Nikifor Miedwiediew

Nikifor Wasiljewicz Miedwiediew (ros. Никифор Васильевич Медведев; ur. 7 lutego?/19 lutego 1888, zm. 18 kwietnia 1974 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał porucznik od 1940.

Nikfor Miedwiediew
Никифор Васильевич Медведев
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1888
Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

18 kwietnia 1974
Moskwa, Rosyjska FSRR

Przebieg służby
Lata służby

1911–1945

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona

Stanowiska

dowódca 11 Armii (1939–40);
dowódca wojsk Syberyjskiego Okręgu Wojskowego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa:

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”

Życiorys edytuj

Uczestniczył w I wojnie światowej i w walkach przeciwko białym w czasie wojny domowej w Rosji. Członek partii komunistycznej.

W Armii Czerwonej od 1918 roku. Absolwent Akademii Wojennej Armii Czerwonej. Za udział w wojnie domowej nagrodzony dwukrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru. Od 1924 był komendantem i komisarzem Krymskiej i Twerskiej Szkoły Kawalerii, dowódcą i komisarzem 8 Wydzielonej Turkiestańskiej Brygady Kawalerii. Od 1937 dowódca sił pancernych Leningradzkiwgo Okręgu Wojskowego. Od 1938 zastępca dowódcy Północnokaukaskiego Wojskowego. We wrześniu 1939 dowódca 11 Armii, wziął udział w agresji ZSRR na Polskę. Od 1941 zastępca dowódcy, a od 1942 do 1944 dowódca wojsk Syberyjskiego Okręgu Wojskowego. Od 1944 dowodził XVII Gwardyjskim Korpusem Strzeleckim w ramach 4 Frontu Ukraińskiego, brał udział w pokonaniu grupy wojsk niemieckich w Czechosłowacji. Od 1945 w stanie spoczynku.

Odznaczony dwukrotnie Orderem Lenina, Orderem Kutuzowa i Orderem Wojny Ojczyźnianej.

Bibliografia edytuj