Objaw Oppenheima

Objaw Oppenheima (ang. Oppenheim sign) – objaw świadczący o uszkodzeniu dróg piramidowych (ośrodkowego neuronu ruchowego).

Wywołuje się go, uciskając przednią krawędź kości piszczelowej, a potem przesuwając ucisk obwodowo (w kierunku stawu skokowego). Jeżeli nastąpi charakterystyczny wyprost palucha, to objaw jest dodatni^[1]. Objaw Oppenheima zyskuje na znaczeniu, gdy pacjent, siłą woli powstrzymując odruch, uniemożliwia zbadanie klasycznego objawu Babińskiego.

Objaw opisał w 1902 roku Hermann Oppenheim^[2].

Zobacz też edytuj

odruchy piramidowe

Przypisy edytuj

↑ Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 85. ISBN 83-200-3244-X.
↑ Oppenheim H. Zur Pathologie der Hautreflexe der unteren Extremitäten. Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie 12: 421-423 (1902).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 85. ISBN 83-200-3244-X.

[2] Oppenheim H. Zur Pathologie der Hautreflexe der unteren Extremitäten. Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie 12: 421-423 (1902).

[1]

[2]