Podstawowa przemiana materii

Podstawowa przemiana materii (PPM) (ang. Basal metabolic rate) – najmniejsze tempo przemiany materii, zachodzącej w organizmie człowieka, niezbędne do podtrzymania podstawowych funkcji życiowych, znajdującego się w stanie czuwania, w warunkach zupełnego spokoju fizycznego i psychicznego, komfortu cieplnego, który na 12 godzin przed badaniem nie spożywał żadnych posiłków, po 3 dniach diety bezbiałkowej i po co najmniej 8 godzinach snu^[a]. W zależności od wieku oraz stylu życia podstawowa przemiana materii pochłania od 45% do 70% dziennego zapotrzebowania energetycznego człowieka^[2]^[3] (zob. np. zapotrzebowanie energetyczne dla sportowców).

Na PPM składają się przemiany zachodzące w:

układzie nerwowym – 1/4,
wątrobie – 1/5,
nerkach – 1/15,
sercu – 1/15,
pozostałe narządy – 2/5.

Pierwszą metodą obliczania była metoda Harrisa-Benedicta, opublikowana w 1918 roku:

mężczyźni:

PPM=\left({\frac {13{,}7516\ m}{1\ {\mbox{kg}}}}+{\frac {5{,}0033\ wz}{1\ {\mbox{cm}}}}-{\frac {6{,}7550\ w}{1\ {\mbox{lata}}}}+66{,}4730\right){\frac {\mbox{kcal}}{\mbox{dzień}}}

kobiety:

PPM=\left({\frac {9{,}5634\ m}{1\ {\mbox{kg}}}}+{\frac {1{,}8496\ wz}{1\ {\mbox{cm}}}}-{\frac {4{,}6756\ w}{1\ {\mbox{lata}}}}+655{,}0955\right){\frac {\mbox{kcal}}{\mbox{dzień}}}

gdzie:

$m$ – masę wyrażoną w kilogramach,
$wz$ – wzrost w centymetrach,
$w$ – wiek w latach.

Równanie to uważano za najlepsze do obliczania PPM aż do roku 1990, kiedy M.D. Mifflin oraz Sachiko T. St. Jeor opublikowały swoje równanie:

PPM=\left({\frac {10{,}0\ m}{1\ {\mbox{kg}}}}+{\frac {6{,}25\ wz}{1\ {\mbox{cm}}}}-{\frac {5{,}0\ w}{1\ {\mbox{lata}}}}+s\right){\frac {\mbox{kcal}}{\mbox{dzień}}},

gdzie za $s$ podstawiamy +5 w przypadku mężczyzn oraz −161 w przypadku kobiet.

Zobacz też edytuj

całkowita przemiana materii

Uwagi edytuj

↑ Wartość zbliżoną do „podstawowej przemiany materii” (PPM) ma „spoczynkowa przemiana materii” (SPM); więcej: rozdział Podstawowa (PPM) i spoczynkowa (SPM) przemiana materii w książce Andrzeja W. Ziemby „Czynniki kształtujące tolerancję glukozy i jej ciepłotwórcze działanie” (2005)^[1].

Przypisy edytuj

↑ Andrzej W. Ziemba: Czynniki kształtujące tolerancję glukozy i jej ciepłotwórcze działanie. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN, 2005, s. 24–25. ISBN 83-908527-6-4.
↑ Zapotrzebowanie energetyczne człowieka. [dostęp 2010-09-05].
↑ Przemiana materii podstawowa. [dostęp 2017-02-23].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[2] Wartość zbliżoną do „podstawowej przemiany materii” (PPM) ma „spoczynkowa przemiana materii” (SPM); więcej: rozdział Podstawowa (PPM) i spoczynkowa (SPM) przemiana materii w książce Andrzeja W. Ziemby „Czynniki kształtujące tolerancję glukozy i jej ciepłotwórcze działanie” (2005)^[1].

[SPM-1] Andrzej W. Ziemba: Czynniki kształtujące tolerancję glukozy i jej ciepłotwórcze działanie. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN, 2005, s. 24–25. ISBN 83-908527-6-4.

[Human_energy_requirements-3] Zapotrzebowanie energetyczne człowieka. [dostęp 2010-09-05].

[wiem1-4] Przemiana materii podstawowa. [dostęp 2017-02-23].

[a]

[2]

[3]

[1]