Przenicowany świat (film)

rosyjski dwuczęściowy film science fiction

Przenicowany Świat (tyt. oryg. Обитаемый остров) – rosyjski dwuczęściowy film science fiction z 2008 roku, w reżyserii Fiodora Bondarczuka. Druga część z 2009 r. nosi tytuł Przenicowany Świat: Starcie (Обитаемый остров: Схватка). Scenariusz do filmu napisali m.in. ukraińscy pisarze Marina i Siergiej Diaczenko na podstawie powieści Przenicowany świat autorstwa Arkadija i Borysa Strugackich

Przenicowany Świat
Обитаемый остров
Gatunek

Science fiction
przygodowy

Rok produkcji

2008

Data premiery

18 grudnia 2008 (część 1)
23 kwietnia 2009 (część 2)

Kraj produkcji

Rosja

Język

rosyjski

Czas trwania

115 min (część 1)
110 min (część 2)

Reżyseria

Fiodor Bondarczuk

Scenariusz

Edward Wołodarski
Marina Diaczenko
Siergiej Diaczenko

Główne role

Wasilij Stiepanow
Piotr Fiodorow
Julija Snigir´
Aleksiej Sieriebriakow

Muzyka

Jurij Potiejenko

Zdjęcia

Maksim Osadczy

Budżet

$36,6 mln dolarów

Strona internetowa

Fabuła edytuj

Dwuczęściowy film opowiada o losach Maksyma Kammerera, ziemskiego kosmonauty, który wskutek awarii swojego statku kosmicznego zmuszony jest awaryjnie lądować na planecie Saraksz. By powrócić na Ziemię zmuszony jest szukać kontaktu z miejscową ludnością. Zostaje pojmany przez oddział wojskowy, a następnie przewieziony do stolicy kraju. Tam staje się przedmiotem rozgrywki między frakcjami Nieznanych Ojców – totalitarnych władców rządzących państwem. Przy próbie dostarczenia go do Wędrowca – jednego z najwyższych urzędników – ucieka. Zaprzyjaźnia się z rodzeństwem Gajem (którego spotkał już wcześniej) i Radą Gaal. Od nich dowiaduje się o postapokaliptycznym świecie do którego przyszło mu trafić. Dołącza do Legionu Bojowego, oddziału mającego walczyć z tzw. wyrodkami, antypaństwowym elementem, który w propagandzie przedstawiany jest jako zagrożenie dla ludności. Wplątany w różne konflikty na planecie Saraksz, z biegiem czasu dostrzega prawdziwą naturę panującego ustroju i decyduje się go obalić. W międzyczasie zakochuje się w Radzie i podejmuje walkę z tyranią, która trwać będzie przez obie części filmu.

Produkcja edytuj

Pomysłodawcą przeniesienia klasycznej antyutopijnej powieści science fiction braci Strugackich był rosyjski producent filmowy Aleksandr Rodnianski[1]. Pierwszą wersję scenariusza napisał Edward Wołodarski, ale nie została ona zaakceptowana przez Fiodora Bondarczuka[1]. Wprowadzenie poprawek powierzył on parze ukraińskich pisarzy – Marinie i Siergiejowi Diaczenko[1]. Zdjęcia rozpoczęto w lutym 2007 r., a zakończono w październiku tego samego roku. Od samego początku planowano, że ekranizacja powieści będzie składać się z dwóch części, które nakręcono za jednym zamachem, a następnie w fazie postprodukcji podzielono na dwa oddzielne filmy[1]. Budżet filmu wyniósł 36,6 milionów dolarów[2], z czego 10 milionów przeznaczono na działania marketingowe promujące film[3]. W niektórych scenach brało udział ok. 7 tysięcy statystów, użyto 300 modeli pojazdów, 3 tysiące kostiumów, zamówiono 13 czołgów i pojazdów opancerzonych oraz stworzono modele ok. 13 000 unikalnych budynków[4][5]. Ograniczona premiera filmu w kilku miastach Rosji i Ukrainy odbyła się 18 grudnia 2008 r., a do szerszej widowni Przenicowany Świat trafił 29 grudnia 2008 r. i 1 stycznia 2009 roku[6]. W pierwszy weekend film zarobił ok. 10 milionów dolarów[7], a do połowy stycznia już ponad 20 milionów[8]. 23 kwietnia 2009 r. miała miejsce premiera drugiej części filmu.

"Przenicowany Świat" zyskał pozytywną opinię Borysa Strugackiego, który docenił wierność dzieła wobec swego literackiego pierwowzoru[1]. Jednoznacznej krytyce poddał go natomiast Siergiej Łukjanienko, który zarzucił filmowy płytkość, miałkość oraz zagubienie antytotalitarnego sensu powieści[1]. Z nieprzychylnymi opiniami spotkał się także dobór aktorów, jakiego dokonał Bondarczuk. Główne role, zgodnie z zamysłem reżysera, otrzymali debiutanci lub mało doświadczeni aktorzy[1]. Gra aktorska odtwórcy głównej roli, Wasilija Stiepanowa okazała się jednak fatalna. Jak przyznał później Bondarczuk do tej roli szukał aktora, który miał być przede wszystkim przystojny – co po premierze filmu uznał za swój błąd[8]. O Stiepanowie, jego urodzie i kiepskich zdolnościach aktorskich zaczęły krążyć w Rosji dowcipy[8]. Doceniona natomiast została gra drugoplanowych aktorów, na czele z Aleksiejem Sieriebriakowem[8].

Obsada edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj