Noc żywych trupów (film 1968)

Noc żywych trupów (ang. Night of the Living Dead) – amerykański niskobudżetowy horror filmowy z roku 1968, którego reżyserem był George A. Romero. Dziś film uznawany jest za jeden z klasyków kina grozy.

Noc żywych trupów
Night of the Living Dead
ilustracja
Gatunek

horror

Data premiery

1 października 1968

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

96 minut

Reżyseria

George A. Romero

Scenariusz

George Romero
John A. Russo

Główne role

Duane Jones
Judith O’Dea
Karl Hardman
Marilyn Eastman
Keith Wayne
Judith Ridley

Muzyka

Scott Vladimir Licina

Zdjęcia

George A. Romero

Scenografia

Vincent Survinski
Tony Pantanello

Produkcja

Karl Hardman
Russell Streiner

Budżet

114 000 USD

Noc żywych trupów
Dziewczynka-zombie i jej ofiara
Zombie atakujące schronienie bohaterów

Film wprowadził do kultury masowej postać zombie, jako nieumarłego niezwiązanego z voodoo.

Noc żywych trupów należy do domeny publicznej i można legalnie oraz bezpłatnie pobrać go z Internetu.

Fabuła edytuj

Barbara i Johnny wybrali się w dość daleką podróż, aby odwiedzić grób ich ojca. Johnny był bardzo niechętny tej podróży, dał się jednak przekonać. Gdy docierają na miejsce, John próbuje nastraszyć Barbarę. W pewnym momencie dostrzegają dziwnie idącego człowieka, który powoli zbliża się do nich. Mężczyzna atakuje Barbarę, ale ratuje ją Johnny, który po chwili ginie z rąk napastnika. Barbarze udaje się uciec, chroni się w opuszczonym domu. Niedługo później dom zapełnia się – trafiają do niego m.in. czarnoskóry Ben i małżeństwo Cooper z córką, która została pogryziona przez zombie i młodzieniec Tom ze swoją dziewczyną Judy. Zapada noc, a hordy zombie kierują się w stronę domu, w którym znajduje się ich pożywienie. Siódemka uwięzionych w domu osób stara się odpędzić trupy za pomocą ognia. Później jednak Ben, Tom i Judy zdecydowali się wyjść na zewnątrz i dostać do samochodu. Planowali zdobyć benzynę i uciec samochodem, co niestety skończyło się tragiczną śmiercią Toma i Judy w eksplozji ciężarówki. Sytuacja przybrała niekorzystny obrót dla pozostałych bohaterów – hordy zombie zaczęły dobijać się do domu. Tymczasem dochodzi do kłótni Bena z Cooperem, co prowadzi do strzelaniny. Ranny Harry Cooper chowa się w piwnicy, gdzie leży jego córka Sarah. Sarah umiera i po chwili powraca jako zombie. Podczas gdy Ben i Barbara walczą z trupami dobijającymi się do domu, pani Cooper schodzi do piwnicy i zastaje martwego męża z córką u boku jedzącą jego zwłoki. Sarah zabija matkę i wychodzi z piwnicy.

Benowi i Barbarze coraz trudniej jest powstrzymać zombie, po chwili Barbarę porywa jej brat Johnny już jako zombie. Żądne krwi trupy wchodzą do domu, a Ben ucieka do piwnicy gdzie ożywają ciała państwa Cooper, które Ben zabija a następnie czuwa przez całą noc. Rankiem Ben wychodzi z ukrycia i ginie od strzału w głowę z ręki żywego człowieka, który wziął go za zombie.

Obsada edytuj

Analiza filmu edytuj

Film był przełomem – zarówno dla kina grozy jak i kina w ogóle. Wielu uważa, że film Romera zapoczątkował nowożytną epokę horroru, charakteryzującą się tym, iż tego typu kino zapewnia widzowi nie tylko rozrywkę na mocnym poziomie, ale znaleźć można w nim także elementy krytyki społeczeństwa i polityki. Romero w Nocy żywych trupów złamał wszelkie dotychczas znane kanony horroru, m.in. poprzez zakończenie (główny bohater, po uporaniu się z hordami zombie, ginie przypadkowo, z ręki człowieka) oraz postaci – głównym bohaterem filmu jest czarnoskóry mężczyzna (Duane Jones), co dotychczas nie miało miejsca. Jak na realia lat 60. XX wieku film był także niezwykle krwawy i brutalny. Mimo wszystkich kontrowersji, niskobudżetowy film Romera spodobał się i do dziś powstają liczne jego kontynuacje i remaki, w planach jest także prequel. Romero był także reżyserem Świtu- i Dnia żywych trupów, Land of the Dead oraz Diary of the Dead.

Ciekawe jest to, że właśnie Romero wprowadził do kultury masowej postać zombie, którą znamy dzisiaj – nieumarły, powstający z grobu, aby pożywić się ludzkim mięsem. Wcześniej zombie utożsamiany był z haitańskim kultem voodoo. W roku 1966, dwa lata przed Nocą żywych trupów, powstał film Plaga żywych trupów – w filmie tym martwi także powstawali z grobów, miało to jednak związek właśnie z voodoo.

Seria żywych trupów edytuj

Na fali popularności powstało także kilka filmów niebędących oficjalną częścią serii, jak np. włoskie Miasto żywych trupów w reżyserii Lucio Fulciego (1980) oraz pastisze, chociażby brytyjski horror komediowy Wysyp żywych trupów (2004), Creatures from the Pink Lagoon (2006) lub Children of the Living Dead (2001).

Linki zewnętrzne edytuj