Porfirio „Pepe” Lobo Sosa (ur. 22 grudnia 1947 w Trujillo) – honduraski polityk, przewodniczący Partii Narodowej Hondurasu (Partido Nacional de Honduras) od 2005, przewodniczący parlamentu w latach 2002-2006. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2005 oraz w 2009. Prezydent Hondurasu od 27 stycznia 2010 do 27 stycznia 2014.

Porfirio Lobo Sosa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1947
Trujillo

Prezydent Hondurasu
Okres

od 27 stycznia 2010
do 27 stycznia 2014

Przynależność polityczna

Partia Narodowa Hondurasu (PNH)

Poprzednik

Roberto Micheletti (p.o.)

Następca

Juan Orlando Hernández

Przewodniczący Kongresu Narodowego
Okres

od 27 stycznia 2002
do 27 stycznia 2006

Przynależność polityczna

PNH

Poprzednik

Rafael Pineda Ponce

Następca

Roberto Micheletti

Odznaczenia
Wielka Wstęga Orderu Lśniącego Jadeitu (Tajwan)

Życiorys edytuj

Porfirio Lobo Sosa urodził się w mieście Trujillo w departamencie Colón. W wieku 6 lat przeniósł się wraz z rodziną na ranczo do miasta Juticalpa w departamencie Olancho. Jego ojciec, Porfirio José Lobo López, był deputowanym do Honduraskiego Kongresu Narodowego[1].

Lobo Sosa uczęszczał do katolickiej szkoły w Juticalpie. W latach 1961-1965 kształcił się w dziedzinie nauk humanistycznych w Instituto San Francisco w Tegucigalpie. Od 1966 do 1970 studiował zarządzanie (licencjat) na Uniwersytecie Miami w Stanach Zjednoczonych. Przez pewien czas studiował na Rosyjskim Uniwersytecie Przyjaźni Ludowej w Moskwie. Ukończył również kurs z zakresu ekonomii, polityki i organizacji politycznych, praw człowieka, rolnictwa i ochrony środowiska. Po powrocie do Hondurasu pracował na rodzinnym ranczu. Dodatkowo przez 11 lat uczył ekonomii oraz języka angielskiego w szkole w Juticalpie. Porfirio Lobo Sosa jest żonaty z Rosą Eleną de Lobo, ma troje dzieci[1][2][3].

Z polityką Lobo Sosa zetknął się po raz pierwszy w wieku 20 lat. W latach 1967-1970 stał na czele młodzieżówki Partii Narodowej w depratamencie Olancho (Juventud Nacionalista de Olancho). W latach 1970-1973 był przewodniczącym Komitetu Lokalnego w Juticalpie, a od 1986 do 1994 Komitetu Departamentalnego Olancho. Przez trzy kadencje, w latach 1990-1994, 1994-1998 oraz 2002-2006 był deputowanym do Zgromadzenia Narodowego Hondurasu. Od 27 stycznia 2002 do 27 stycznia 2006 pełnił funkcję jego przewodniczącego[2][3].

W latach 1990-1994 zajmował stanowisko dyrektora Honduraskiej Korporacji na rzecz Rozwoju Leśnictwa (COHDEFOR). Zajmował również szereg stanowisk w strukturach Partii Narodowej. W latach 1990-1995 był przewodniczącym jej Wielkiego Konwentu Narodowego (Gran Convención Nacional del Partido Nacional). Od 1994 do 1999 wchodził w skład Konwentu Partii Narodowej w departamencie Olancho. W latach 1999-2001 oraz od 2005 pełni funkcję przewodniczącego partii. Był również członkiem kilku organizacji społecznych, m.in. Krajowej Rady Producentów Rolnych Hondurasu (CONPAH), Stowarzyszenia Hodowców i Rolników Olancho (AGAO) oraz Komitetu Ochrony Praw Człowieka Hondurasu (CODEH)[2][3].

27 listopada 2005 wziął udział w wyborach prezydenckich w Hondurasie jako kandydat Partii Narodowej. W czasie kampanii wyborczej prezentował twarde stanowisko wobec przestępczości w kraju. Opowiedział się za przywróceniem kary śmierci oraz zapowiedział działania, mające na celu walkę z bezrobociem[4]. W wyborach zajął jednak drugie miejsce, zdobywając 46,2% głosów[5]. Różnicą 74 tysięcy głosów zwyciężył wówczas Manuel Zelaya z Partii Liberalnej, uzyskując 49,9% głosów poparcia. Na początku grudnia 2005 Porfirio Lobo zaakceptował swoją porażkę wyborczą[6].

Droga do prezydentury edytuj

30 listopada 2008 odniósł zwycięstwo w prawyborach Partii Narodowej i został jej kandydatem w wyborach prezydenckich w listopadzie 2009[7]. Uzyskał przytłaczającą większość 78% głosów, z łatwością pokonując pozostałych kandydatów[8]. Po zamachu stanu w Hondurasie w czerwcu 2009 i obaleniu prezydenta Manuela Zelayi, Lobo Sosa uznał przeprowadzenie wyborów w dniu 29 listopada 2009 za zgodne z prawem z powodu ich ogłoszenia przed Najwyższy Trybunał Wyborczy w maju 2009, a więc jeszcze przed dokonaniem przewrotu[9]. 16 września 2009, razem z trzema innymi kandydatami, wyraził poparcie dla przedstawionego przez prezydenta Kostaryki Óscara Ariasa planu pokojowego, tzw. Porozumienia z San José, nie wezwał jednak bezpośrednio rządu tymczasowego Roberto Michelettiego do jego przyjęcia[10]. Kampania wyborcza w Hondurasie, rozpoczęta 29 sierpnia 2009, pozostawała w cieniu toczącego się konfliktu politycznego[11].

W wyborach prezydenckich 29 listopada 2009 odniósł zwycięstwo, zdobywając 56,6% głosów poparcia[12][13]. Wybory, przeprowadzone w chwili przebywania przez Zelayę w otoczonej przez wojsko ambasadzie Brazylii, spotkały się ze sprzeciwem większości państw latynoamerykańskich, które nie uznały ich wyników. Wybory zostały jednak uznane przez Stany Zjednoczone i większość państw UE, co doprowadziło do podziału wśród społeczności międzynarodowej[14]. Prezydent elekt zapowiedział podjęcie wysiłków na rzecz zakończenia kryzysu politycznego w kraju, odzyskania zaufania opinii światowej i odmrożenia wstrzymanej pomocy zagranicznej[13]. Opowiedział się w tym celu za uchwaleniem przez parlament powszechnej amnestii dla wszystkich zaangażowanych w zamach[15]. Porozumiał się także z prezydentem Dominikany, Leonelem Fernándezem, w celu zagwarantowania Zelayi bezpiecznego wyjazdu z Hondurasu do tego państwa[16].

27 stycznia 2010 na Stadionie Narodowym w Tegucigalpie odbyło się uroczyste zaprzysiężenie prezydenta elekta. W ceremonii wzięli udział mieszkańcy stolicy oraz zaproszeni goście, w tym prezydent Leonel Fernández, Ricardo Martinelli (Panama), Álvaro Colom (Gwatemala) oraz Ma Ying-jeou (Republika Chińska). Prezydent Lobo Sosa zobowiązał się „być wiernym republice i zapewnić egzekwowanie jej prawa”. Zapowiedział działania na rzecz normalizacji stosunków ze społecznością międzynarodową i zagwarantowanie bezpieczeństwa byłemu prezydentowi Manuelowi Zelayi[17][18]. Podziękował prezydentowi Kostaryki, Oscarowi Ariasowi, za mediację w trakcie kryzysu i zapewnił o przywiązaniu jego rządu do postanowień porozumienia z San José. Zapowiedział, że w skład rządu wejdą przedstawiciele wszystkich partii politycznych. Stwierdził, że w wyborach „nie ma zwycięzców i przegranych, lecz tylko jeden wygrany – Honduras”. Powiedział, że kraj „wychodzi z najgorszego kryzysu w historii” oraz zapewnił, że będzie „prezydentem dla wszystkich”. Pierwszą czynnością nowego prezydenta było podpisanie na oczach tłumu dekretu o powszechnej amnestii dla uczestników zamachu stanu[19][20]. Po ceremonii Lobo Sosa towarzyszył prezydentowi Zelayi w czasie opuszczania przez niego ambasady Brazylii i przejazdu na lotnisko przed wylotem do Dominikany[21][22].

27 stycznia 2014 na stanowisku prezydenta zastąpił go wywodzący się również z Partii Narodowej, Juan Orlando Hernández, sprawujący wcześniej funkcję przewodniczącego Kongresu Narodowego[23].

Odznaczenia edytuj

  • Wielka Wstęga Orderu Lśniącego Jadeitu (2010, Tajwan)[24]

Przypisy edytuj

  1. a b Caricaturas: Ofrece el cambio a Honduras. Elecciones Primarias 2008 – Honduras. [dostęp 2009-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-04)]. (hiszp.).
  2. a b c Candidato Presidencial Porfirio PEPE Lobo. Partido Nacional de Honduras. [dostęp 2009-11-17]. (hiszp.).
  3. a b c Mi Perfil. Pepe Lobo Presidente. [dostęp 2009-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)]. (hiszp.).
  4. Honduras ends election campaign. BBC News, 22 listopada 2005. [dostęp 2009-11-17]. (ang.).
  5. Intelligence Brief: Elections in Honduras. PINR, 13 grudnia 2005. [dostęp 2009-11-17]. (ang.).
  6. Concession brings Honduras result. BBC News, 8 grudnia 2005. [dostęp 2009-11-17]. (ang.).
  7. Pepe Lobo declares victory as presidential candidate for the National Party. Honduras This Week, 2 grudnia 2008. [dostęp 2009-11-17]. (ang.).
  8. Oficialista Villeda y opositor Lobo ganan elecciones primarias en Honduras. Jornada.net, 1 grudnia 2008. [dostęp 2009-11-17]. (hiszp.).
  9. Coup-hit Honduras to start election campaign. France24, 28 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-29]. (ang.).
  10. Honduran candidates support Costa Rican president’s crisis settlement proposal. xinhuanet.com, 17 września 2009. [dostęp 2009-11-12]. (ang.).
  11. Honduran election campaigns clouded by crisis. Reuters, 7 listopada 2009. [dostęp 2009-11-12]. (ang.).
  12. TSE oficializa abrumador triunfo de Lobo Sosa. El Heraldo.hn, 21 grudnia 2009. [dostęp 2010-01-27]. (hiszp.).
  13. a b Honduras elects Zelaya rival Porfirio Lobo as president. BBC News, 30 listopada 2009. [dostęp 2009-12-01]. (ang.).
  14. Int’l community at odds on Honduran general elections. People’s Daily Online, 1 grudnia 2009. [dostęp 2009-12-01]. (ang.).
  15. Honduran congress discusses amnesty for coup makers. People’s Daily Online, 13 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-21]. (ang.).
  16. Dominican Republic offers to host Honduras' Zelaya. Reuters, 21 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-21]. (ang.).
  17. Honduras swears in Porfirio Lobo as President. BBC News, 27 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-27]. (ang.).
  18. Lobo to be sworn in as deposed Zelaya readies to leave the country. France24, 27 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-08)]. (ang.).
  19. New Honduran President Takes Office. wibw.com, 27 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-27]. (ang.).
  20. Zelaya flies into exile. IOL, 28 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-28]. (ang.).
  21. Honduran Zelaya flies into exile, ending crisis. Reuters, 28 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-28]. (ang.).
  22. Honduras ex-leader Manuel Zelaya begins exile. BBC News, 28 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-28]. (ang.).
  23. Hernandez sworn in as Honduras president. xinhuanet.com, 28 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-28]. (ang.).
  24. Office of the President • Republic of China (Taiwan) – Orders and decorations bestowed by President Ma (ang.) [dostęp 2012-10-01]

Linki zewnętrzne edytuj