New age – gatunek muzyczny luźno nawiązujący do ruchu New Age. Spory odsetek utworów new age stanowią kompozycje instrumentalne i elektroniczne, aczkolwiek częste są także aranżacje wokalne. Enya, która uzyskała nagrodę Grammy za swoją muzykę new age, śpiewa w wielu językach, włącznie z łaciną, aczkolwiek sama artystka twierdzi, iż nie ma żadnego związku pomiędzy nią a new age[potrzebny przypis]. Podobnie jest z grupą muzyczną Enigma, która twierdzi, iż nie ma z new age nic wspólnego, choć jej utwory mogą być z tym kierunkiem kojarzone. Medwyn Goodall, nie tak szeroko znany, polega głównie na efektach elektronicznych, chociaż używa także gitary akustycznej.

keybordzista z syntezatorem Kitaro

Muzyka new age sięga swymi korzeniami lat 70 XX w., kiedy tworzyły freejazzowe grupy, nagrywające pod szyldem EMC, takie jak Oregon, The Paul Winter Group i inne zespoły pre-ambientowe, jak również wykonawcy muzyki ambient, tacy jak Brian Eno.

Muzyka określana mianem new age często niesie wizję lepszej przyszłości oraz wyraża uwielbienie dla dobra i piękna. Rzadko zajmuje się ona problemami świata i jego mieszkańców. Zamiast tego oferuje pokojową wizję lepszego świata. Często nawiązuje do nazw gwiazdozbiorów, gwiazd i eksploracji wszechświata. Ennio Morricone stworzył ścieżkę dźwiękową do filmu Misja na Marsa, dzięki czemu w trakcie napisów słyszymy All the friends w orkiestrowym stylu new age.

Tytuły utworów new age często mają być „oświecające”, gdyż artyści starają się przekazać własną wersję prawdy w kilku prostych słowach. Muzyka jest rozwinięciem idei, przekazywanej werbalnie w tytule.