Nenad Bjelica

chorwacki piłkarz

Nenad Bjelica (ur. 20 sierpnia 1971 w Osijeku) – chorwacki trener piłkarski i piłkarz grający na pozycji środkowego pomocnika. Obecnie pełni funkcję trenera niemieckiego Unionu Berlin.

Nenad Bjelica
Ilustracja
Nenad Bjelica (2017)
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1971
Osijek,
Socjalistyczna Republika Chorwacji,
Jugosławia
(ob. Chorwacja)

Wzrost

181 cm

Pozycja

środkowy pomocnik

Informacje klubowe
Klub

1. FC Union Berlin (trener)

Numer w klubie

podczas kariery piłkarskiej najczęściej 10

Kariera juniorska
Lata Klub
1989–1990 Metalac Olt
1990–1991 NK Osijek
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1991–1993 NK Osijek 28 (7)
1993–1996 Albacete Balompié 79 (19)
1996–1998 Real Betis 30 (2)
1998–1999 UD Las Palmas 24 (3)
1999–2001 NK Osijek 30 (15)
2001–2004 1. FC Kaiserslautern 65 (5)
2004–2006 FC Admira Wacker Mödling 52 (12)
2006–2008 FC Kärnten 58 (17)
W sumie: 366 (80)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1993  Chorwacja U-21 1 (0)
2001  Chorwacja B 1 (0)
2001–2004  Chorwacja 9 (0)
W sumie: 11 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2007–2009 FC Kärnten (do 2008 grający trener)
2009 FC Lustenau 07
2010–2013 WAC/St. Andrä
2013–2014 Austria Wiedeń
2014–2015 Spezia Calcio
2016–2018 Lech Poznań
2018–2020 Dinamo Zagrzeb
2020–2022 NK Osijek
2023 Trabzonspor
2023– 1. FC Union Berlin
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa edytuj

Jugosławia

Rozpoczął karierę w małym klubie Metalac Olt.

Potem przeniósł się do jednego z większych klubów Chorwacji, NK Osijek, w którym grał w juniorach a także zadebiutował w nowo powstałej lidze chorwackiej.

Hiszpania

W styczniu 1993 zdecydował się wyjechać zagranicę, wybór padł na hiszpańskiego średniaka Albacete Balompie, klubu który rok w rok bronił się przed spadkiem z Primera División. Największym sukcesem w barwach Albacete był awans do półfinału Pucharu Króla.

Kiedy Albacete w 1996 spadło do Segunda División, Bjelica podpisał kontrakt z Realem Betis Sewilla. Pierwszy sezon w barwach Betisu był dla Bjelicy udany, klub zajął 4. miejsce w lidze i awansował aż do finału Pucharu Króla.

W następnym sezonie Bjelica stracił miejsce w składzie klubu z Sewilli i został wypożyczony do UD Las Palmas, występującego w Segunda División. Na wiosnę wrócił do Betisu, ale zagrał tylko 3 mecze i kolejny sezon 1998/1999 spędził ponownie w Las Palmas.

Krótki powrót do Chorwacji i wyjazd do Niemiec

W 1999 roku Bjelica postanowił wrócić do ojczyzny. Trafił do klubu, w którym się wychował, do NK Osijek. Zagrał w nim 3 rundy w Pucharze UEFA i przez 1,5 sezonu gry w Osijeku odzyskał formę.

Zimą 2000 za 0,5 miliona euro został sprzedany do 1.FC Kaiserslautern. W Kaiserslautern grał 4 lata ze zmiennym szczęściem, czasami był zawodnikiem pierwszego składu, a czasami grał nawet w amatorach w Regionallidze.

Austria

W 2004 roku na zasadzie wolnego transferu odszedł do austriackiej Admiry Wacker Mödling.

W sezonie 2005/2006 Admira spadła z austriackiej Bundesligi, a Bjelica przeniósł się do FC Kärnten, klubu z Klagenfurtu, w którym grał 2 lata. Po sezonie 2007/2008 zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna edytuj

W reprezentacji Chorwacji Bjelica zadebiutował 28 lutego 2001 za kadencji selekcjonera Mirko Jozicia w wygranym 1:0 przez Chorwację meczu z reprezentacją Austrii, kiedy to w 76. minucie zmienił Boška Balabana. Bjelica w reprezentacji zagrał dziewięciokrotnie. Reprezentował Chorwację na Euro 2004, na którym to zagrał 2 mecze, w tym swój ostatni w kadrze – 17 czerwca 2004, zremisowany 2:2 z reprezentacją Francji.

Kariera trenerska edytuj

Bjelica rozpoczął karierę trenerską 15 września 2007, gdy zaczął trenować FC Kärnten, którego był jednocześnie zawodnikiem. 30 czerwca 2008 zakończył karierę piłkarską i zaledwie dzień po zakończeniu kariery zawodowej, podpisał pełny trenerski kontrakt.

Od 19 marca 2009 do 11 grudnia tego samego roku, prowadził FC Lustenau 07.

10 maja 2010 podpisał kontrakt z WAC/St. Andrä, z którym wygrał 2. Ligę i awansował do Bundesligi.

17 czerwca 2013 rozstał się z klubem i podpisał kontrakt z Austrią Wiedeń[1]. Z nowym klubem zdołał się zakwalifikować do fazy grupowej Ligi Mistrzów 2013/2014, pokonując w dwumeczu Dinamo Zagrzeb 4:3[2]. Bjelica został zwolniony 16 lutego 2014[3][4]. Jego kontrakt z klubem był ważny do końca sezonu, jednak zgodnie z klauzulą mógł być przedłużony w przypadku awansu Austrii do europejskich pucharów. Austria Wiedeń nie zakwalifikowała się do Ligi Europy UEFA, przez co kontrakt wygasł.

22 czerwca 2014 przeniósł się do Spezii Calcio, którą prowadził nieco ponad rok.

30 sierpnia 2016 trafił do Lecha Poznań, który prowadził przez prawie 2 lata.

15 maja 2018 wrócił ponownie do ojczyzny aby poprowadzić Dinamo Zagrzeb. Z tamtym klubem osiągnął mistrzostwo (2 razy) i puchar Chorwacji. 16 kwietnia 2020 roku przestał prowadzić ten klub.

5 września 2020 wrócił do NK Osijek, a więc do pierwszego klubu w jego karierze piłkarskiej. Z tamtym klubem zdobył wicemistrzostwo Chorwacji w sezonie 2020/21, a w następnym 3. miejsce, jednakże odszedł 29 sierpnia 2022.

W 2023 przez około pół roku, bo od 18 kwietnia do 11 października prowadził Trabzonspor.

Od 27 listopada 2023 prowadzi Union Berlin.


Statystyki kariery edytuj

Klubowe edytuj

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1991/92 NK Osijek Chorwacja   Prva HNL 23 7
1992/93 3 0
1992/93 Albacete Balompie Hiszpania   Primera División 7
1993/94 1
1994/95 31 6
1995/96 40 13
1996/97 Real Betis 27 2
1997/98 UD Las Palmas Segunda División 11 1
1997/98 Real Betis Primera División 3 0
1998/99 UD Las Palmas Segunda División 13 2
1999/00 NK Osijek Chorwacja   Prva HNL 16 7
2000/01 14 9
2000/01 1.FC Kaiserslautern Niemcy   Bundesliga 13 1
2001/02 11 1
2002/03 21 1
2003/04 20 2
2004/05 Admira Wacker Mödling Austria   Bundesliga austriacka 24 5
2005/06 28 7
2006/07 FC Kärnten Red Zac-Erste Liga 29 11
2007/08 29 6

Trenerskie edytuj

Stan na dzień 11 października 2023.
Zespół Od Do Długość Statystyka
M W R P % W
  FC Kärnten 15 września 2007 29 stycznia 2009 505 dni 41 17 11 13 41,46
  FC Lustenau 07 19 marca 2009 11 grudnia 2009 268 dni 31 12 8 11 38,71
  WAC/St. Andrä 10 maja 2010 17 czerwca 2013 1134 dni 124 56 29 39 45,16
  Austria Wiedeń 17 czerwca 2013 16 lutego 2014 244 dni 34 12 10 12 35,29
  Spezia Calcio 22 czerwca 2014 21 listopada 2015 517 dni 61 25 18 18 40,98
  Lech Poznań 30 sierpnia 2016 10 maja 2018 602 dni 78 41 21 16 52,56
  Dinamo Zagrzeb 15 maja 2018 16 kwietnia 2020 702 dni 101 73 15 13 72,28
  NK Osijek 5 września 2020 29 sierpnia 2022 723 dni 87 49 23 15 56,32
  Trabzonspor 18 kwietnia 2023 11 października 2023 176 dni 16 8 0 8 50,00
Łącznie 573 293 135 145 51,13

Sukcesy zawodnicze edytuj

Klubowe edytuj

NK Osijek

Indywidualne edytuj

Sukcesy trenerskie edytuj

Klubowe edytuj

WAC/St. Andrä
Dinamo Zagrzeb

Indywidualne edytuj

  • Najlepszy trener klubowy w Europie według FIFEX: 2018[5]

Życie prywatne edytuj

Syn Czarnogórca Božo[6] i Chorwatki[7] Mirjany[8]. Żonaty z Senką, z którą ma synów Luana i Lukę[9][8].

Przypisy edytuj

  1. Bjelica neuer Austria-Coach FOTOS [online], oe24.at, 17 czerwca 2013 [dostęp 2022-07-12] (niem.).
  2. Kienast the hero as Austria Wien pip Dinamo [online], uefa.com, 27 sierpnia 2013 [dostęp 2022-07-12] (ang.).
  3. Austria trennt sich von Bjelica [online], kicker.de, 16 lutego 2014 [dostęp 2022-07-12] (niem.).
  4. Nenad Bjelica dobio otkaz u bečkoj Austriji [online], tportal.hr, 16 lutego 2014 [dostęp 2022-07-12] (chorw.).
  5. Hrvoje Tironi, Bjelica najbolji trener Europe! Predavao o Dinamovom napadu [online], 24sata.hr, 12 stycznia 2019 [dostęp 2022-07-12] (chorw.).
  6. Nikola Nikolić, Bjelica: Sramota me je što nisam bio u Crnoj Gori [online], vijesti.me, 6 października 2013 [dostęp 2022-07-12] (czarnog.).
  7. Familie als Champions League [online], kleinezeitung.at, 19 maja 2012 [dostęp 2022-07-12] (niem.).
  8. a b Nenad Bjelica: Meni je Osijek - suđen! [online], nogometni-magazin.com, 5 stycznia 2008 [dostęp 2022-07-12] (chorw.).
  9. Nikolina Belošević, Ljubav koja traje skoro četvrt stoljeća: Evo tko je jedina žena u životu Nenada Bjelice [online], tportal.hr, 8 marca 2019 [dostęp 2022-07-12] (chorw.).