Pimien Panczanka

Pimien Panczanka
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1917 ; Tallinn
Data śmierci	2 kwietnia 1995
Narodowość	białoruska
Język	białoruski
Dziedzina sztuki	literatura
Epoka	socrealizm
Gatunek	proza
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pimien Panczanka (biał. Пімен Емяльянавіч Панчанка, ur. 23 sierpnia 1917 w Tallinnie, zm. 2 kwietnia 1995) – białoruski poeta i dziennikarz.

Życiorys edytuj

Jego rodzice, biedni rolnicy, wyjechali do Estonii w poszukiwaniu pracy, w 1920 rodzina wróciła do Biehomli. W 1934 skończył kursy pedagogiczne w Bobrujsku, później pracował jako nauczyciel i kierownik szkoły, nauczał literatury i języka w szkole średniej w rejonie kirowskim, jednocześnie zaocznie studiował na Wydziale Filologicznym Mińskiego Instytutu Pedagogicznego (ukończył studia w 1939). Od 1934 publikował wiersze w gazecie „Kirawiec” i almanachu „Udarniki”. Tworzył poezję społeczno-polityczną o charakterze publicystyczno-dydaktycznym, w 1938 opublikował zbiór poezji „Upeunienaśc" i został przyjęty do Związku Pisarzy ZSRR. Od września 1939 do stycznia 1945 służył w Armii Czerwonej jako specjalny korespondent i publicysta w gazetach frontowych i armijnych, we wrześniu 1939 brał udział w agresji ZSRR na Polskę, a po ataku Niemiec na ZSRR w walkach na Froncie Briańskim, Zachodnim, Kalinińskim i Północno-Zachodnim. Przez pewien czas przebywał w Iranie wraz z jednostkami Armii Czerwonej. Po wojnie pracował w redakcjach różnych gazet, m.in. „Wożyk”, „Literatura i Mastactwa” i „Sowietskaja Otczizna”, w latach 1966–1971 był sekretarzem zarządu Związku Pisarzy Białoruskiej SRR. W latach 1957–1961 i 1971–1975 był deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR, w 1958 jako członek delegacji Białoruskiej SRR brał udział w sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, był także przewodniczącym Republikańskiego Komitetu Obrony Pokoju. W 1973 otrzymał tytuł Ludowego Poety Białoruskiej SRR.

Odznaczenia i nagrody edytuj

Order Lenina
Order Rewolucji Październikowej
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (trzykrotnie)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
Order „Znak Honoru” (dwukrotnie)
Nagroda Państwowa ZSRR (1981)
Nagroda Literacka im. Janka Kupały (1959)
Nagroda Państwowa Białoruskiej SRR im. Janka Kupały (1967)

I medale.

Bibliografia edytuj

Panczanka Pimien, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-02-28] .
https://archive.is/20130705042804/http://slounik.org/81241.html (biał.)