Plesiochronous Digital Hierarchy
Plezjochroniczna hierarchia cyfrowa (ang. Plesiochronous Digital Hierarchy, PDH) − technologia używana w sieciach telekomunikacyjnych. Termin plesiochronous pochodzi z greki (plesio − prawie, chronos − czas). Oznacza to, że elementy sieci PDH są ze sobą zsynchronizowane, ale nieidealnie, gdyż każdy z elementów sieci posiada swój zegar. System PDH oparty jest na modulacji impulsowo-kodowej (PCM). Pojedynczy kanał ma przepływność 64 kb/s (8 × 8 kHz = 64 kb/s), co pozwala na przesyłanie jednej nieskompresowanej rozmowy telefonicznej. Systemy PDH przy multipleksacji wykorzystują zwielokrotnienie z podziałem czasu TDM (ang. Time Division Multiplexing). Zwielokrotnienie sygnału następuje w kolejnych poziomach wykorzystując dopełnienie impulsowe.
Różnice w systemach PDH edytuj
Systemy PDH w Europie, Japonii i Ameryce różnią się między sobą.
Stopień
zwielokrotnieniaAmeryka Europa Japonia kbit/s Nazwa kbit/s Nazwa kbit/s Nazwa 1 1544 (T1) 2048 (E1) 1544 (J1) 2 6312 (T2) 6448 (E2) 6312 (J2) 3 44736 (T3) 34368 (E3) 32064 (J3) 4 274176 (T4) 139264 (E4) 97728 (J4) 5 564992 (E5) 397200 (J5)
W systemie amerykańskim i japońskim multipleksuje się jednocześnie 24 kanały (jedna ramka 192+1bitów). Wymaga to pasma 1,544 Mb/s. W systemie amerykańskim stosuje się cztery stopnie zwielokrotnienia:
Jednak T4 nie jest powszechnie stosowany z powodu braku jednolitego standardu złącz optycznych. W systemie japońskim stosuje się pięć stopni zwielokrotnienia:
W wersji europejskiej multipleksuje się jednocześnie 32 kanały (jedna ramka 256 bitów), z których 2 pełnią funkcje sterujące i synchronizacyjne, a 30 kanałów jest użytecznych dla odbiorcy. Pasmo wynosi wówczas 2,048 Mb/s.
W systemie europejskim występuje pięć stopni zwielokrotnienia na kolejnych poziomach multipleksacji, które przedstawia poniższy rysunek. Krotność zwielokrotnienia pomiędzy muliplekserami to 4 w systemie europejskim i 4, 6 lub 7 w systemie amerykańskim. Ponadto w celu dopasowania poszczególnych sygnałów zbiorczych stosuje się dopełnienie dodatnie, co związane jest z brakiem synchronizacji pomiędzy poszczególnymi multiplekserami:
Przy czym E5 jest rzadko wykorzystywany z powodu braku jednolitego standardu.
Ze względów historycznych systemy o przepływności do 2 Mb/s (pierwszy stopień zwielokrotnienia) są często nazywane systemami PCM, ze względu na to, że były to pierwsze systemy cyfrowe oparte na modulacji PCM, a nazwę PDH zaczęto używać dopiero dla systemów o wyższym stopniu zwielokrotnienia.
Właściwości i wady systemów PDH edytuj
- w porównaniu do nowszych technologii mała przepływność sygnału liniowego,
- zawodność systemów PDH,
- energochłonność,
- konieczność stosowania hierarchii demultiplekserów, kiedy chcemy wydzielić pojedynczy sygnał E1 z E4,
- brak standaryzacji ostatnich stopni zwielokrotniania (E5, T4),
- trzy różne standardy PDH na świecie (Europa, Ameryka, Japonia).
Przyszłość edytuj
Nowe systemy plezjochroniczne nie są już instalowane. Zostały wyparte przez nowsze systemy SDH.