Przełęcz Karkonoska

przełęcz w Karkonoszach

Przełęcz Karkonoska (1198 m n.p.m.) – przełęcz w głównym grzbiecie Karkonoszy, nad miejscowością Przesieka, pomiędzy Małym Szyszakiem a Śląskimi Kamieniami. Biegnie nią granica polsko-czeska[1]. W Czechach nosi nazwę Slezské sedlo, niemiecka nazwa to Spindlerpass[1].

Przełęcz Karkonoska
ilustracja
Państwo

 Czechy
 Polska

Wysokość

1198[1] m n.p.m.

Pasmo

Karkonosze
Śląski Grzbiet

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Karkonoska”
Ziemia50°45′46,12″N 15°38′03,69″E/50,762811 15,634358

Wyraźne obniżenie w połowie Śląskiego Grzbietu składa się z dwóch przełęczy[1]. Pierwszą od zachodu i głębszą jest Przełęcz Dołek (1178 m n.p.m.), a za Ptasim Kamieniem (1213 m n.p.m.) znajduje się właściwa Przełęcz Karkonoska o wysokości 1198 m n.p.m., do której zarówno od czeskiej, jak i od polskiej strony prowadzi asfaltowa droga[1]. Jej polski odcinek jest bardzo zniszczony i zamknięty dla ruchu motorowego. Biorąc pod uwagę różnice nachyleń, która od dołu podjazdu z Podgórzyna (347 m n.p.m.) na przełęcz wynosi 891 m (na długości 12,44 km), jest to najtrudniejszy asfaltowy podjazd w Polsce[2]. Jej nachylenie miejscami dochodzi do 29%, a średnia najbardziej stromego odcinka – 16%[3].

Nieco nad przełęczą znajduje się polskie schronisko Odrodzenie oraz (niżej) czeski hotel Špindlerova bouda o standardzie 3 i pół gwiazdki, zaś na samej przełęczy dawny budynek straży granicznej[1]. Po czeskiej stronie, około 300 metrów niżej od Špindlerovej boudy mieści się także wojskowy ośrodek wypoczynkowy VS Malý Šišak, który powstał w okresie międzywojennym i nosił wówczas nazwę Adolf-Baude[1]. W pobliżu, przy drodze prowadzącej do Szpindlerowego Młyna, znajduje się jeszcze kilka innych obiektów turystycznych.

Po wojnie funkcjonowała nazwa "Przełęcz Szpindlerowska"[4].

Szlaki turystyczne edytuj

 
Panorama Przełęczy Karkonoskiej, z prawej strony - Schronisko Odrodzenie


Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 165, 166. ISBN 83-7005-168-5.
  2. Przełęcz Karkonoska (1198 m / 1238 m) z Podgórzyna. [dostęp 2010-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-11)].
  3. Rekord wjazdu na Przełęcz Karkonoską ustanowiony!!!. [dostęp 2010-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-20)].
  4. Jerzy K. Bieńkowski, Toponimia Hutniczego Grzbietu w Karkonoszach [online], naszesudety.pl, 20 grudnia 2007 [dostęp 2016-04-28].
  5. Mapa turystyczna. [dostęp 2020-09-23].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj