Pier Luigi Nervi

Pier Luigi Nervi
	; Fotografia z 1969
Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1891 ; Sondrio
Data i miejsce śmierci	9 stycznia 1979 ; Rzym
Narodowość	włoska
Nagrody	Royal Gold Medal
	Praca
Styl	modernizm
Budynki	Aula Pawła VI; Pirelli Tower; Pałac Sportu w Rzymie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pier Luigi Nervi (ur. 21 czerwca 1891 w Sondrio, zm. 9 stycznia 1979 w Rzymie) – włoski architekt i inżynier budownictwa, przedstawiciel modernizmu.

Życiorys edytuj

Pier Luigi Nervi był synem pracownika poczty Antonio Bartoli Nerviego. W 1913 ukończył studia w Szkole Inżynierskiej w Bolonii, uzyskując dyplom inżyniera budownictwa. Następnie pracował w dziale technicznym przedsiębiorstwa robót betoniarskich w Bolonii i Florencji. W latach 1915-1918 służył w wojskach inżynieryjnych. W 1920 założył własne biuro inżynierskie Società Ing. Nervi e Nebbiosi, do którego od 1955 wstąpili również jego synowie Antonio, Mario i Vittori.

Nervi działał jako projektant (architekt), konstruktor i doradca. Pierwszym dziełem Nerviego, które zyskało szersze uznanie na świecie był miejski stadion we Florencji, z 1932 roku (obecnie Stadio Artemio Franchi). Obiekt posiadał 35000 miejsc siedzących, w formie oszczędnej, nagiej konstrukcji betonowej, ze wspornikowymi krętymi schodami. W 1935 wygrał konkurs na hangary lotnicze w Orbetello, które zrealizowano do 1938.

W większości swych prac Nervi wykorzystywał konstrukcje z przecinających się betonowych żeber, z polami międzyżebrowymi wypełnionymi płytami. Zawsze kierował się ku oszczędnym rozwiązaniom. W przypadku hangarów w Orbetello oraz Torre del Lago (1940-1943) zastosował lekkie konstrukcje z wykorzystaniem prefabrykatów.

W latach 1946-1961 Nervi kierował katedrą konstrukcji i materiałoznawstwa na wydziale architektury w Rzymie. W latach 1948-1949 zaprojektował i skonstruował halę wystawową Torino Esposizioni w Turynie. W czasie budowy skorzystano ze specjalnego rusztowania jezdnego, na które Nervi uzyskał patent. Nervi opublikował też kilka prac naukowych. W 1961 otrzymał doktorat honoris causa Politechniki Warszawskiej^[1].

Główne dzieła edytuj

Stadion Artemio Franchi, Florencja (1931)
budynek wystawowy, Turyn (1949)
UNESCO - kwatera główna, Paryż (1950) (współpracowali: Marcel Breuer i Bernard Zehrfuss)
wieża Pirelli, Mediolan (1950) (we współpracy z Gio Ponti)
Pałac Sportu w Rzymie (1956)
Stadion Olimpijski w Rzymie (1960)
Pałac Pracy, Turyn (1961)
Bell Tower, Florencja (1962)
młyn papierniczy, Mantua, Włochy (1962)
George Washington Bridge Bus Station (dworzec autobusowy), Nowy Jork (1963)
Tour de la Bourse (biurowiec), Montreal (1964)
Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, San Francisco, Kalifornia (1967, wespół z Pietro Belluschi)
Aula Pawła VI, Watykan (1971)
Ambasada Australijska, Paryż (1973)
Good Hope Centre, Kapsztad (1976)
Norfolk Scope, Norfolk, VA (1971)