Piotr Napierała

Piotr Marek Napierała (ur. 18 maja 1982 w Poznaniu) – polski historyk specjalizujący się głównie w historii XVIII wieku, doktor nauk humanistycznych, publicysta, autor książek, youtuber. Przez szereg lat członek zarządu i wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów.

Piotr Marek Napierała

Data i miejsce urodzenia	18 maja 1982 Poznań
doktor nauk humanistycznych
Specjalność: historia nowożytna XVIII w., historia powszechna nowożytna
Alma Mater	Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu
Doktorat	18 czerwca 2010 Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa w Poznaniu Wyższa Szkoła Handlu i Usług w Poznaniu

Życiorys

Jest wnukiem Edmunda Harwasa.

W 2006 roku ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2009 uzyskał grant Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W 2010 na Wydziale Historycznym UAM uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy „Kraj wolności” i „kraj niewoli” – brytyjska i francuska wizja wolności – XVII–XVIII wiek, napisanej pod kierunkiem Waldemara Łazugi.

Od 2013 do 2020 roku był wykładowcą na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. W latach 2012–2015 pracował jako adiunkt w Wyższej Szkole Handlu i Usług w Poznaniu. W 2016 był adiunktem w Wyższej Szkole Bezpieczeństwa w Poznaniu. W 2017 ponownie związał się z poznańską Wyższą Szkołą Handlu i Usług.

W latach 2017–2018 odbył studia podyplomowe w zakresie przygotowania pedagogicznego na Wydziale Finansów i Bankowości w Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu.

Był członkiem zarządu głównego Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów w latach 2014–2015. Od 2014 do 2020 roku redaktor telewizji internetowej Racjonalista.TV.

Postępowanie habilitacyjne

W 2021 roku Rada Naukowa dyscyplin: nauki o polityce i administracji, nauki o komunikacji społecznej i mediach oraz nauki o bezpieczeństwie Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu odmówiła mu nadania stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce i administracji.

Podczas procesu habilitacyjnego uzyskał trzy pozytywne oceny dorobku, jak też jedną negatywną. Podczas prezentacji osiągnięcia naukowego habilitant „nie przedstawił celu, hipotezy, pytań badawczych ani metodologii badawczej omawianego osiągnięcia”, a jego wypowiedź oceniono jako niespójną. Po kolokwium habilitacyjnym negatywnej oceny dokonało również dwóch recenzentów, którzy wcześniej opiniowali jego dorobek pozytywnie. Większość członków komisji doszła do wniosku, iż omawiane osiągnięcie (książka Fryderyk II Wielki jako władca liberalny) „nie mieści się w dyscyplinie nauki o polityce i administracji”, aczkolwiek „może wypełniać pewną lukę poznawczą”. Nie byłaby to więc całkowicie negatywna ocena samego dzieła, lecz opinie wyrażone w kontekście procesu habilitacyjnego w tej konkretnej dyscyplinie. Książka została oceniona jako nowatorska, ale również chaotyczna. Podkreślano jednak brak odpowiedzi na część pytań zadanych podczas kolokwium habilitacyjnego oraz udzielone odpowiedzi niesatysfakcjonujące na pozostałe pytania. W szczególności zwrócono uwagę na brak odpowiedzi na pytania związane z metodologią pracy badawczej.

Tylko jeden członek komisji habilitacyjnej pozytywnie ocenił przebieg kolokwium, dwóch potwierdziło „znaczący wkład habilitanta w rozwój dyscypliny nauki o polityce i administracji”. Uchwała komisji została podjęta przy 2 głosach „za”, 3 głosach „przeciw” i 2 głosach wstrzymujących się.

Krytyka i polemika

Piotr Napierała był krytykowany przez innych badaczy.

W 2017 roku Tomasz Flasiński w recenzji książki Piotra Napierały pt. Chiny i Japonia a Zachód – historia nieporozumień stwierdził, że autor korzysta głównie z opracowań i zarzucił mu szereg błędów badawczych. Jego zdaniem Piotra Napierałę przerosła krytyka źródeł. Zarzucił Napierale, że popiera swoje twierdzenia pracami publicystycznymi, propagandowymi i mało wiarygodnymi. Ocenił wybór źródeł Piotra Napierały jako losowy, wypełniony zbędnymi pozycjami, które nie mają większej wartości. Tomasz Flasiński zarzucał Napierale, że w obrębie kilku zdań dopuszczał się nieprawdziwych stwierdzeń, błędów i popadanie w sprzeczność. Jako przykład podał stwierdzenie, że istniała współpraca Tokio i Waszyngtonu w sprawie odejścia od standardu złota.

W 2020 roku Rafał Chwedoruk w recenzji książki Piotra Napierały pt. Fryderyk II Wielki jako władca liberalny zarzucił autorowi recenzowanej publikacji, że swojej pracy nie zakorzenił w dorobku współczesnej nauki ani w źródłach epoki. Zarzuty dotyczyły krytyki źródeł (zarzucał Piotrowi Napierale ignorowanie zasobów archiwalnych, deficyt materiałów o charakterze pamiętnikarskim i wspomnieniowym), braku artykułów z czasopism naukowych, braku uporządkowania i refleksji nad stanem badań, braku wykorzystania i omówienia dorobku niemieckiej historiografii, absencji literatury rosyjskojęzycznej, niejasnych kryteriów doboru cytowanych osób autorskich. Rafał Chwedoruk zarzucał Piotrowi Napierale szereg stwierdzeń wątpliwych lub błędnych.

W 2023 roku, w ramach polemiki z poglądami prof. Wielomskiego dr Napierała zarzucił mu uprawianie propagandy klerykalnej i prorosyjskiej, a także antyzachodniej, antyliberalnej, a zwłaszcza antyprotestanckiej. W toku polemiki określił Wielomskiego jako „jednego z głównych hamulcowych postępu intelektualnego Polski”, osobę której „odbiło ultrakonserwatywnie”, „zakłamaną”, która „fapie do wszystkich tyranii”, jak również „prawaka”, który „fapie do Léona Degrelle'a”. W przekonaniu Napierały Wielomski miałby również „gardzić Holendrami”, ponieważ „gardzi wszystkimi liberalnymi narodami” i „fapie do Belgów”.

W 2023 roku redaktor bloga sigillumauthenticum.pl Artur Wójcik w recenzji książki Historia Polski bez mitów zarzucił Piotrowi Napierale nieumiejętność krytyki źródeł, brak znajomości aktualnej literatury fachowej oraz „patologiczny subiektywizm”. Zarzucił autorowi nieumiejętność skonstruowania przypisu. Wskazał jako przykład 10 fragmentów książki, gdzie miało dojść do przekłamania źródeł. Oceniając całokształt pracy zarzucił mu stosowanie sztuczek manipulacyjnych, używanie wulgarnego języka oraz obrażanie osób, które się z nim nie zgadzają. W odpowiedzi na krytykę Piotr Napierała opublikował dwuminutowy film w serwisie YouTube o tytule „Sigillum Authenticum (taki nacjololo świr) łże o mnie”. Nie odniósł się w nim do krytycznych uwag, jedynie stwierdził, jakoby Wójcik znalazł w książce wyłącznie 6 drobnych błędów, z czego trzy były skrótami myślowymi. Wyraził pogląd, jakoby padł ofiarą nacjonalistycznej nagonki. W ramach dalszej polemiki nazwał Artura Wójcika „łotrem”, „wariatem” i „nacjonalistycznym bydlakiem”.

Publikacje

Książki

• Sir Robert Walpole (1676–1745) – twórca brytyjskiej potęgi, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2008. ISBN 978-83-232-1898-2. Książka uzyskała po wydaniu zewnętrzną recenzję w czasopiśmie naukowym.
• Hesja-Darmstadt w XVIII stuleciu. Wielcy władcy małego państwa, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2009. ISBN 978-83-232-2007-7.
• Światowa metropolia. Życie codzienne w osiemnastowiecznym Londynie, Novae Res, Gdynia 2010. ISBN 978-83-61194-43-9.
• „Kraj wolności” i „kraj niewoli” – brytyjska i francuska wizja wolności w XVII i XVIII wieku, Wydawnictwo Libron-Filip Lohner, Kraków 2011. ISBN 978-83-62196-11-1.
• Simon van Slingelandt (1664–1736) – ostatnia szansa Holandii, Wydawnictwo Libron-Filip Lohner, Kraków 2012. ISBN 978-83-62196-37-1.
• Paryż i Wersal czasów Voltaire’a i Casanovy, Wydawnictwo Libron-Filip Lohner, Kraków 2012 ISBN 978-83-62196-61-6.
• Simon van Slingelandt (1664–1736) – last chance of the Dutch Republic, Libron-Filip Lohner, Kraków 2013. ISBN 978-83-62196-89-0.
• Chiny i Japonia a Zachód – historia nieporozumień, Libron-Filip Lohner Kraków 2015. ISBN 978-83-65148-09-4. Książka ta uzyskała pozytywne recenzje specjalistów, została też poddana obszernej, mocno krytycznej recenzji przez innego specjalistę PL ISSN 0419-8824, str. 319-331 [1]
• Żołnierz i filozof. Tadeusz Kościuszko przeciw królom, carom i kościołom, Fundacja Nowe Oświecenie Warszawa 2017. ISBN 978-83-949-362-0-4. Jako jedyna książka autora została zrecenzowana na portalu Histmag, uzyskała notę 7,5/10.
• Bill Clinton. Biografia polityczna, Heraclon 2018. (audiobook – współautorstwo z Łukasz Tomys) ISBN 978-83-81461-52-8.
• USA i Niemcy. Między liberalizmem a autorytaryzmem, Libron-Filip Lohner, Kraków 2018. ISBN 978-83-65705-72-3. Książka uzyskała po wydaniu zewnętrzną recenzję w czasopiśmie naukowym.
• Donald Trump. Przedsiębiorca i polityk, Heraclon 2019. (audiobook – współautorstwo z Łukasz Tomys) ISBN 978-83-66167-36-0.
• Walt Disney. Wizjoner z Hollywood. Tom I. Narodziny legendy (1901–1945), Heraclon 2019. (audiobook) ISBN 978-83-66167-43-8.
• Walt Disney. Wizjoner z Hollywood. Tom II. W stronę jutra (1945–1966), Heraclon 2019. (audiobook) ISBN 978-83-66167-44-5.
• Fryderyk II Wielki jako władca liberalny, Wydawnictwo Naukowe UAM Poznań 2019. ISBN 978-83-232-3451-7.
• Henry Ford. Prorok Przemysłu, Dom Wydawniczy Kontinuum 2021 (audiobook – współautorstwo z Magdalena Czyż) ISBN 978-83-66167-79-7.
• Historia Polski bez mitów, wyd. Theatrum Illuminatum, 2022. ISBN 978-83-966783-0-0.
• Mozart i jego epoka, Dom Wydawniczy Kontinuum, 2023. ISBN 978-83-675632-4-6.
• Generał Franco. Hiszpania pod rządami dyktatora, Dom Wydawniczy Kontinuum, 2023. ISBN 978-83-675632-7-7 .
• Frihetstid czyli kultura polityczna osiemnastowiecznej Szwecji, wyd. Theatrum Illuminatum, 2023. ISBN 978-83-966783-2-4.

Tłumaczenia

• Renate Bauer (red./Hg.), Freigeister in Breslau vom Vormärz bis zum Faschismus/Wolnomyśliciele we Wrocławiu od przedwiośnia ludów do faszyzmu, Angelika Lenz Verlag Neu-Isenburg 2016. ISBN 978-3-943624-22-9.

Bibliografia

• Dr Piotr Marek Napierała, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-04-19] .
• Publikacje P. Napierały w katalogu Biblioteki Narodowej [dostęp 2024-02-05].
• Piotr Napierała Scholar Google [dostęp 2024-02-05].

Linki zewnętrzne

• Kanał Piotra Napierały w serwisie YouTube