Wikipedia

Piotr Zychowicz

Polski historyk, dziennikarz i publicysta

Piotr Stefan Zychowicz (ur. 27 kwietnia 1980 w Warszawie) – polski publicysta historyczny[2][3], w latach 2000–2012 dziennikarz „Rzeczpospolitej”, w 2013-2022 zastępca redaktora naczelnego tygodnika „Do Rzeczy” i redaktor naczelny miesięcznika „Historia Do Rzeczy”[4].

Piotr Zychowicz
Ilustracja
Piotr Zychowicz (2018)
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1980
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk
dziennikarz

Narodowość

polska

Małżeństwo

Anna Herbich-Zychowicz[1]

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Spotkanie autorskie w Kielcach, 18 grudnia 2018
Promocja książki Wołyń zdradzony czyli jak dowództwo AK porzuciło Polaków na pastwę UPA (2019)

Życiorys edytuj

Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (2005), gdzie otrzymał tytuł magistra na podstawie pracy Środowiska germanofilskie w Generalnym Gubernatorstwie 1939–1942. Przypadek Władysława Studnickiego (przygotowana pod kierunkiem Andrzeja Chojnowskiego, recenzowana przez Pawła Wieczorkiewicza). Od 2000 roku związany z dziennikiem „Rzeczpospolita”. Dziennikarz, a później zastępca szefa działu zagranicznego. Do października 2012 roku publikował w „Rzeczpospolitej” i tygodniku „Uważam Rze”. Był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Uważam Rze Historia”. 10 kwietnia 2010 roku był jednym z pierwszych dziennikarzy, którzy dotarli na miejsce katastrofy Tu-154 w Smoleńsku[5]. Autor książki Pakt Ribbentrop-Beck[6]. Od stycznia 2013 do października 2022 zastępca redaktora naczelnego tygodnika „Do Rzeczy”[7][4] i redaktor naczelny miesięcznika „Historia Do Rzeczy”. Od kwietnia 2013 prowadzi magazyn historyczny Kontra na antenie stacji Telewizja Republika[8]. Od sierpnia 2020 r. prowadzi w serwisie YouTube kanał Historia Realna, który jest deklarowany jako „niezależny kanał o historii, geopolityce i wojsku”.

Akcja „Przeciwko polskim obozom” edytuj

Osobny artykuł: Polskie obozy zagłady.

Jest jednym – obok Jerzego Haszczyńskiego i Katarzyny Zuchowicz – z inicjatorów akcji Przeciwko polskim obozom zorganizowanej w 2005 r. przez dziennik „Rzeczpospolita”. Za artykuł Trzeba ścigać autorów tekstów o «polskich obozach» i liczne kolejne publikacje w tej sprawie nagrodzony w 2005 r. nagrodą główną SDP (wraz z Haszczyńskim i Zuchowiczową). Za akcję Przeciwko polskim obozom nominowany również do nagrody „Press”[9][10].

Poglądy i reakcje edytuj

W swoich książkach przedstawia i analizuje alternatywne scenariusze dziejów Polski. W Pakcie Ribbentropp-Beck twierdził, że lepszym rozwiązaniem dla Polski w 1939 byłby sojusz z III Rzeszą i wspólny atak na ZSRR niż oparcie na sojuszu z Francją i Wielką Brytanią. Na kartach Paktu Piłsudski - Lenin forsował tezę o odpowiedzialności Naczelnika Państwa Polskiego za rozprzestrzenienie się komunizmu na świecie. W Obłędzie '44 krytykował odpowiedzialnych za wybuch powstania warszawskiego. Część historyków negatywnie odniosła się do tez stawianych przez autora wspomnianych publikacji. Antoni Dudek stwierdził, że „w książkach Piotra Zychowicza nie o dyskusję chodzi, ale o przywalenie komuś: raz jest to Józef Beck, którego jednostkową rolę przecenia, czyniąc z niego całkowicie samodzielnego architekta polityki zagranicznej II RP, raz zaś dowództwo AK, które wedle niego też mogło w 1944 robić co chciało, ignorując nastroje społeczne”[11]. Piotr Gontarczyk krytykował konstrukcję Obłędu '44, twierdząc, że autor „bardzo obszernie korzysta z (...) wypowiedzi oskarżycielskich, mściwych, nie do końca sprawdzonych albo w ogóle nie wiadomo, czy prawdziwych[12]. No i to w jakiejś mierze dezawuuje cały tok jego narracji”. Książkę poświęconą rzekomej współpracy obozu piłsudczykowskiego z bolszewikami skrytykował w całości jako ,,ignorancką, prymitywną i niedorzeczną" historyk Rafał Igielski[13]. Tez Zychowicza nie podzielał również Marek Kornat[14].

We wrześniu 2017 roku w swej książce Niemcy oraz w artykule opublikowanym w „Do Rzeczy” Zychowicz usiłował rozpropagować pogląd, jakoby ideolog nazizmu, Adolf Hitler, reprezentował nie skrajną prawicę, lecz „lewactwo”; samo przyporządkowanie Hitlera przez historiografię do prawicy opisywał jako sukces lewicowej propagandy[15]. Mateusz Kuryła z portalu Histmag zarzucił Zychowiczowi „znaczące nadużycie intelektualne”[16], uzasadniając swą opinię rasizmem oraz antysemityzmem ideologii nazistowskiej (sprzecznym z lewicowymi postulatami egalitaryzmu)[17] oraz współczesną ewolucją pojęcia XXI-wiecznej lewicy. O ile Zychowicz miał na myśli przede wszystkim zbieżność lewicowego komunizmu z nazizmem pod względem kolektywizmu, współczesna socjaldemokracja wyrzekła się gospodarki centralnie sterowanej na rzecz idei państwa opiekuńczego, zaakcentowania praw człowieka oraz wolności słowa[18]. Historycy Mikołaj Mirowski oraz Jan Rojewski w związku ze sprawą Niemców zarzucili Zychowiczowi zupełnie ahistoryczną interpretację doktryny politycznej Hitlera[19]. W opublikowanym na łamach „Rzeczpospolitej” wywiadzie z Zychowiczem Jan Rojewski krytykował dobór okładek pisma „Historia Do Rzeczy”, wskazując na ich „skrajnie ideologiczny przekaz”[20].

Zajmował się wyjaśnieniem popełnionej w 1944 przez żołnierzy Armii Krajowej na Żydach zbrodni w Lesie Siekierzyńskim[21].

W 2019 książka P. Zychowicza pt. Wołyń zdradzony, czyli jak dowództwo AK porzuciło Polaków na pastwę UPA uczestniczyła w 12. edycji konkursu Książka Historyczna Roku, a w trakcie jego trwania decyzją trzech współorganizatorów (Telewizja Polska S.A., Polskie Radio S.A. i Narodowe Centrum Kultury) została usunięta z konkursu[22], zaś jako powód podano, że jest niezgodna z polską racją stanu[23]. W wydanym oświadczeniu Instytut Pamięci Narodowej podał do wiadomości, że ta decyzja nie była uzgodniona z IPN[24]. W związku z decyzją organizatorów Sławomir Cenckiewicz 24 października 2019 zarzucił im brak uprawnień do podjęcia takiej decyzji, użycie fałszywej podstawy prawnej oraz poinformował o rezygnacji z członkostwa w jury konkursu i zaapelował o jego anulowanie w edycji 2019[25][26]. Nazajutrz czterej organizatorzy konkursu (TVP, PR, IPN, NCK) poinformowali o unieważnieniu konkursu w edycji 2019[27].

Książki edytuj

  • Pakt Ribbentrop-Beck czyli jak Polacy mogli u boku Trzeciej Rzeszy pokonać Związek Sowiecki, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2012. ISBN 978-83-7818-091-3.
  • Obłęd '44 czyli jak Polacy zrobili prezent Stalinowi, wywołując Powstanie Warszawskie, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2013. ISBN 978-83-7818-198-9.
  • Opcja niemiecka. Czyli jak polscy antykomuniści próbowali porozumieć się z Trzecią Rzeszą, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2014. ISBN 978-83-7818-316-7.
  • Pakt Piłsudski-Lenin czyli jak Polacy uratowali bolszewizm i zmarnowali szansę na budowę imperium, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2015[28]. ISBN 978-83-7818-919-0.
  • Żydzi. Opowieści niepoprawne politycznie, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2016. ISBN 978-83-8062-724-6.
  • Sowieci. Opowieści niepoprawne politycznie II, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2016. ISBN 978-83-8062-781-9.
  • Niemcy. Opowieści niepoprawne politycznie cz. III, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2017. ISBN 978-83-8062-238-8.
  • Skazy na pancerzach. Czarne karty epopei Żołnierzy Wyklętych., Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2018. ISBN 978-83-8062-289-0
  • Żydzi 2. Opowieści niepoprawne politycznie IV, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2018. ISBN 978-83-806-2315-6
  • Wołyń zdradzony czyli jak dowództwo AK porzuciło Polaków na pastwę UPA, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2019. ISBN 978-83-8062-564-8
  • Germanofil. Władysław Studnicki. Polak, który chciał sojuszu z III Rzeszą, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2020. ISBN 978-83-8188-103-6
  • Alianci. Opowieści niepoprawne politycznie V, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2021. ISBN 978-83-8188-236-1
  • Nadchodzi III wojna światowa. Czy Ameryka porzuci Polskę na pastwę Rosji?, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2021. (Współautor Jacek Bartosiak). ISBN 978-83-818-8354-2
  • Ukraińcy, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2022. ISBN 978-83-8188-625-3 i Ukraińcy – edycja specjalna z materiałami dodatkowymi, w twardej oprawie (to samo wydawnictwo, rok wydania). ISBN 978-83-8188-656-7
  • Wojna o Ukrainę. Wojna o świat (wspólnie z Jackiem Bartosiakiem), Poznań: Dom Wydawniczy Rebis 2023, ISBN 978-83-8338-104-6.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Twitter Piotr Zychowicz. mobile.twitter.com. [dostęp 2018-11-02].
  2. ↑ Piotr Zychowicz, „Do Rzeczy” [dostęp 2017-12-27], Cytat: jest publicystą historycznym. Zajmuje się głównie problematyką II wojny światowej, zbrodni bolszewizmu i geopolityką europejską XX wieku. W swoich koncepcjach nawiązuje do idei Józefa Mackiewicza, Władysława Studnickiego, Stanisława Cata-Mackiewicza oraz Adolfa Bocheńskiego..
  3. ↑ Mikołaj Mirowski, Piotra Zychowicza historia w wersji pop, „Miesięcznik Znak” (706), marzec 2014 [dostęp 2017-12-27].
  4. ↑ a b Piotr Zychowicz nie będzie już redaktorem naczelnym miesięcznika „Historia do Rzeczy' [online], www.wirtualnemedia.pl, 26 października 2022 [dostęp 2023-10-02] (pol.).
  5. ↑ Piotr Zychowicz, Nie mogłem uwierzyć w to, co widzę. rp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]., „Rzeczpospolita” 11.04.2010.
  6. ↑ Piotr Zychowicz, Pakt Ribbentrop-Beck, „Uważam Rze”, 18.12.2011.
  7. ↑ Redakcja. dorzeczy.pl. [dostęp 2013-02-04]. (pol.).
  8. ↑ Sylwia Krasnodębska: TV Republika buduje alternatywę. Gazeta Polska Codziennie / satkurier.pl, 13 kwietnia 2013. [dostęp 2013-05-06]. (pol.).
  9. ↑ Piotr Zychowicz, Katarzyna Zuchowicz: Trzeba ścigać autorów tekstów o „polskich obozach”. „Rzeczpospolita”, 2005-01-25. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)].
  10. ↑ „Rzeczpospolita nagrodzona”, „Rzeczpospolita” z 19.12.2005.
  11. ↑ „Obłęd’44” budzi skrajne opinie – sprzedażowy sukces i fala krytyki – Wiadomości [online], wiadomosci.onet.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  12. ↑ Gontarczyk o książce „Obłęd ‘44”: błąd historyczny i intelektualny. „Takich rzeczy historyk nie robi”. ZOBACZ WIDEO [online], wpolityce.pl [dostęp 2017-11-15].
  13. ↑ Rafał Igielski, Elukubracje pretensjonalnego ignoranta, czyli pojęcie autora książki ,,Pakt Piłsudski - Lenin" na temat rosyjskiej wojny domowej i tematów pokrewnych [online], 2016 [dostęp 2023-12-01].
  14. ↑ Prof. Marek Kornat: Sojusz z Hitlerem uczyniłby z Polski kolonię Niemiec | dzieje.pl – Historia Polski [online], dzieje.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  15. ↑ Piotr Zychowicz, Hitler był lewakiem, „Do Rzeczy”, 27 sierpnia 2017 [dostęp 2017-12-27].
  16. ↑ Mateusz Kuryła, Hitler „lewakiem”? Marna to historiografia [online], Histmag.org, 30 sierpnia 2017 [dostęp 2017-12-27].
  17. ↑ Mateusz Kuryła, Hitler „lewakiem”? Marna to historiografia [online], Histmag.org, 30 sierpnia 2017, s. 2 [dostęp 2017-12-27].
  18. ↑ Mateusz Kuryła, Hitler „lewakiem”? Marna to historiografia [online], Histmag.org, 30 sierpnia 2017, s. 3.
  19. ↑ Mikołaj Mirowski, Jan Rojewski, Adolf Hitler był lewakiem – twierdzi Piotr Zychowicz. Czyżby stracił kontakt z rzeczywistością?, „Rzeczpospolita”, 29 września 2017 [dostęp 2017-12-27].
  20. ↑ Jan Rojewski, Piotr Zychowicz: Historia nigdy nie jest czarno biała [online], 19 kwietnia 2018.
  21. ↑ Piotr Zychowicz o zbrodni w Suchedniowem. Partyzanci z AK zamordowali grupę Żydów. wp.pl, 7 października 2016. [dostęp 2018-02-08].
  22. ↑ Publikacja Piotra Zychowicza wycofana z Konkursu „Książka Historyczna Roku”. ksiazkahistorycznaroku.pl, 2019-10-24. [dostęp 2019-10-28].
  23. ↑ Łukasz Szpyrka: 12. edycja konkursu Książka Historyczna Roku unieważniona. Oświadczenie prof. Dudka. fakty.interia.pl, 2019-10-25. [dostęp 2019-10-28].
  24. ↑ W związku z doniesieniami o wycofaniu z konkursu Książka Historyczna Roku publikacji Piotra Zychowicza. ipn.gov.pl, 2019-10-24. [dostęp 2019-10-28].
  25. ↑ tw: Książka Piotra Zychowicza usunięta z konkursu przez TVP, NCK i Polskie Radio. Cenckiewicz odchodzi z jury, Warzecha chce bojkotu. wirtualnemedia.pl, 2019-10-25. [dostęp 2019-10-28].
  26. ↑ Katarzyna Szewczuk: „Wołyń zdradzony” usunięty z konkursu Książka Historyczna Roku. Sławomir Cenckiewicz: konkurs musi być anulowany. onet.pl, 2019-10-24. [dostęp 2019-10-28].
  27. ↑ Oświadczenie organizatorów Konkursu „Książka Historyczna Roku”. ksiazkahistorycznaroku.pl, 2019-10-25. [dostęp 2019-10-28].
  28. ↑ Piotr Zychowicz: „Pakt Piłsudski-Lenin” – nowa książka Piotra Zychowicza!!!. Facebook. [dostęp 2015-05-16]. (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Tomasz Wituch, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, Bogdan Stolarczyk (red.), wyd. 1, Kraków: Wydawn. Arkadiusz Wingert, 2010, ISBN 978-83-60682-27-2, OCLC 758245824.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Zychowicz&oldid=73185025”