Pseudowektor (wektor osiowy) – wielkość fizyczna, która przy ciągłych transformacjach układu odniesienia (takich jak translacja lub obrót) przekształca się jak wektor, natomiast przy odbiciu zwierciadlanym i symetrii środkowej transformuje się odmiennie (np. zmienia zwrot wektora).

Pętla z prądem widziana w zwierciadle wytwarza pole magnetyczne o zwrocie niezgodnym z jego odbiciem

Najprostszym sposobem utworzenia pseudowektora w trójwymiarowej przestrzeni euklidesowej jest iloczyn wektorowy wektorów i [1]:

Najpopularniejszymi pseudowektorami w fizyce są wszystkie wektory wywodzące się od obrotu np.: moment pędu oraz prędkość kątowa łącznie z wektorami związanymi z polem magnetycznym.

Pseudowektory mogą być traktowane jako płaszczyzny zorientowane (macierze), których dopełnieniem jest pseudowektor.

O ile wektory zachowują się jak 1-formy, to pseudowektory zachowują się jak (n-1)-formy.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Aleksandr Ivanovich Borisenko, Ivan Evgen’evich Tarapov: Vector and tensor analysis with applications. 1979. ISBN 0-486-63833-2.

Linki zewnętrzne edytuj

  • Eric W. Weisstein, Pseudovector, [w:] MathWorld, Wolfram Research [dostęp 2020-12-12] (ang.).