Rajmund Berengar III Wielki

Rajmund Berengar III (I) Wielki (ur. 11 listopada 1082 w Rodez, zm. 23 stycznia/19 lipca 1131 w Barcelonie) – hrabia Barcelony i Prowansji, templariusz.

Rajmund Berengar III Wielki
Ilustracja
Ramon Berenguer w zamku Foix.
Faksymile
Hrabia Barcelony
Okres

od 1086
do 1131

Poprzednik

Berengar Rajmund II Bratobójca

Następca

Rajmund Berengar IV Święty

Hrabia Prowansji
Okres

od 1112
do 1131

Poprzednik

Douce I

Następca

Berengar Rajmund I Prowansalski

Hrabia Cerdanyi
Okres

od 1118
do 1131

Poprzednik

Bernard z Cerdanya

Następca

Rajmund Berengar II

Dane biograficzne
Dynastia

Urgel

Data urodzenia

11 listopada 1082

Data śmierci

23 stycznia/11 lipca 1131

Miejsce spoczynku

Santa Maria de Ripoll

Ojciec

Rajmund Berengar II

Matka

Matylda z Apulii

Żona

María Rodríguez de Vivar

Dzieci

María
Jimena (lub Eixemena)

Żona

Almodis

Żona

Dolça de Gévaudaun

Dzieci

Almodis
Berenguela (lub Berengaria)
Rajmund Berengar IV Święty
Berengar Rajmund I Prowansalski
Bernat

Hrabstwa na terenie obecnej Katalonii w momencie śmierci Rajmunda Berengara III

Życiorys edytuj

Urodził się w 1082 jako syn Rajmunda Berengara II oraz Matyldy de Hauteville (ur. po 1058 – zm. 1111/2), córki Roberta Guiscarda (księcia Apulii i Kalbrii) oraz Siszelgajty. W 1086 roku w wieku 4 lat w wyniku nacisków szlachty został współrządcą hrabstwa wraz ze swym wujem Berengarem Rajmundem II, a od 1097, gdy go wygnał, stał się samodzielnym władcą. Od 1111 hrabia Besalú, od 1117 Cerdanyi, od 1112 hrabia Prowansji (do 1127 razem z Douce I na mocy iure uxoris).

Podbił dolną Prowansję. Wraz z Genuą i Pizą podjął próbę zdobycia Balearów, jednak chrześcijańska władza nie utrzymała się tam długo[1].

Pod koniec życia postanowił złożyć śluby zakonne i zrobił to 14 lipca 1130. Oddał 5 katalońskich prowincji swojemu najstarszemu synowi, a Prowansję – młodszemu. Osadził rycerzy z zakonu w zamku Granyena w dzisiejszej comarce Segarra.

Małżeństwa i potomstwo edytuj

Jego pierwszą żoną była María Rodríguez de Vivar, druga córka Cyda (zm. ok. 1105). Ich dziećmi były:

Jego drugą żoną była Almodis. Jego trzecią żoną była zaś Douce lub Dolça de Gévaudaun, dziedziczka Prowansji (zm. ok. 1127). Najpierw razem z żoną współrządził Prowansją, a po jej śmierci został jedynym władcą tego hrabstwa. Ich dziećmi byli:

Przypisy edytuj

  1. Manuel Tuñón de Lara, Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz: Historia Hiszpanii. Szymon Jędrusiak (tłum.). Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych, 1997, s. 131. ISBN 83-7052-226-2.