Poli(dimetylosiloksan)

polimer z grupy silikonów

Poli(dimetylosiloksan), dimetykon, E900organiczny związek chemiczny, polimer z grupy silikonów, którego główny łańcuch składa się z połączonych na przemian atomów tlenu i krzemu, przy czym atomy krzemu podstawione są dwiema grupami metylowymi.

Poli(dimetylosiloksan)
Ogólne informacje
Wygląd

bezbarwna, bezwonna, czysta ciecz[1]

Identyfikacja
Numer CAS

63148-62-9

DrugBank

DB11074

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

P03AX05

PDMS jest polimerem silnie hydrofobowym, przepuszczalnym dla gazów i przezroczystym w stosunkowo szerokim zakresie UV-VIS (230–700 nm). Jest używany między innymi do produkcji soczewek kontaktowych, jako dodatek do żywności (oznaczany symbolem E900), składnik kosmetyków (Dimethicone w systemie INCI[2]) jako izolator czy smar. Jest również popularnym materiałem do wykonywania mikrosystemów chemicznych (tzw. Lab-On-a-Chip).

Zastosowanie medyczne edytuj

Dimetykon jest stosowany jako lek zmniejszający napięcie powierzchniowe pęcherzyków powietrza, umożliwiający resorpcję uwolnionego gazu i wydalenie na drodze perystaltyki. Likwiduje uczucie napięcia i bólu związanego ze wzmożonym gromadzeniem się gazu w jelitach. Jest również składnikiem simetykonu, stosowanego w podobnych wskazaniach.

Wskazania edytuj

Przeciwwskazania edytuj

  • nadwrażliwość na lek

Działania niepożądane edytuj

Preparaty edytuj

  • Esputicon – granulat 3%, kapsułki 0,03 g, krople 0,02 g
  • Silol 350 F – płyn, aerozol 0,367 g/ml
  • Silol 1000 F – płyn

Dawkowanie edytuj

Doustnie. Wielkość i sposób przyjmowania dawki zależy od preparatu. Zwykle 100–200 mg 3 razy na dobę.


Przypisy edytuj

  1. a b c d Poly(dimethylsiloxane) (nr 81153) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-02-06]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. CosIng - Cosmetics - GROWTH - European Commission [online], ec.europa.eu [dostęp 2022-06-05].

Bibliografia edytuj

  • Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, ISBN 83-7430-006-X.