Pierwsze, drugie… zapnij mi obuwie

Pierwsze, drugie… zapnij mi obuwie (ang. One, Two, Buckle My Shoe) – powieść kryminalna Agathy Christie, wydana po raz pierwszy w 1941 roku, w Wielkiej Brytanii. Rolę detektywa powierzono Herkulesowi Poirot, w książce pojawia się również inspektor Japp ze Scotland Yardu.

Pierwsze, drugie… zapnij mi obuwie

One, Two, Buckle My Shoe

Autor	Agatha Christie
Typ utworu	powieść kryminalna
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Wielka Brytania
Język	angielski
Data wydania	1941

Pierwsze, drugie… zapnij mi obuwie

Odcinek serialu Poirot
Oryginalny tytuł	One, Two, Buckle My Shoe
Numer odcinka	33
Sezon	Sezon 4 Odcinek 3
Kraj produkcji	Wielka Brytania
Data premiery	19 stycznia 1992
Czas trwania odcinka	1 godz. 43 minuty
Produkcja
Reżyseria	Ross Devenish
Scenariusz	Clive Exton
Muzyka	Christopher Gunning
Produkcja	Carnival Film & Television, ITV Productions, London Weekend Television, Picture Partnership Productions
Oryginalna stacja telewizyjna	ITV
Chronologia
← Poprzedni odcinek „Death in the Clouds” Następny odcinek → „The Adventure of the Egyptian Tomb”

Opis fabuły

Pan Morley – znany i ceniony dentysta – zostaje znaleziony martwy we własnym gabinecie. Gdy okazuje się, że jeden z jego pacjentów – pan Amberiotis – zmarł na skutek przedawkowania środków przeciwbólowych, policja uznaje, że Morley popełnił samobójstwo, nie chcąc ponosić odpowiedzialności za błąd w sztuce lekarskiej. To rozwiązanie nie zadowala Herkulesa Poirota, znanego detektywa. Wkrótce okazuje się, że jedna z pacjentek zaginęła.

Rozwiązanie

Morderstwo popełnił Allistair Blunt, zamożny finansista, który feralnego dnia był jednym z pacjentów Morleya. Jego głównym celem było zamordowanie Amberiotisa. W tym celu po swojej wizycie u Morleya zamordował go i sam przebrał się w jego fartuch. Tak przygotowany poczekał na Amberiotisa i, udając dentystę, wstrzyknął mu do ust truciznę. Mężczyzna w niczym się nie zorientował, ponieważ przekonany był, że zaaplikowano mu lekarstwo.

Kiedy Hercules Poirot wyjawia Bluntowi, że odkrył prawdę, nawiązuje się między nimi ciekawy dialog. Biznesmen stara się przekonać detektywa, że niektórym ludziom wolno dopuszczać się zbrodni w imię celów wyższych. Ma ich usprawiedliwiać to, że – podobnie jak on – robią wiele pożytecznego dla polityki kraju. Dlatego jego zdaniem Poirot nie powinien iść na policję ze swymi odkryciami. Detektyw pozostaje jednak wierny swoim przekonaniom – dla niego zbrodnia jest zbrodnią, a morderca powinien ponieść zasłużoną karę.

Pierwsze, drugie – zapnij mi obuwie;
Trzecie, czwarte – zamknij drzwi otwarte;
Piąte, szóste – dobierz patyczki proste;
Siódme, ósme – ułóż je prosto;
Dziewiąte, dziesiąte – kura tłusta na zachętę;
Jedenaste, dwunaste – pułapki przepastne;
Trzynaste, czternaste – dziewczyny zalecają się;
Piętnaste, szesnaste – kucharki ciekawskie;
Siedemnaste, osiemnaste – dziewczyny przyjazne;
Dziewiętnaste, dwudzieste – moje talerze są puste.

Linki zewnętrzne

• Pierwsze, drugie… zapnij mi obuwie w bazie IMDb (ang.)