Park Narodowy Kayan Mentarang
Park Narodowy Kayan Mentarang (indonez. Taman Nasional Kayan Mentarang) – park narodowy w Borneo Północnym, w Indonezji.
| |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Data utworzenia |
1996 |
| Powierzchnia |
13605 km² |
Położenie na mapie Indonezji  | |
 3°12′N 115°30′E/3,200000 115,500000
| |
Geografia i ekologia edytuj
Park położony jest w kabupatenie Bulungan w Borneo Północnym, przy granicy z malezyjskimi stanami Sarawak i Sabah. Rejon ten stanowi największy zachowany ciągły obszar pierwotnego i starego wtórnego lasu deszczowego na Borneo i w całej Azji Południowo-Wschodniej[1][2]. Powierzchnia parku wynosi 13 605 km²[1], z których około 70% leży poniżej 1000 m n.p.m. i porośnięta jest lasami z dominacją dwuskrzydlcowatych o olbrzymiej różnorodności gatunkowej[2][1]. Stanowi on refugium dla licznych gatunków endemicznych, zagrożonych wyginięciem i rzadkich[1][2]. Do parku prowadzi droga wodna z Tarakanu rzeką Mentarang[1].
Flora edytuj
Na terenie parku stwierdzono występowanie między innymi Alstonia scholaris, Dyera costulata, Gonystylus bancanus, Agathis borneensis, Eusideroxylon zwageri, Gluta wallichii i Aquilaria malacensis, a wiele okazów pozostaje wciąż nieoznaczonych[1].
Fauna edytuj
Awifaunę parku reprezentuje ponad 310 gatunków ptaków, z których 28 to zagrożone endemity Borneo. Ssaki wykazano z terenu parku w liczbie około 100 gatunków, w tym 15 endemitów. Do teriofauny należą m.in.: pantera mglista, biruang malajski z podgatunku H. m. euryspilus, langur kalimantański, langur białoczelny, makak orientalny i banteng borneański[1].
Ludność edytuj
Znaleziska archeologiczne z terenu parku, takie jak narzędzia kamienne i groby sugerują, że teren ten był zamieszkany już 350 lat temu. Współcześnie rejon parku zamieszkuje około 20-25 tysięcy Dajaków z różnych grup etnicznych, w tym Kenyah, Punan, Lun Daye i Lun Bawang[1]. Około 12 tysięcy z nich żyje w obrębie jego granic, a pozostali w strefie buforowej[2].
Zagrożenia edytuj
Wschodniej części parku, zwłaszcza najbogatszym gatunkowo nizinnym lasom dwuskrzdlcowym zagrażać może nielegalna gospodarka drzewna i rolna[2].