Wikipedia

Pennsylvania Academy of the Fine Arts

Pennsylvania Academy of the Fine Arts (pol. Akademia Sztuk Pięknych Pensylwanii, Pensylwańska Akademia Sztuk Pięknych) – muzeum sztuk pięknych i uczelnia artystyczna w Filadelfii, założona w 1805 roku jako pierwsza tego typu placówka muzealna i oświatowa w Stanach Zjednoczonych[1]. Znana z kolekcji XIX- i XX-wiecznego malarstwa amerykańskiego, rzeźby i grafiki. W salach wystawowych eksponowane są również prace studentów uczelni.

Pennsylvania Academy of the Fine Arts
Ilustracja
Fasada muzeum
Państwo

 Stany Zjednoczone

Stan

 Pensylwania

Miejscowość

Filadelfia

Adres

Pennsylvania Academy of the Fine Arts
118 North Broad Street
Philadelphia, PA 19102

Data założenia

1805

Dyrektor

David R. Brigham

Położenie na mapie Filadelfii
Mapa konturowa Filadelfii, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pennsylvania Academy of the Fine Arts”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pennsylvania Academy of the Fine Arts”
Położenie na mapie Pensylwanii
Mapa konturowa Pensylwanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Pennsylvania Academy of the Fine Arts”
Ziemia39°57′18″N 75°09′50″W/39,955000 -75,163889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

27 maja 1971 roku budynek Pennsylvania Academy of the Fine Arts został wpisany na listę National Register of Historic Places pod nr #71000731[2].

Historia edytuj

1805–1876 edytuj

 
Charles Willson Peale, Artysta w swoim muzeum, 1822. Jeden z założycieli Akademii przedstawił siebie na tle swoich zbiorów, które mieściły się początkowo w Independence Hall

Chcąc pobudzić rozwój sztuki w nowym kraju, Charles Willson Peale założył w 1794 roku salon wystawowy Columbianum i jeszcze w tym samym roku zorganizował w nim wystawę. Jednakże już w roku następnym instytucja upadła. 26 grudnia 1805 roku Charles Willson Peale, Rembrandt Peale i William Rush stojący na czele 71-osobowej grupy przedsiębiorców i prawników założyli Akademię Sztuk Pięknych w Pensylwanii podpisując w Independence Hall akt założycielski. 3 stycznia 1806 roku prezesem nowo powstałej instytucji został wybrany George Clymer, jeden z sygnatariuszy Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych. W kwietniu 1807 roku w budynku zaprojektowanym przez Johna Dorseya, znajdującym się przy Chestnut Street, otwarto kolekcję kopii rzeźb starożytnych zakupionych wcześniej w Paryżu. Od maja tego samego roku zwiedzający mieli możliwość oglądania dzieł malarstwa europejskiego oraz kopii rzeźb. Poniedziałki były zarezerwowane dla kobiet; ze ścian galerii usuwano wówczas wszystkie gipsowe akty, ponieważ były one postrzegane jako nieprzyzwoite dla kobiet. Charles Willson Peale miał ambicje założenia przy muzeum również uczelni artystycznej; plany te ziściły się w 1810 roku, kiedy przyjęto pierwszy rocznik do nowo otwartej akademii sztuk pięknych. Jednocześnie rada nadzorcza muzeum kontynuowała wysiłki w celu rozbudowy kolekcji i promocji nowej placówki. Zainteresowania decydentów skupiały się początkowo na malarstwie europejskim. W 1811 roku zorganizowano pierwszą coroczną wystawę (Annual Exhibition), która to tradycja przetrwała do roku 1969. Do pierwszych znaczących darowizn na rzecz nowej placówki należały: składający się z 24 ksiąg dar Napoleona Bonaparte, zawierający grafiki Piranesiego oraz donacja Williama Binhama – portret George’a Washingtona pędzla Gilberta Charlesa Stuarta. Po śmierci Clymera w 1813 roku prezesem Akademii został Joseph Hopkinson. Za jego kadencji powierzchnia wystawowa galerii wzrosła ponad dwukrotnie, a w kolekcji pojawiły się mistrzowskie dzieła sztuki. Hopkinson zmarł w 1842 roku pozostawiając Akademię w bardzo dobrej kondycji finansowej. W 1845 roku główny budynek galerii spłonął. W pożarze zniszczeniu uległa kolekcja odlewów rzeźb i kilka ważnych dzieł malarstwa europejskiego[3].

Po 1876 edytuj

W 1876 roku otwarto obecny budynek muzeum, zaprojektowany przez amerykańskich architektów Franka Furnessa i George’a W. Hewitta, uznawany za istotny element dziedzictwa architektonicznego Stanów Zjednoczonych i Filadelfii i wpisany na listę National Historic Landmark. Budynek został starannie odrestaurowany w 1976 roku.

Od momentu swego powstania Akademia gromadziła prace czołowych amerykańskich artystów, jak również prace wybitnych absolwentów i wykładowców swojej szkoły. Harrison S. Morris, dyrektor zarządzający w latach 1892–1905, zgromadził ważne dzieła ówczesnej sztuki amerykańskiej. Wśród wielu arcydzieł nabytych w okresie jego kadencji były prace takich artystów jak: Cecilia Beaux, William Merritt Chase, Frank Duveneck, Thomas Eakins, Winslow Homer, Childe Hassam i Edmund Tarbell.

Obecnie Akademia podtrzymuje tę tradycję włączając do zbiorów dzieła nowoczesnych i współczesnych artystów amerykańskich, takich jak: Jennifer Bartlett, Richard Diebenkorn, Nancy Graves, Alex Katz, Philip Pearlstein, Robert Motherwell, Raymond Saunders i Frank Stella. Polityka zakupów i dzieł do kolekcji Akademii i ich ekspozycji opiera się na zasadzie równowagi pomiędzy sztuką dawną a współczesną, organizowane są też coroczne wystawy prac studentów Akademii[4].

Galeria edytuj

Obrazy edytuj

Rzeźba edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ PAFA: History of the School. www.pafa.org. [dostęp 2013-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)]. (ang.).
  2. ↑ Philadelphia Architects and Buildings: National Register (Pennsylvania Academy of the Fine Arts). philadelphiabuildings.org. [dostęp 2013-01-17]. (ang.).
  3. ↑ Jamey Gigliotti: Revolutionary Artists, Revolutionary Institution. pabook.libraries.psu.edu. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).
  4. ↑ Stephen May: An Enduring Legacy: The Pennsylvania Academy of the Fine Arts, 1805-2005. pafa.org. [dostęp 2015-03-06]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pennsylvania_Academy_of_the_Fine_Arts&oldid=71771036”