Nawrot czerwonobłękitny

Nawrot czerwonobłękitny (Aegonychon purpurocaeruleum (L.) Holub[4][3]) – gatunek rośliny należący do rodziny ogórecznikowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie oraz w Azji Zachodniej i na Kaukazie[5]. W Polsce tylko w zachodniej części kraju (Bielinek nad Odrą). Czasami bywa uprawiany jako roślina ozdobna[6].

Nawrot czerwonobłękitny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rodzina

ogórecznikowate

Rodzaj

Aegonychon

Gatunek

nawrot czerwonobłękitny

Nazwa systematyczna
Aegonychon purpurocaeruleum (L.) Holub
Folia Geobot. Phytotax. 8: 165 (1973)[3]

Morfologia edytuj

 
Kwiaty
Pokrój
Bylina, szorstko owłosiona, 30–60 cm wysokości. Pędy płonne wyginają się łukowato ku ziemi i ukorzeniają się.
Kłącze
Pod ziemią posiada grube, pełzające kłącze.
Łodyga
Liczne łodygi, początkowo wzniesione, potem pokładające się, u góry rozgałęzione.
Liście
Wąskolancetowate, zaostrzone, długość do 7 cm.
Kwiaty
Korona kwiatu o średnicy 1–1,5 cm, rurka kwiatowa dłuższa, początkowo czerwona, po przekwitnięciu niebieska, bez osklepek.
Owoce
Białe, gładkie rozłupki o długości 3,5–5 mm.

Biologia i ekologia edytuj

Bylina, hemikryptofit. Siedlisko: widne, suche lasy liściaste i zarośla, chętnie na wapieniach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Quercetalia pubescenti-petraeae, Ass. Quercetum pubescenti-petraeae[7]. Kwitnie od kwietnia do czerwca.

Zagrożenia i ochrona edytuj

Informacje o stopniu zagrożenia na podstawie:

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-22] (ang.).
  3. a b c Aegonychon purpurocaeruleum (L.) Holub. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-10-17].
  4. Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  5. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
  6. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  8. K. Zarzycki, R. Kaźmierczakowa: Polska Czerwona Księga Roślin. Kraków: IB PAN, 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  9. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  10. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kazimierz Zarzycki. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  11. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia edytuj

  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.