Powiat Rybnik (niem. Kreis Rybnik) – powiat ziemski utworzony 1 stycznia 1818 na podstawie rozporządzenia z dnia 10 kwietnia 1817 r. Powstał łącząc Rybnik z Rudami należącymi do powiatu raciborskiego; ziemią wodzisławską i żorską z powiatu pszczyńskiego oraz Pilchowicami i Bierawą z powiatu gliwickiego.

Powiat Rybnik
Landkreis Rybnik
powiat ziemski
1818–1927
Ilustracja
Opactwo Cystersów w Rudach
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Kraj związkowy

Śląsk

Rejencja

opolska

Siedziba

Rybnik

Data powstania

1 stycznia 1818

Data likwidacji

1 stycznia 1927

Zarządzający

Alfons Schmidt (ostatni)

Populacja (1900)
• liczba ludności


96 000

Języki urzędowe

niemiecki

Szczegółowy podział administracyjny
Plan powiatu Rybnik
Liczba miast

3

Liczba gmin

112

brak współrzędnych

Na terenie powiatu położone były miasta Rybnik, Loslau (Wodzisław Śląski) i Sohrau (Żory) oraz 195 gmin i obszarów dworskich.

Po podziale Górnego Śląska w 1922 znaczna większość powiatu znalazła się w Polsce. Resztki Landkreis Rybnik istniały jako samodzielna jednostka do końca 1926; z dniem 1 stycznia następnego roku zostały podzielone pomiędzy Landkreis Ratibor oraz Landkreis Tost-Gleiwitz.

Powiat został reaktywowany po wybuchu II wojny światowej jako Landkreis Rybnik. Istniał w ramach w III Rzeszy do 1945 roku.

Starostowie edytuj

W latach 1818–1926 edytuj

  • Friedrich von Wengersky (1818–1832)[1]
  • Moritz von Stengel (1832–1834)[1]
  • Emil von Durant (1834–1860)[2]
  • Adalbert von der Recke (1860)[3]
  • Ludwig von Richthofen (1860–1873)[3]
  • Carl Gemander (1873–1901)[4]
  • Georg Plewig (1901–1903)[4]
  • Hans Lentz (1903–1919)[5]
  • Hans Lukaschek (1919)[5]
  • Paul Strzoda (1920)[6]
  • Paulus van Husen (1920–1922)[6]
  • Artur Finger (1922–1925)
  • Alfons Schmidt (1925–1926)

W latach 1939–1945 edytuj

  • Ernst Drewes (1939–1940)[7]
  • Wilhelm Dübner (1940–1941)[7]
  • Wolfgang Geißler (1941–1942)[7]
  • Martin Elsner (1942–1945)[8]

Przypisy edytuj

  1. a b Gosciniak 2012 ↓, s. 167.
  2. Gosciniak 2012 ↓, s. 168.
  3. a b Gosciniak 2012 ↓, s. 169.
  4. a b Gosciniak 2012 ↓, s. 170.
  5. a b Gosciniak 2012 ↓, s. 171.
  6. a b Gosciniak 2012 ↓, s. 172.
  7. a b c Gosciniak 2012 ↓, s. 175.
  8. Gosciniak 2012 ↓, s. 176.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj