Pedro Calomino

fotbalist argentinian

Bleo Pedro Fournol (ur. 13 marca 1892 w Buenos Aires, zm. 12 stycznia 1950 tamże) – argentyński piłkarz grający jako prawoskrzydłowy oraz trener. Znany pod przydomkiem Calomino.

Pedro Calomino
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Bleo Pedro Fournol

Data i miejsce urodzenia

13 marca 1892
Buenos Aires

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1950
Buenos Aires

Pozycja

prawoskrzydłowy

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1911–1914 Boca Juniors 28 (12)
1914 Hispano Argentino 8 (4)
1914 Quilmes 4 (5)
1915–1924 Boca Juniors 194 (85)
W sumie: 234 (106)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1912–1921 Argentyna 37 (5)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1921 Argentyna
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Uznaje się go za piłkarza, który jako pierwszy w Argentynie wykonał strzał przewrotką – bicicleta.

Kariera klubowa edytuj

Calomino jest wychowankiem stołecznego Boca Juniors, w którym zadebiutował w 1911 roku w spotkaniu przeciwko CA Independiente (2:1) w którym zdobył gola.

W 1914 roku – na krótko – przeniósł się do Hispano Argentino i Quilmes[1], po czym wrócił do macierzystego Boca Juniors, gdzie grał aż do zakończenia kariery w 1924 roku. Łącznie dla Xenezis rozegrał 222 spotkania, w których zdobył 97 bramek. Sześć razy był najlepszym strzelcem Boca – w 1913, 1915, 1916, 1917, 1918 i 1919 roku – rekord ten pobił dopiero Martín Palermo w 2009 roku. Obecnie Calomino zajmuje dziewiąte miejsce w rankingu najlepszych strzelców w historii klubu.

W trakcie kariery słynął z fantastycznych dryblingów. Swój styl gry opierał na swojej szybkości, często strzelał na bramkę w pełnym biegu[2].

Kariera reprezentacyjna edytuj

W reprezentacji Argentyny zadebiutował w 1912 roku podczas turnieju Gran Premio de Honor Argentino.

Był w kadrze narodowej na czterech turniejach o Copa America. Na turnieju w 1917 zagrał w dwóch spotkaniach – z Brazylią (zdobył bramkę) i Urugwajem, a Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Dwa lata później Argentyna zdobyła brąz, a Calomino zagrał we wszystkich trzech meczach – z Urugwajem, Brazylią i Chile. Po raz trzeci na turnieju zagrał w 1920 roku, kiedy Argentyna po raz drugi została wicemistrzem Ameryki Południowej. W trakcie turnieju zagrał we wszystkich trzech meczach – z Urugwajem, Chile i Brazylią. W trakcie spotkania z Urugwajem nie wykorzystał rzutu karnego, który obronił Juan Legnazzi. Ostatnim turniejem piłkarza była Copa América w 1921 roku, kiedy pełnił rolę grającego trenera. Calomino zagrał we wszystkich trzech meczach – z Brazylią, Paragwajem i Urugwajem, a kierowana przez niego drużyna Argentyny zdobyła pierwszy złoty medal w historii.

Dla reprezentacji Argentyny grał w latach 1912-1921, w trakcie których rozegrał 37 meczów i zdobył 5 bramek[3].

Sukcesy edytuj

Klubowe edytuj

Boca Juniors
  • Primera División: 1919, 1920, 1923, 1924
  • Copa Competencia Jockey Club: 1919
  • Copa Ibarguren: 1919, 1923
  • Tie Cup: 1919
  • Copa de Honor Cousenier : 1920

Reprezentacyjne edytuj

Argentyna

Przypisy edytuj

  1. Wayback Machine [online], www.geocities.com [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2009-10-27] (ang.).
  2. encyklopedia FUJI
  3. http://www.rsssf.com/miscellaneous/arg-recintlp.html; według encyklopedii FUJI Calomino rozegrał 35 meczów i zdobył 8 bramek

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj