Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912

Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 w Sztokholmie rozgrywana była w dniach 29 czerwca – 5 lipca 1912 roku[1]. Piłka nożna była jedną ze 102 zawodów rozgrywanych podczas igrzysk olimpijskich 1912, a także po raz 4. była w programie letnich igrzysk olimpijskich. W turnieju wzięło udział 11 reprezentacji (wszystkie z Europy). Złoty medal zdobyła reprezentacja Wielkiej Brytanii[2]. Natomiast srebrny i brązowy medal zdobyły kolejno, podobnie jak na turnieju olimpijskim 1908 w Londynie, reprezentacja Danii i reprezentacja Holandii[3][4].

Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912
IO 1908 IO 1920
Ilustracja
Ilustracja z oficjalnego raportu.
Dyscyplina

piłka nożna

Organizator

MKOl

Szczegóły turnieju
Gospodarz

Sztokholm Szwecja

Otwarcie

29 czerwca 1912, Sztokholm

Zamknięcie (finał)

5 lipca 1912, Solna

Liczba drużyn

11 (z 1 konfederacji)

Stadion

3 (w 3 miastach)

I miejsce

 Wielka Brytania

II miejsce

 Dania

III miejsce

 Holandia

Statystyki turnieju
Liczba meczów

17

Liczba bramek

94 (5,53 na mecz)

Król strzelców

Gottfried Fuchs (10 goli)

Miasta i stadiony edytuj

Mecze odbyły się na trzech miastach:

Sztokholm
 
Lokalizacja miast-gospodarzy
Stadion Olimpijski
Pojemność: 33 000
 
Solna
Råsunda IP
 
Traneberg
Tranebergs
 

Uczestnicy edytuj

Do turnieju zgłosiła się rekordowa liczba 11 reprezentacji (wszystkie z Europy), w tym reprezentacja Wielkiej Brytanii.

Początkowo zgłosiły się również reprezentacja Belgii i reprezentacja Francji, jednak na krótko przed losowaniem wycofały się z udziału, natomiast zgłoszenie reprezentacji Czech zostało odrzucone z powodu braku członkostwa w FIFA.

Składy edytuj

W turnieju udział wzięło 135+28 zawodników[5]:

Przebieg turnieju edytuj

W pierwszej rundzie turnieju reprezentacja Szwecji odpadła w meczu otwarcia po przegranej 4:3 po dogrywce z reprezentacją Holandii po decydującym golu Jana Vosa. Reprezentacja Finlandii wygrała 3:2 po dogrywce z reprezentacją Włoch 29 czerwca 1912 roku na Tranebergs w Tranebergu.

Od drugiej rundy udział w turnieju rozpoczęły: reprezentacja Danii, reprezentacja Norwegii, reprezentacja Imperium Rosyjskiego (przegrana 2:1 z reprezentacją Finlandii), reprezentacja Węgier oraz reprezentacja Wielkiej Brytanii, która wygrała 7:0 z reprezentacją Węgier, a gole zdobyli: 6 goli Harold Walden oraz 1 gola kapitan Vivian Woodward – środkowy napastnik Chelsea Londyn, mistrz olimpijski 1908.

Natomiast w półfinale reprezentacja Wielkiej Brytanii wygrała 4:0 z reprezentacją Finlandii, a w drugim półfinale reprezentacja Danii wygrała 4:1 z reprezentacją Holandii, dla której samobójczego gola zdobył Harald Hansen. W finale turnieju po raz drugi zagrały reprezentacja Wielkiej Brytanii i reprezentacja Danii, w którym Team GB wygrał 4:2 i tym samym obronił tytuł mistrza olimpijskiego, natomiast reprezentacja Danii od 30. minuty grała w osłabieniu z powodu kontuzji Charlesa Buchwalda.

Dla drużyn, które odpadły z turnieju, rozegrano tzw. Turniej pocieszenia, który wygrała reprezentacja Węgier[6]. Medali za miejsca w turnieju nie przyznano[3].

Zawodnik reprezentacji Cesarstwa NiemieckiegoGottfried Fuchs wyrównał rekord zdobytych goli w rozgrywkach międzynarodowych (ustanowiony przez Duńczyka Sophusa Nielsena na turnieju olimpijskim 1908) z 10 golami przeciwko reprezentacji Imperium Rosyjskiego. Rekord utrzymał się do 2001 roku.

Drabinka edytuj

Pierwsza runda Druga runda Półfinały Finał
                           
  Wielka Brytania            
   wolny los
30 czerwca – Sztokholm
      Węgry  
   Finlandia  2
     Imperium Rosyjskie  1  
 wolny los  
2 lipca – Sztokholm
  29 czerwca – Sztokholm    Włochy  
   Dania  4
2
     Holandia  1  
   Finlandia  3
30 czerwca – Sztokholm
    Imperium Rosyjskie    
   Dania  7
wolny los
     Norwegia  0  
      Dania
4 lipca – Sztokholm
   wolny los  
   Holandia  9
     Finlandia  0
    Norwegia  
30 czerwca – Sztokholm
 wolny los    
   Holandia  3
29 czerwca – Sztokholm
     Austria  1  
   Holandia  4
4 lipca – Sztokholm
   Szwecja  3  
   Wielka Brytania  4
29 czerwca – Sztokholm
     Dania  2   Mecz o 3. miejsce
   Austria  5
2 lipca – Sztokholm  
   Cesarstwo Niemieckie  1  
   Wielka Brytania  4      
30 czerwca – Sztokholm
     Finlandia  0        
   Wielka Brytania  7
   Węgry  0  


Pierwsza runda edytuj

29 czerwca 1912
11:00
Włochy  
2:3
(Dogrywka)
(2:2)
  Finlandia
  2' Jarl Öhman
  40' Eino Soinio
  105' Bror Wiberg
Tranebergs IP, Traneberg
Widzów: 600
Sędzia:   Hugo Meisl

29 czerwca 1912
15:00
Austria  
Johann Studnicka   58'
Leopold Neubauer   62'
Robert Merz   75'81'
Robert Cimera   89'
5:1
(0:1)
  Niemcy
  35' Adolf Jäger
Råsunda IP, Solna
Widzów: 2 000
Sędzia:   Herbert James Willing

29 czerwca 1912
19:00
Szwecja  
Ivar Svensson   3'80'
Erik Börjesson   62' (k)
3:4
(Dogrywka)
(3:4, 3:3, 1:2)
  Holandia
  28'52' Nico Bouvy
  43'91' Jan Vos
Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 14 000
Sędzia:   George Wagstaffe Simmons

Druga runda edytuj

30 czerwca 1912
10:00
Finlandia  
Bror Wiberg   30'
Jarl Öhman   80'
2:1
(1:0)
  Imperium Rosyjskie
Tranebergs IP, Traneberg
Widzów: 300
Sędzia:   Per Sjöblom

30 czerwca 1912
13:30
Wielka Brytania  
Harold Walden   21'23'49'53'55'85'
Vivian Woodward   45'
7:0
(3:0)
  Węgry Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 8 000
Sędzia:   Christiaan Jacobus Groothoff

30 czerwca 1912
16:30
Dania  
Anthon Olsen   4'70'88'
Vilhelm Wolfhagen   25'
Nils Middelboe   37'
Sophus Nielsen   60'85'
7:0
(3:0)
  Norwegia Råsunda IP, Solna
Widzów: 700
Sędzia:   Ruben Gelbord

30 czerwca 1912
19:00
Holandia  
Nico Bouvy   8'
Caesar ten Cate   12'
Jan Vos   30'
3:1
(3:1)
  Austria
Råsunda IP, Solna
Widzów: 7 000
Sędzia:   David Philip

Półfinały edytuj

2 lipca 1912
15:00
Wielka Brytania  
Jalmari Holopainen   2' (sam)
Harold Walden   7'77'
Vivian Woodward   82'
4:0
(2:0)
  Finlandia Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 4 000
Sędzia:   Ruben Gelbord

2 lipca 1912
19:00
Dania  
Emil Jørgensen   7'
Anthon Olsen   14'87'
Poul Nielsen   37'
4:1
(3:0)
  Holandia
  85' (sam) Harald Hansen
Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 6 000
Sędzia:   Ede Herczog

Mecz o 3. miejsce edytuj

4 lipca 1912
15:00
Holandia  
Jan van der Sluis   24'57'
Huug de Groot   28'86'
Jan Vos   29'43'46'74'78'
9:0
(4:0)
  Finlandia Råsunda IP, Solna
Widzów: 1 000
Sędzia:   Per Sjöblom

Finał edytuj

4 lipca 1912
19:00
Wielka Brytania  
Harold Walden   10'
Gordon Hoare   22'41'
Arthur Berry   43'
4:2
(4:1)
  Dania
  27'81' Anthon Olsen
Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 25 000
Sędzia:   Christiaan J. Groothoff

Turniej pocieszenia edytuj

Reprezentacja Węgier przystąpiła do turnieju dopiero od drugiej rundy.

Pierwsza runda edytuj

1 lipca 1912
11:00
Austria  
1:0
(1:0)
  Norwegia Tranebergs IP, Traneberg
Widzów: 200
Sędzia:   Per Sjöblom

1 lipca 1912
17:00
  Cesarstwo Niemieckie
Gottfried Fuchs   2'9'21'28'34'
Gottfried Fuchs   46'51'55'65'69'
Fritz Förderer   6'27'53'66'
Karl Burger   30'
Emil Oberle   58'
16:0
(8:0)
  Imperium Rosyjskie Råsunda IP, Solna
Widzów: 2 000
Sędzia:   Christiaan Jacobus Groothoff

1 lipca 1912
19:00
Włochy  
1 : 0
(1:0)
  Szwecja Råsunda IP, Solna
Widzów: 2 500
Sędzia:   Herbert James Willing

Półfinały edytuj

3 lipca 1912
15:00
Węgry  
Imre Schlosser   3'39'82'
3 : 1
(2:0)
  Cesarstwo Niemieckie
Råsunda IP, Solna
Widzów: 2 000
Sędzia:   Christiaan Jacobus Groothoff

3 lipca 1912
19:00
Austria  
5 : 1
(2:0)
  Włochy
Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 3 500
Sędzia:   Herbert James Willing

Finał edytuj

5 lipca 1912
19:00
Węgry  
3 : 0
(1:0)
  Austria Råsunda IP, Solna
Widzów: 5 000
Sędzia:   Herbert James Willing

Strzelcy edytuj

 
Niemiec Gottfried Fuchskról strzelców turnieju (10 goli).

10 goli edytuj

9 goli edytuj

8 goli edytuj

7 goli edytuj

5 goli edytuj

4 gole edytuj

3 gole edytuj

2 gole edytuj

1 gol edytuj

Gole samobójcze edytuj

Klasyfikacja końcowa edytuj

Lp. Reprezentacja M Z R P BZ BS RB Pkt
    Wielka Brytania 3 3 0 0 15 2 +13 6
    Dania 3 2 0 1 13 5 +8 4
    Holandia 4 3 0 1 17 8 +9 6
4.   Finlandia 4 2 0 2 5 16 −11 4
5.   Węgry 3 2 0 1 6 8 −1 4
6.   Austria 5 3 0 2 12 8 +4 6
7.   Cesarstwo Niemieckie 3 1 0 2 18 8 +10 2
8.   Włochy 3 2 0 1 4 8 −4 4
9.   Szwecja 2 0 0 2 3 5 −2 0
10.   Imperium Rosyjskie 2 0 0 2 1 18 −17 0
11.   Norwegia 2 0 0 2 0 8 −8 0

Medaliści edytuj

Baza danych Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego wymienia tylko jedenastu zawodników jako medalistów z każdej reprezentacji, którzy zagrali w pierwszym meczu dla swojej reprezentacji[7]. Poniższa lista zawiera tych jedenastu graczy, a także wszystkich innych graczy, którzy przynajmniej raz wystąpili dla swojej reprezentacji podczas turnieju.

Medal Reprezentacja Zawodnicy
    Wielka Brytania Arthur Berry, Ronald Brebner, Thomas Burn, Joseph Dines, Edward Hanney, Gordon Hoare, Arthur Knight, Charles Littlewort, Douglas McWhirter, Ivan Sharpe, Harold Stamper, Harold Walden, Vivian Woodward, Gordon Wright
    Dania Paul Berth, Charles Buchwald, Hjalmar Christoffersen, Harald Hansen, Sophus Hansen, Emil Jørgensen, Ivar Lykke, Nils Middelboe, Oskar Nielsen, Poul Nielsen, Sophus Nielsen, Anthon Olsen, Axel Petersen, Axel Thufason, Vilhelm Wolfhagen
    Holandia Piet Bouman, Joop Boutmy, Nico Bouvy, Huug de Groot, Bok de Korver, Nico de Wolf, Constant Feith, Gé Fortgens, Just Göbel, Dirk Lotsij, Caesar ten Cate, Jan van Breda Kolff, Jan van der Sluis, Jan Vos, David Wijnveldt

Przypisy edytuj

  1. Football at the 1912 Summer Olympics; Football, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-01-23] (ang.).
  2. Britain’s Olympic past. thefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-20)]. [data dostępu: 2004-03-03] (ang.).
  3. a b Wyniki w bazie FIFA (ang.).
  4. Wyniki w bazie RSSSF.com (ang.).
  5. 135 zawodników wzięło udział w turnieju głównym, a kolejnych 28 zawodników grało tylko w turnieju pocieszenia. Znanych jest również 33 zawodników rezerwowych, których nie uwzględniono.
  6. 1912 Stockholm. iffhs.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-09)]. (ang.).
  7. International Olympic Committee medal database (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj