Richelieufrancuski pancernik wybudowany w stoczni w Breście, okręt główny typu Richelieu.

Richelieu
Ilustracja
Historia
Położenie stępki

22 października 1935

Wodowanie

17 stycznia 1939

 Francja
Wejście do służby

18 czerwca 1940

Wycofanie ze służby

1958 (przeniesiony do rezerwy)
30 stycznia 1967 (skreślony z listy floty)

Los okrętu

złomowany 1968

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pełna: 47 550 ton
normalna: 43 300 ton
standardowa: 35 000 ton

Długość

248,00 m

Szerokość

33,00 m

Zanurzenie

10,70 m

Napęd
patrz tekst
Prędkość

patrz tekst

Zasięg

patrz tekst

Uzbrojenie
patrz tekst
Załoga

patrz tekst

Historia edytuj

Francuski pancernik „Richelieu” był jednym z dwóch ukończonych pancerników typu Richelieu, drugim był „Jean Bart” (trzecim okrętem miał być budowany w Breście „Clemenceau” – zatopiony w czasie bombardowania portu w sierpniu 1944, a czwartym zamówiony, lecz nierozpoczęty „Gascogne”). Stępkę pod jego budowę położono 22 października 1935 roku, kadłub zwodowano 17 stycznia 1939 roku, a ostatecznie ukończono go w lipcu 1940 roku w Dakarze. Podczas kampanii francuskiej 1940 roku nie do końca wyposażony okręt został przebazowany do Dakaru, gdzie przebywał do 1943 roku. Brał udział w odpieraniu ataków floty brytyjskiej na ten port 23–25 września 1940. Był kilkakrotnie uszkadzany przez okręty i samoloty brytyjskie, w tym 8 lipca 1940 torpedą brytyjskiego samolotu z lotniskowca HMS „Hermes” (operacja Catapult). Sam trafił pociskiem kalibru 380 mm i uszkodził 25 września 1940 pancernik brytyjski HMS „Barham”.

Po inwazji wojsk amerykańskich w Afryce, w styczniu 1943 roku został przekazany brytyjskiej Home Fleet. W tym też roku został przebudowany. W marcu 1944 roku został włączony w skład brytyjskiej floty Pacyfiku. 25 sierpnia 1944 roku zwrócony został marynarce francuskiej. Brał udział w działaniach na Pacyfiku.

W marcu 1946 roku powrócił do Francji, następnie wziął udział w wojnie indochińskiej i w 1956 roku w działaniach na Morzu Śródziemnym w trakcie konfliktu o Kanał Sueski.

W 1956 roku został przemianowany na hulk mieszkalny w porcie w Breście, a w 1958 roku przeniesiony do rezerwy. 30 września 1967 roku skreślono go z listy okrętów marynarki francuskiej, a następnie w 1968 roku został złomowany w La Spezia.

Dane taktyczno-techniczne edytuj

  • Napęd:
    • 4 turbiny, 6 kotłów, 4 śruby
    • moc maszyn: 150 000 KM (110 295 kW)
  • Prędkość:
    • planowana: 30 węzłów
    • maksymalna: 32 węzły
  • Zasięg: 10 110 mil (przy prędkości 14 węzłów)
  • Zapas paliwa: 6790 ton
  • Opancerzenie:
    • boki: 225–400 mm
    • pokład główny: 130–170 mm
    • wieża dział: 170–430 mm
  • Uzbrojenie:
    • 8 dział kal. 380 mm L/45 M1935 (2 × IV)
    • 9 dział kal. 152 mm (3 × III)
    • 12 dział przeciwlotniczych kal. 100 mm (6 × II)
    • 8 działek przeciwlotniczych kal. 37 mm (4 × II)
    • 20 najcięższych karabinów maszynowych Hotchkiss wz. 30 kal. 13,2 mm (16 × I) (2 × II)
    • 56 działek przeciwlotniczych Bofors kal. 40 mm (14 × IV) – po przebudowie w 1943 roku
    • 48 działek przeciwlotniczych Oerlikon kal. 20 mm (48 × I) – po przebudowie
  • Załoga: 1550–1670 osób