Pentakl – płaski, przeważnie okrągły, przedmiot wykorzystywany w praktykach magicznych, na który naniesiono symbole ewokowanych sił. Zazwyczaj zrobiony jest z kitu albo wosku pszczelego[1][2], pergaminu, papieru lub metalu. Według Crowleya, średnica pentaklu powinna wynosić osiem cali, a grubość pół cala[2][3].

Woskowa "Pieczęć prawdy Boga" (Sigillum Dei Æmeth) Johna Dee. Zbiory Muzeum Brytyjskiego.

Opisy różnorodnych pentakli można znaleźć w grymuarach magii salomonicznej.

Z reguły wszystkie pentakle zawierają koncepcje kręgu i krzyża[2]. Niekiedy krzyż zastąpiony jest punktem, Tau lub trójkątem[2]. Krąg zastępowany jest czasem przez vesica piscis albo jest glifowany na kształt węża[2]. Często przedstawiane są czas, przestrzeń oraz idea przyczynowości[2]. Czasem przedstawia się także dualny charakter świadomości[2]. Każda zawarta w pentaklu idea musi być zrównoważona przez przeciwstawną sobie i każda para idei ma pozostawać w związku z pozostałymi parami[2].

Pentakl oznacza wizerunek Wszystkiego[2]. Jest symbolem Ziemi, która zawiera wszystkie składniki materii[2], czyli łączy w sobie wszystkie elementy (żywioły). Odnosi się tym samym do oznaczającej materię sefiry Malchut[4]. Pentakl symbolizuje ciało maga (czyli osoby wykonującej rytuał, sporządzającej pentakl), jego potencjał i karmę[2]. Podczas gdy przedmioty magiczne takie jak różdżka, puchar i miecz, przedstawiają odpowiednio wolę, zrozumienie i rozsądek maga, pentakl odpowiada niższym częściom jego istnienia[5].

Pentakl może przybierać formę opłatka[2][6].

W szerszym znaczeniu pentaklem może być także np. naszyjnik podarowany kobiecie, którą pragnie się zdobyć[7].

Pentakl Trithemiusa edytuj

Johannes Trithemius (1462-1516), nauczyciel Corneliusa Agryppy, całą swoją naukę miał wyrazić w pewnym pentaklu[8]. Według Éliphasa Léviego, jego opis miał znaleźć się w tylko kilku rękopiśmiennych egzemplarzach anonimowego Traktatu o drugich przyczynach[8]. W posiadaniu jednego z nich miał być polski szlachcic, hrabia Aleksander Branicki[8]. Lévi opisał wygląd tego pentaklu w swojej książce Historia magii[8].

Pentakl a pentagram edytuj

Inne znaczenie słowa „pentakl” to pentagram wpisany w okrąg. Okrąg, zwany czasem „pierścieniem magicznym”, symbolizuje Ziemię, łącząc żywioły przedstawiane przez poszczególne ramiona pentagramu w jedność. Symbolizuje proces syntezy i ochronę przed zagrożeniami. Taki pentakl jest symbolem religii Wicca. Kościół Szatana natomiast używa odwróconego pentagramu wpisanego w podwójny okrąg, z wizerunkiem Baphometa w środku.

Pentakl w Tarocie edytuj

Pentakle są także oznaczeniem jednego z czterech kolorów ("dworów") Arkanów Mniejszych w Tarocie (pentakle/denary, puchary/kielichy, miecze i buławy/różdżki). Odpowiadają w nim żywiołowi ziemi (pozostałe to: woda – kielichy, powietrze – miecze, ogień – buławy)[9].

Galeria edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Magia Ceremonialna. Rozdział II. Krąg. W: Aleister Crowley: Księga Jogi i Magii (oryg. "Book Four: Part I. Mysticism & Part II. Magick"). Warszawa: Pegaz, 1993. ISBN 83-85639-10-1.
  2. a b c d e f g h i j k l Magia Ceremonialna. Rozdział IX. Pentakl. W: Aleister Crowley: Księga Jogi i Magii (oryg. "Book Four: Part I. Mysticism & Part II. Magick"). Warszawa: Pegaz, 1993. ISBN 83-85639-10-1.
  3. Liber A vel ARMORUM. W: Aleister Crowley: Magia w teorii i praktyce. Katowice: Wydawnictwo KOS, s. 404. ISBN 83-86757-57-4.
  4. Magia Ceremonialna. Rozdział VII. Miecz. W: Aleister Crowley: Księga Jogi i Magii (oryg. "Book Four: Part I. Mysticism & Part II. Magick"). Warszawa: Pegaz, 1993. ISBN 83-85639-10-1.
  5. Magia Ceremonialna. Trening Medytacji. Uwagi wstępne. W: Aleister Crowley: Księga Jogi i Magii (oryg. "Book Four: Part I. Mysticism & Part II. Magick"). Warszawa: Pegaz, 1993. ISBN 83-85639-10-1.
  6. Rozdział XX. O Eucharystii i sztuce alchemii. W: Aleister Crowley: Magia w teorii i praktyce. Katowice: Wydawnictwo KOS, s. 174. ISBN 83-86757-57-4.
  7. Rozdział XIV. O konsekracjach, naturze i tworzeniu magicznej więzi. W: Aleister Crowley: Magia w teorii i praktyce. Katowice: Wydawnictwo KOS, s. 123. ISBN 83-86757-57-4.
  8. a b c d Księga piąta. Alchemicy. W: Éliphas Lévi: Historia magii. Jerzy Prokopiuk (tłum.). Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2000, s. 245-246. ISBN 83-11-09126-9.
  9. Jan Witold Suliga: Tarot Magów. Pierwszy krąg wtajemniczenia. Warszawa: Wydawnictwo Głodnych Duchów (G. D.), 1992, s. 48. ISBN 83-85244-12-3.

Linki zewnętrzne edytuj