Polska Partia Narodowa

Polska Partia Narodowa (PPN) – partia polityczna działająca w Polsce, założona 22 marca 2004, wyrejestrowana 10 grudnia 2014. Jej prezesem był Leszek Bubel, jednocześnie prezes Stronnictwa Narodowego (także zarejestrowanego od 2004, posiadającego zarząd tożsamy z PPN). Organem prasowym partii była gazeta „Tylko Polska”. Hasłem przewodnim partii były słowa Romana Dmowskiego: Jestem Polakiem, więc mam obowiązki polskie.

Polska Partia Narodowa

Państwo	Polska
Skrót	PPN
Prezes	Leszek Bubel
Data założenia	22 marca 2004
Data rozwiązania	10 grudnia 2014
Adres siedziby	ul. Brzoskwiniowa 13, 04-782 Warszawa
Ideologia polityczna	nacjonalizm, konserwatyzm, panslawizm, antyglobalizm, eurosceptycyzm, elitaryzm, antysyjonizm, antykomunizm
Poglądy gospodarcze	korporacjonizm
Liczba członków	7 tys. (2005), kilka lat później kilkuset
Członkostwo międzynarodowe	brak
Młodzieżówka	Narodowy Front Walki Młodych
Barwy	biel      czerwień
Strona internetowa

Udział PPN w wyborach

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2004

Polska Partia Narodowa w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 zdobyła 0,04% głosów i zajęła ostatnie, 21. miejsce spośród wszystkich komitetów wyborczych.

Wybory uzupełniające do Senatu w 2004

Partia brała udział w wyborach uzupełniających do Senatu RP w województwie dolnośląskim w 2004 (m.in. prezes partii Leszek Bubel), jednak jej kandydaci uzyskali bardzo słabe wyniki.

Wybory parlamentarne w 2005

Moja Polska Partia Narodowa, którą właśnie tworzę, otrzyma w wyborach poparcie od 3 do 10 procent wyborców – twierdził przed wyborami Leszek Bubel w wywiadzie z Michałem Karnowskim, redaktorem tygodnika „Newsweek Polska” (artykuł Pobudka na marginesie).

W wyborach parlamentarnych partia startowała do Sejmu we wszystkich okręgach, uzyskując 0,29% głosów, nie przekraczając 5%-owego progu wyborczego dla partii i nie uzyskując mandatów. Do Senatu partia wystawiła kandydatów w większości okręgów wyborczych, jednak także żaden z nich nie uzyskał mandatu.

Wybory prezydenckie w 2005

Kandydatem PPN w wyborach prezydenckich w 2005 był Leszek Bubel, który zebrał głosy 18 828 osób (0,13% głosujących wyborców), zajmując 10. miejsce spośród 12 kandydatów.

Kolejne wybory

Partia nie uczestniczyła w wyborach parlamentarnych w 2007, nie chcąc brać udziału w „demokracji partyjnych oligarchów”. Zbojkotowała także wybory do Parlamentu Europejskiego w 2009, wystosowując odezwę do Polaków, by nie szli głosować. W wyborach prezydenckich w 2010 partia nie wystawiła kandydata (choć nosiła się z takim zamiarem) i nie poparła żadnego z zarejestrowanych kandydatów. W wyborach parlamentarnych w 2011 partia zdecydowała się nie startować. Choć nie opowiadała się za ich bojkotem, poparła jedynie kandydata „Ojcowizny” do Senatu. W eurowyborach w 2014 PPN także nie wzięła udziału (opublikowała jedynie „ranking najgłupszych kandydatur”). Przed wyborami prezydenckimi w 2015 Leszek Bubel zapowiadał decyzję o starcie, jednak ostatecznie jej nie podjął. PPN została wykreślona z ewidencji, a jej środowisko kontynuowało działalność pod szyldem Stronnictwa Narodowego. W wyborach parlamentarnych w 2015 Leszek Bubel został zarejestrowany jako kandydat KWW Zbigniewa Stonogi do Senatu, jednak został wyrejestrowany z powodu sfałszowanych podpisów.

Program polityczny i światopoglądowy (niektóre postulaty)

Sprzeciw:

• wobec przynależności Polski do Unii Europejskiej i NATO;
• wobec roszczeń żydowskich;
• wobec komunizmu, faszyzmu, syjonizmu, antypolonizmu i globalizacji;
• wobec używania Kościoła do judaizacji katolicyzmu;
• wobec postanowień Soboru Watykańskiego II oraz obecnej władzy papieży;
• wobec notorycznego pogardzania mniejszością polską przez Żydów;
• dla napływu do Polski emigrantów i mieszaniu się kultur;
• dla zasady, że naród głosuje, ale nie wybiera;
• wobec udziału obcego kapitału na rynku polskich mediów.

Poparcie:

• dla idei Europy ojczyzn;
• dla obrony narodowej tożsamości, wiernej wartościom chrześcijańskim i Cywilizacji Łacińskiej;
• dla patriotyzmu, nacjonalizmu i elitaryzmu, panslawizmu;
• dla poszanowania słowiańskiego pochodzenia i tożsamości Polaków;
• poglądów i założeń sedewakantyzmu;
• dla poszanowania mniejszości polskiej zdominowanej we własnym kraju przez Żydów;
• dla redukcji liczby posłów, senatorów i radnych oraz wprowadzeniem ordynacji większościowej;
• dla wprowadzenia niczym nieograniczonej wolności: słowa, wyrażania opinii i poglądów, kolportażu wydawnictw, badań naukowych jako głównych zasad demokratycznego państwa prawa;
• dla wypłacenia odszkodowań od Niemców za II wojnę światową;
• dla przywrócenia kary śmierci;
• dla rozliczenia i ukarania medialnych kłamstw i pomówień polskojęzycznych mediów;
• dla reformy Radia Maryja i zmiany współpracowników ojca Tadeusza Rydzyka oraz ich rozliczenie, zwłaszcza Jerzego Roberta Nowaka.

Bubel Band

Na początku 2008 prezes partii Leszek Bubel pojawił się na portalu YouTube z nagraną przez siebie piosenką Longinus Zerwimycka. Piosenka wywołała liczne protesty. Jednocześnie zapoczątkowała ona jego działalność muzyczną pod szyldem zespołu Leszek Bubel Band, który wydał do tej pory 6 płyt, zamieszczane jako dodatki do czasopism redagowanych przez Leszka Bubla:

• Longinus Zerwimycka (2008)
• Polskie elity (2008)
• W hołdzie Narodowym Siłom Zbrojnym (2009)
• Żołnierze Wyklęci (2010)
• Rycerze Idei (2010)
• Życie i Śmierć Dla Narodu (2010)

Linki zewnętrzne

• Archiwalna strona PPN