Percival Proctor
Percival P-14 Proctor – brytyjski samolot łącznikowy i treningowy z okresu II wojny światowej.
 Percival Proctor III, Duxford | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Percival Aircraft Company |
| Typ |
wojskowy samolot łącznikowy i treningowy |
| Konstrukcja |
jednosilnikowy dolnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie – stałe |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
8 października 1939 |
| Lata produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik De Havilland Gipsy Six |
| Moc |
200 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12,04 m |
| Długość |
8,59 m |
| Wysokość |
2,21 m |
| Powierzchnia nośna |
18,77 m² |
| Masa | |
| Własna |
1 075 kg |
| Startowa |
1 588 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
257 km/h |
| Prędkość przelotowa |
225 km/h |
| Pułap |
4 265 m |
| Zasięg |
1 255 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 2 – 3 | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania, Stany Zjednoczone | |
Historia edytuj
Pod koniec lat 30. XX wieku brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa w związku z potrzebą modernizacji swoich sił wydało szereg wymagań na nowe samoloty wojskowe. Jedno z nich z 1938 roku dotyczyło samolotu treningowego, do szkolenia nawigatorów i pilotów.
Na podstawie tych wymagań wytwórnia lotnicza Percival Aircraft Company z Gravesend opracowała samolot oznaczony jako Precival Proctor, który był wersją rozwojową produkowanego już cywilnego samolotu Percival Vega Gull. Samolot różnił się tym, że posiadał tylko dwa miejsca, zamiast trzech swojego poprzednika. Zastosowano w nim także nowy silnik De Havilland Gipsy Six. Projekt tego samolotu przedstawiono Ministerstwu Lotnictwa, które zaakceptowało go i został on skierowany do produkcji seryjnej bez budowy prototypu.
Pierwszy seryjny samolot, który został oznaczony jako Proctor Mk I został oblatany 8 października 1939 roku. Następnie prowadzono jego produkcję wprowadzając jego kolejne wersje. Produkcję seryjną zakończono w 1945 roku i łącznie zbudowano 1268 samolotów tego typu wszystkich wersji.
Wersje edytuj
- Mk I – samolot łącznikowy, dwumiejscowy
- Mk IA – samolot treningowy do szkolenia radiooperatorów, budowany dla lotnictwa marynarki wojennej (Fleet Air Arm)
- Mk II – samolot treningowy do szkolenia nawigatorów
- Mk III – samolot łącznikowy, trzymiejscowy
- Mk IV – samolot treningowy, czteromiejscowy
- Mk V – wersja cywilna samolotu, przystosowana do przewozu czterech pasażerów
Służba w lotnictwie edytuj
Samoloty Percival Proctor po rozpoczęciu produkcji seryjnej zostały skierowane do jednostek treningowych i szkół lotniczych RAF-u, gdzie szkolono na nich nawigatorów i radiooperatorów.
Po skierowaniu do Wielkiej Brytanii jednostek lotnictwa amerykańskiego otrzymały one do szkolenia także samoloty tego typu. Część samolotów Proctor używano także jako samoloty łącznikowe. W lotnictwie wojskowym samoloty te używane były do zakończenia II wojny światowej.
Po wycofaniu z lotnictwa wojskowego zostały one sprzedane dla lotnictwa cywilnego, gdzie używano ich do lat 60. XX wieku.
Opis konstrukcji edytuj
Samolot Percival Proctor to jednosilnikowy, dolnopłat o konstrukcji mieszanej, głównie drewnianej, kabiny zakryte, podwozie stałe.