Paulin z Yorku
Paulin, biskup z Yorku (zm. 10 października 644 w Rochester)[1] – rzymski misjonarz, apostoł Nortumbrii, pierwszy biskup Yorku, święty Kościoła katolickiego.
| apostoł Nortumbrii biskup | |
.jpg)
| |
| Data i miejsce śmierci |
10 października 644 |
|---|---|
| Czczony przez | |
| Wspomnienie | |
| Szczególne miejsca kultu |
katedra w Rochester |
Życiorys edytuj
Większość informacji dotyczących życia i działalności Paulina pochodzi z przekazów Bedy Czcigodnego[2]. Początkowo Paulin był zakonnikiem w rzymskim klasztorze Monte Celio[3]. W 601 roku papież Grzegorz I polecił mu, i Mellitowi z Canterbury, udać się do Nortumbrii by pomóc św. Augustynowi w chrystianizacji tamtejszej ludności[2]. Kiedy dotarł do Anglii, zatrzymał się w Kent[1], gdzie miało dojść do ślubu króla Edwina i Etelburgi, siostry króla Kentu, Eadbalda[3]. Król Edwin był wówczas poganinem i został ochrzczony (12 sierpnia 627)[1], natomiast Paulin został kapelanem na dworze królewskim[2]. Tuż przed wyjazdem z Kent, Justus z Canterbury udzielił Paulinowi sakry biskupiej[1]. Wkrótce potem, nowy biskup osiedlił się w Yorku, gdzie postanowił założyć swoją stolicę biskupią[3]. Prowadził wówczas działalność ewangelizacyjną, udzielał sakramentów i organizował budowę kościołów oraz kaplic[2]. Udzielił także sakry Honoriuszowi z Canterbury[3].
12 października 632 król Edwin poległ w bitwie pod Hartfield walcząc przeciw Cadwallonowi i Pendzie[3][2]. Wówczas Paulin zabrał dzieci króla i uciekł do Kent, a następnie do Rochester, gdzie został biskupem i otrzymał paliusz w 644[1]. Etelburga natomiast uciekła do Francji, gdzie została ksienią w Faremoutiers[2].
Paulin jest czczony jako święty. Jego wspomnienie liturgiczne jest obchodzone w dies natalis – 10 października[1].