Nektar (przemysł spożywczy)
Nektar – napój owocowy, przecierowy lub sokowy otrzymany ze świeżego lub utrwalonego metodami fizycznymi kremogenu lub zagęszczonego soku rozcieńczonego wodą z dodatkiem cukrów oraz kwasów spożywczych. Zgodnie z międzynarodowymi przepisami[potrzebny przypis] nektar nie może zawierać dodatków w postaci barwników, aromatów oraz substancji konserwujących. Maksymalny dodatek cukru lub miodu nie może przekraczać 20% wagowych produktu końcowego. Dopuszczalne jest też zastąpienie cukru lub miodu innymi substancjami słodzącymi.
Nektary zaliczane są w towaroznawstwie do grupy przetworów owocowych[1].
Minimalna zawartość soku w nektarze jest w Polsce ściśle określona przepisami i wynosi[2]:
- 50% dla jabłek, gruszek, pomarańczy, brzoskwiń oraz ananasów,
- 40% dla jeżyn, malin, truskawek, czereśni, moreli,
- 35% dla wiśni,
- 30% dla śliwek, agrestu oraz żurawin,
- 25% dla porzeczki (czarna, czerwona, biała), cytryny, bananów, granatów, mango, papai, guawy.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ 2.6.7. Przetwórstwo owoców i warzyw. W: Danuta Kołożyn-Krajewska, Tadeusz Sikora, Mieczysław Skrzypek: Towaroznawstwo: podręcznik dla liceum ekonomicznego i szkoły policealnej. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, s. 85. ISBN 978-83-02-07246-8.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej soków i nektarów (Dz.U. z 2014 r. poz. 494)