Oscar Furlong

Oscar Furlong
	silny skrzydłowy/środkowy
Pseudonim	Pillín, El Primer Crack
Data i miejsce urodzenia	22 października 1927 ; Buenos Aires
Data śmierci	11 czerwca 2018
Wzrost	188 cm
	Kariera
Aktywność	1944–1956
College	Southern Methodist University (1953–1956)
Kariera klubowa
1944–1956	Gimnasia y Esgrima de Villa del Parque
Kariera reprezentacyjna
1953	Argentyna (reprezentacja akademicka)
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa świata
	Uniwersjada
	Igrzyska panamerykańskie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Oscar Alberto Furlong (ur. 22 października 1927 w Buenos Aires, zm. 11 czerwca 2018^[1]) – argentyński koszykarz, występujący na pozycjach silnego skrzydłowego oraz środkowego, olimpijczyk, mistrz świata z 1950 roku, tenisista.

Grał w reprezentacji Argentyny na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 r., i mimo że drużyna jako całość wypadła słabo, został wtedy uznany za jednego z najlepszych graczy świata^[2], w związku z czym otrzymał ofertę gry od klubu Minneapolis Lakers. Odrzucił ją, podobnie jak propozycję od Baltimore Bullets czy University of Kentucky^[3]. Cztery lata później, na igrzyskach w 1952 r., Argentyna, z Furlongiem w składzie, zajęła 4 miejsce, przegrywając brązowy medal w meczu z Urugwajem^[4].

Wprowadził w Argentynie jump-shot, którego nauczył się podczas trzech lat występów na uniwersytecie Southern Methodist^[3].

Karierę koszykarską musiał zakończyć w 1957 roku. Dotychczasowy prezydent, Juan Peron, został obalony w zamachu stanu, a wojskowa junta usuwała z życia publicznego wszystkich potencjalnych zwolenników dawnego rządu, w tym niezwykle popularnych i symbolizujących sukcesy ekipy Perona koszykarzy. Nowo wybrany prezydent argentyńskiego komitetu olimpijskiego, Amador Barros Hurtado, podjął kontrowersyjną decyzję, zabraniając występów w lidze argentyńskiej wszystkim członkom składu mistrzowskiego z 1950 roku pod pozorem przyjęcia (od poprzedniego rządu) samochodów^[2] (lub, według innych źródeł, pozwolenia na ich import^[5]) jako nagrody za zdobycie mistrzostwa świata^[6] i złamania w ten sposób przepisów dotyczących sportu amatorskiego.

Trenował też z sukcesami tenis, zajmując w rankingach krajowych siódme miejsce. W 1966 roku dołączył do komitetu Argentine Tennis Association (AAT), zostając jego wiceprezydentem. Był także trenerem zespołu występującego w Pucharze Davisa. W 1977 roku jego drużyna dotarła do półfinałów tych rozgrywek.