Pectobacterium carotovorum

Pectobacterium carotovorum Hauben – bakteria należąca do rodziny Enterobacteriaceae[1].

Pectobacterium carotovorum
Ilustracja
Bakterioza cebuli wywołana przez Pectobacterium carotovorum
Systematyka
Domena

bakterie

Typ

proteobakterie

Klasa

Gamma Proteobacteria

Rząd

Enterobacteriales

Rodzina

Enterobacteriaceae

Rodzaj

Pectobacterium

Gatunek

Pectobacterium carotovorum

Nazwa systematyczna
Pectobacterium carotovorum

Charakterystyka edytuj

Bakterie P. carotovora są Gram-ujemnymi pałeczkami syntetyzującymi substancje o charakterze bakteriocyn. Są fakultatywnymi anaerobami nie tworzącymi przetrwalników. Niektóre z nich mają rzęski. Jako saprotrofy powszechnie występują w zbiornikach wodnych, wodach gruntowych, powietrzu i glebie[2]. Niektóre są pasożytami. Podgatunek P. carotovorum subsp. carotovorum wśród roślin uprawnych w Polsce wywołuje bakteriozę cebuli, czarną nóżkę ziemniaka i choroby o ogólnej nazwie mokra zgnilizna i miękka zgnilizna. Wśród nich są: mokra zgnilizna kapusty, mokra zgnilizna warzyw korzeniowych, mokra zgnilizna bulw ziemniaka, miękka zgnilizna maku, miękka zgnilizna sałaty i miękkie zgnilizny wielu roślin ozdobnych[3].

Systematyka edytuj

Dawniej Petrobacterium carotovorum zaliczany był do rodzaju Erwinia pod nazwą Erwinia carotovorum. Rodzaj ten rozbity jednak został na kilka innych i obecna nazwa taksonu to Petrobacerium carotovorum[2]. Zarówno rodzaj Pectobacterium, jak i gatunki P. carotovorum, P. chrysanthemi, P. cypripedii[4][5] i P. rhapontici[6], zostały wpisane na listę zatwierdzonych nazw bakterii (Approved List of bacterial names) i pozostają na niej do chwili obecnej[7].

W obrębie gatunku P. carotovorum wyróżniono 5 podgatunków:

  • P. carotovorum subsp. atrosepticum
  • P. carotovorum subsp. betavasculorum
  • P. carotovorum subsp. carotovorum
  • P. carotovorum subsp. odoriferum
  • P. carotovorum subsp. wasabiae[2]

Przypisy edytuj

  1. Gardan L et al. 2003 Int J Syst Evol Microbiol 53 (2003), 381-391; DOI 10.1099/ijs.0.02423-0.
  2. a b c Wojciech Śledź, Ewa Łojkowska, Erwinia carotovora(Pectobacterium carotovorum) – metody wykrywania, identyfikacji i badania zróżnicowania genetycznego, „Postępy Nauk Rolniczych” (4), 2005 [dostęp 2022-08-12].
  3. Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
  4. Małgorzata Waleron et al. 2002 Microbiology 148, 583-595 [online] [dostęp 2009-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-22].
  5. Huang H.-C. 2007 Botanical Studies 48, 181-186.
  6. Kado C. I. 2006 Erwinia and related genera Prokaryotes 6 443-450.
  7. Waleron M et al. 2004 Charakterystyka, identyfikacja, różnicowanie i taksonomia bakteryjnych patogenów roślin z rodzaju Erwinia Post Mikrobiol. 43 3 297-319.