Richard Coudenhove-Kalergi

polityk austriacki

Richard Nikolaus Eijiro hrabia Coudenhove-Kalergi (ur. 17 listopada 1894 w Tokio, zm. 27 lipca 1972 w Schruns) – polityk austriacki, twórca paneuropeizmu.

Richard Nikolaus Eijiro hrabia Coudenhove-Kalergi
Ilustracja
Coudenhove-Kalergi w 1926 roku
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1894
Tokio

Data i miejsce śmierci

27 lipca 1972
Schruns

Przewodniczący Unii Paneuropejskiej
Okres

od 1923
do 1972

Następca

Otto von Habsburg

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Wielka Wstęga Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi RFN

Życiorys edytuj

Był synem Henryka Jana Marii, dyplomaty austro-węgierskiego, i Japonki Mitsu Aoyamy. Jego prababką ze strony ojca była Maria Kalergis-Muchanow (ukochana Norwida), córka Tekli z Górskich herbu Nałęcz. Studiował filozofię w Monachium i Wiedniu, gdzie też doktoryzował się. Ożenił się z Żydówką Idą Roland, swego czasu wybitną aktorką.

Rozpoczął wydawanie pisma „Paneuropa”, na łamach którego propagował utworzenie jednego państwa europejskiego. Głosił potrzebę zjednoczenia wszystkich państw europejskich „od Polski po Portugalię”, by stawić czoła wzmagającej presji Rosji na Europę. W 1923 wydał książkę Pan-Europa, będącą manifestem ruchu paneuropejskiego. Tezy te rozwinął w głównym dziele swojego życia, trzytomowej Walce o Paneuropę (1925-1928). W 1924 wydał książkę Praktischer Idealismus, w której przedstawił ideę europejskiego społeczeństwa wielokulturowego, związanego z migracją do Europy ludności Afryki i Azji, a owa migracja miałaby wzmocnić populację europejską intelektualnie i fizycznie. Jego idee stały się inspiracją dla Aristide Brianda, w jego mowie w Lidze Narodów 8 września 1929. Po anschlussie Austrii, Kalergi uciekł w 1938 do Francji, a w 1940 do USA. Tam wykładał na New York University, w 1944 wydał Krucjatę dla Paneuropy. W 1945 wrócił do Francji. Założył tu Europejską Unię Parlamentarną. Pod koniec życia przekazał stanowisko przewodniczącego Unii Paneuropejskiej Ottonowi von Habsburgowi.

W 1950 został odznaczony jako pierwszy laureat Nagrodą Karola Wielkiego[1], a w 1966 Europejską Nagrodą Karola Ziomkostwa Sudeckoniemieckiego.

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Le Prix Charlemagne. aachen.de. [dostęp 2015-10-24]. (fr.).
  2. Wilhelm Kosch: Deutsches Literatur-Lexikon. das 20. Jahrhundert. T. 5: Butenschön-Dedo. Walter de Gruyter, 2003, s. 374
  3. Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952, s. 133
  4. Morinosuke Kajima: The diplomatic theses and documents of Dr. Morinosuke Kajima. Tokio: Japan Times, 1969, s. 443
  5. Who was Who 1971-1980. T. 7, Londyn: A & C Black, 1989, s. 175
  6. Tabellarischer Lebenslauf: Richard Nikolaus Graf Coudenhove-Kalergi, kas.de

Linki zewnętrzne edytuj