 1997	Indian Wells	Twarda	Lisa Raymond	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	3:6, 2:6
Finalistka	15.	15 czerwca 1997	Birmingham	Trawiasta	Linda Wild	Katrina Adams Łarysa Neiland	2:6, 3:6
Finalistka	16.	24 sierpnia 1997	Atlanta	Twarda	Alexandra Fusai	Nicole Arendt Manon Bollegraf	7:6(5), 3:6, 2:6
Finalistka	17.	26 października 1997	Quebec	Dywanowa	Alexandra Fusai	Lisa Raymond Rennae Stubbs	4:6, 7:5, 5:7
Zwyciężczyni	14.	9 listopada 1997	Chicago	Dywanowa	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Monica Seles	6:3, 6:2
Finalistka	18.	23 listopada 1997	Nowy Jork	Dywanowa	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Jana Novotná	7:6(5), 3:6, 2:6
Zwyciężczyni	15.	1 marca 1998	Linz	Dywanowa	Alexandra Fusai	Anna Kurnikowa Łarysa Neiland	6:3, 3:6, 6:4
Finalistka	19.	15 marca 1998	Indian Wells	Twarda	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	4:6, 6:2, 4:6
Finalistka	20.	17 maja 1998	Berlin	Ceglana	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	3:6, 0:6
Zwyciężczyni	16.	24 maja 1998	Linz	Ceglana	Alexandra Fusai	Yayuk Basuki Caroline Vis	6:4, 6:3
Finalistka	21.	9 sierpnia 1998	San Diego	Twarda	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	2:6, 1:6
Zwyciężczyni	17.	30 sierpnia 1998	New Haven	Twarda	Alexandra Fusai	Jana Novotná Mariaan de Swardt	6:1, 6:0
Finalistka	22.	22 listopada 1998	Nowy Jork	Dywanowa	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	7:6(6), 5:7, 3:6
Zwyciężczyni	18.	14 lutego 1999	Prościejów	Dywanowa	Alexandra Fusai	Květa Hrdličková Helena Vildová	3:6, 6:2, 6:1
Finalistka	23.	21 lutego 1999	Hanower	Twarda	Alexandra Fusai	Serena Williams Venus Williams	7:5, 2:6, 2:6
Finalistka	24.	9 maja 1999	Rzym	Ceglana	Alexandra Fusai	Martina Hingis Anna Kurnikowa	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	19.	16 maja 1999	Berlin	Ceglana	Alexandra Fusai	Jana Novotná Patricia Tarabini	6:3, 7:5
Finalistka	25.	22 maja 1999	Strasburg	Ceglana	Alexandra Fusai	Ai Sugiyama Jelena Lichowcewa	6:2, 6:7(6), 1:6
Finalistka	26.	17 października 1999	Zurich	Dywanowa	Natalla Zwierawa	Lisa Raymond Rennae Stubbs	2:6, 2:6
Finalistka	27.	5 lutego 2000	Tokio	Dywanowa	Alexandra Fusai	Martina Hingis Mary Pierce	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	20.	24 czerwca 2000	Eastbourne	Trawiasta	Ai Sugiyama	Lisa Raymond Rennae Stubbs	2:6, 6:3, 7:6
Zwyciężczyni	21.	20 sierpnia 2000	Montreal	Twarda	Martina Hingis	Julie Halard-Decugis Ai Sugiyama	6:3, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni	22.	1 października 2000	Luksemburg	Twarda	Alexandra Fusai	Ljubomira Baczewa Cristina Torrens Valero	6:3, 7:6(0)
Finalistka	28.	22 października 2000	Linz	Twarda	Ai Sugiyama	Amélie Mauresmo Chanda Rubin	4:6, 4:6
Finalistka	29.	11 lutego 2001	Paryż	Twarda	Kimberly Po	Virginie Razzano Iva Majoli	2:6, 1:6
Finalistka	30.	18 lutego 2001	Nicea	Twarda	Kimberly Po	Émilie Loit Anne-Gaëlle Sidot	6:1, 2:6, 0:6
Zwyciężczyni	23.	1 kwietnia 2001	Miami	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	Lisa Raymond Rennae Stubbs	6:0, 6:4
Finalistka	31.	17 czerwca 2001	Birmingham	Trawiasta	Kimberly Po	Jelena Lichowcewa Cara Black	1:6, 1:6
Zwyciężczyni	24.	12 sierpnia 2001	Los Angeles	Twarda	Kimberly Po	Nicole Arendt Caroline Vis	6:3, 7:5
Finalistka	32.	9 września 2001	US Open	Twarda	Kimberly Po	Lisa Raymond Rennae Stubbs	2:6, 7:5, 5:7
Zwyciężczyni	25.	30 września 2001	Lipsk	Twarda	Jelena Lichowcewa	Květa Peschke Barbara Rittner	6:4, 6:2
Finalistka	33.	16 czerwca 2002	Birmingham	Trawiasta	Kimberly Po	Shinobu Asagoe Els Callens	4:6, 3:6

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-02-17]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-02-17]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-02-17]  (ang.).