Ptasznik kobaltowy

Ptasznik kobaltowy
	Cyriopagopus lividus
	(Smith, 1996)
	; Cyriopagopus lividus
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Rodzina	ptasznikowate
Rodzaj	Cyriopagopus
Gatunek	ptasznik kobaltowy
Synonimy
	Haplopelma lividum Smith, 1996; Haplopelma (Melopoeus) lividum Smith, 1996;
	Haplopelma lividum Smith, 1996; Haplopelma (Melopoeus) lividum Smith, 1996;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ptasznik kobaltowy (Cyriopagopus lividus) - duży pająk z rodziny ptaszników o jaskrawo niebieskim kolorze.

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został przez A. M. Smitha w 1996 roku jako Haplopelma lividum^[1]. Umieszczany był w podrodzaju Melopoeus^[2]. W 2015 roku A. M. Smith i M. A. Jacobi opublikowali wyniki badań nad materiałem typowym rodzaju Haplopelma. Zgodnie z nimi nazwa ta jest młodszym synonimem rodzaju Cyriopagopus. W związku gatunek został przeniesiony pod nazwę Cyriopagopus lividus^[3].

Wygląd edytuj

Młode pajączki są brązowe, nabierają niebieskiego odcienia w trakcie wzrostu. Odcień ten mają nawet niedojrzałe samce. Dobrze karmione szybko rosną. Dojrzałość płciową samice osiągają przy wielkości ciała około 5-6 cm. Niektóre samce dojrzewają już po roku, samice po około 2 latach. Samica ma niebieskawe odnóża, brązowy głowotułów i odwłok, a samiec jest brązowy; na odwłoku ma silnie zaznaczony ornament, który u samicy jest słabo widoczny. Niektóre dorosłe, starsze samice są dość ciemne i nie widać ich charakterystycznego, niebieskiego ubarwienia. W ostatnich latach odkryto kilka odmian barwnych tego gatunku, stąd rozbieżności w ubarwieniu.

Występowanie edytuj

Na wolności zamieszkuje lasy Mjanmy, Tajlandii^[4] i Kambodży.

Zachowanie edytuj

Nie są wybrednymi smakoszami, chętnie jedzą różnego rodzaju owady. Dorosłym samicom można podać od czasu do czasu małą mysz. Ptasznik kobaltowy jest gatunkiem agresywnym i szybkim, atakuje bez wahania, a jego jad może być potencjalnie niebezpieczny dla zdrowia człowieka. Samego wbicia kłów można nie zauważyć. Po ukąszeniu mogą wystąpić bóle i zawroty głowy oraz osłabienia. Objawy te przechodzą po kilku godzinach. Jako plus można wymienić to, że nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka. Jednak kiedy ma zapewnione dobre warunki staje się spokojnym pająkiem. Czasem zamiast zaatakować woli schować się do norki. Cyriopagopus lividus jest ptasznikiem podziemnym - swoje nory kopie pod powierzchnią ziemi. W terrarium czyni to zazwyczaj przy jego ściankach.

Przypisy edytuj

↑ A. M. Smith. A new species of Haplopelma (Araneae: Theraphosidae), with notes on two close relatives. „Mygalomorph”. 1, s. 21-32, 1996.
↑ Stanley A. Schultz,Marguerite J. Schultz: The Tarantula Keeper's Guide. Barron's, 1998, s. 268.
↑ A. M. Smith, M. A. Jacobi. Revision of the genus Phormingochilus (Araneae, Theraphosidae, Ornithoctoninae) with the description of three new species from Sulawesi and Sarawak and notes on the placement of the genera Cyriopagopus, Lampropelma and Omothymus. „Journal of the British Tarantula Society”. 30 (3), s. 26-51, 2015.
↑ Arin Ngamniyom, Manaporn Manaboon, Busaba Panyarachun, Udomsri Showpittapornchai,. Phylogenetic Relationships of Two Earth Tiger Tarantulas, Haplopelma lividum and H. longipes (Araneae, Theraphosidae), within the Infraorder Mygalomorph Using 28S Ribosomal DNA Sequences. „International Journal of Zoological Research”. 10, s. 15-19, 2014.

[Smith-1] A. M. Smith. A new species of Haplopelma (Araneae: Theraphosidae), with notes on two close relatives. „Mygalomorph”. 1, s. 21-32, 1996.

[Schultz-2] Stanley A. Schultz,Marguerite J. Schultz: The Tarantula Keeper's Guide. Barron's, 1998, s. 268.

[SmithJacobi-3] A. M. Smith, M. A. Jacobi. Revision of the genus Phormingochilus (Araneae, Theraphosidae, Ornithoctoninae) with the description of three new species from Sulawesi and Sarawak and notes on the placement of the genera Cyriopagopus, Lampropelma and Omothymus. „Journal of the British Tarantula Society”. 30 (3), s. 26-51, 2015.

[Ngamniyom-4] Arin Ngamniyom, Manaporn Manaboon, Busaba Panyarachun, Udomsri Showpittapornchai,. Phylogenetic Relationships of Two Earth Tiger Tarantulas, Haplopelma lividum and H. longipes (Araneae, Theraphosidae), within the Infraorder Mygalomorph Using 28S Ribosomal DNA Sequences. „International Journal of Zoological Research”. 10, s. 15-19, 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]