Nerw krtaniowy górny

Nerw krtaniowy górny (łac. nervus laryngeus superior) – ma swój początek w dolnej części zwoju dolnego nerwu błędnego. Biegnie w dół między boczną ścianą gardła a tętnicą szyjną wewnętrzną. Biegnie w dół i ku przodowi, na wysokości kości gnykowej dzieli się na gałąź wewnętrzną i zewnętrzną.

Przebieg i odgałęzienie nerwów językowo-gardłowego, nerwu błędnego i nerwu dodatkowego

Gałąź wewnętrzna biegnie poprzez otwór w błonie tarczowo-gnykowej unerwiając czuciowo górną część krtani do szpary głośni.

Gałąź zewnętrzna unerwia głównie mięsień pierścienno-tarczowy i mięsień zwieracz dolny gardła, oddaje gałązki do błony śluzowej połowy fałdów głosowych, przedniej ściany krtani oraz gałązki do gruczołu tarczowego.

Bibliografia

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1993. ISBN 978-83-200-4251-1.brak strony w książce

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.