Pokój w Akwizgranie (1748)
Pokój w Akwizgranie (1748) – traktat pokojowy zawarty w 1748 roku i podpisany w Akwizgranie pomiędzy Wielką Brytanią a Francją 18 października 1748. Kończył on kilkuletnie zmagania wojenne pomiędzy: Francją, Austrią, Prusami, Wielką Brytanią i Hiszpanią, powszechnie znane jako wojna o sukcesję austriacką.
| |||
| Data |
18 października 1748(dts) | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Strony traktatu | |||
| |||
Traktat pokojowy został podpisany przez Wielką Brytanię i Francję, pozostałe strony konfliktu musiały do niego przystąpić. Przedstawiciele Prus nie brali udziału w rokowaniach w Akwizgranie, interesy tego kraju reprezentowała Francja.
Najważniejsze postanowienia traktatu:
- W sprawach kolonialnych przyjęto "status quo ante bellum" (łac. przedwojenny stan rzeczy)
- Prusy otrzymały zajęty w wyniku działań wojennych Śląsk
- Wielka Brytania otrzymała prawo asiento na 4 lata
- Hiszpania otrzymała Księstwo Parmy i Piacenzy
- Austria utraciła Śląsk, Parmę, Piacenzę
W wyniku postanowień traktatu największe korzyści odniosły Prusy, Francuzi ukuli nawet przysłowie „Pracować dla króla pruskiego” oraz „Głupi jak pokój”. Austria nie utraciła wszystkiego i wyszła obronną ręką. Dwa mocarstwa: Wielka Brytania i Francja weszły w stan równowagi. Również korzyści odniosła Italia jako całość: ustalono granice państw włoskich w sposób trwały, co doprowadziło do ponad 50-letniej ery pokoju na półwyspie.
Bibliografia edytuj
- E. Rostworowski, Historia Powszechna. Wiek XVIII, PWN, Warszawa 1994
- Jarema Maciszewski: Historia Powszechna: Wiek Oswiecenia. Warszawa: TRIO, 1997, s. 192. ISBN 83-85660-37-2.