Robert I Parmeński
Robert I, wł. Roberto I Carlo Luigi Maria di Borbone (ur. 9 lipca 1848 we Florencji; zm. 16 listopada 1907 w Villa delle Pianore, w pobliżu Lukki) – ostatni panujący książę Parmy i Piacenzy w latach 1854–1859 (później jego księstwo zostało włączone do Włoch).
książę Parmy | |
Okres | |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia |
Burbonowie parmeńscy |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
16 listopada 1907 |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
z Marią Pia Burbon-Sycylijską: |
Odznaczenia | |
Ten artykuł od 2023-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Życiorys edytuj
Urodził się we Florencji jako najstarszy syn Karola III Burbona, księcia Parmy, i Ludwiki d'Artois, córki Karola Ferdynanda, księcia de Berry (syna króla Francji – Karola X Burbona). Odziedziczył księstwo w 1854 po tym, jak jego ojciec został zamordowany. Miał wtedy zaledwie 6 lat, więc jego matka została regentką.
Kiedy Robert miał 11 lat, jego księstwo, podobnie jak wszystkie inne włoskie księstwa, zostało włączone do Włoch przez oddziały króla Sardynii. Były książę i jego rodzina cieszyli się jednak znacznym majątkiem i podróżowali prywatnym pociągiem z jednego zamku rodzinnego do drugiego (z Schwarzau am Steinfeld, niedaleko Wiednia, Villa Pianore, w północnych Włoszech, do wspaniałego zamku w Chambord, we Francji).
Rodzina edytuj
Pierwsze małżeństwo edytuj
W 1869 (na wygnaniu) Robert poślubił Marię Pię Burbon, księżniczkę Obojga Sycylii (1849–1882), córkę króla Ferdynanda II. Maria Pia była kuzynką Roberta i urodziła mu 12 dzieci:
- Maria Luiza (1870–1899)
- ∞ Ferdynand I Koburg, car Bułgarii
- Ferdynand (1871)
- Ludwika Maria (1872–1943), opóźniona umysłowo
- Henryk I (1873–1939), tytularny książę Parmy (1907–1939), opóźniony umysłowo
- Maria Imaculata (1874–1914), opóźniona umysłowo
- Józef (1875–1950), tytularny książę Parmy (1939–1950), opóźniony umysłowo
- Maria Teresa (1876–1959), opóźniona umysłowo
- Maria Pia (1877–1915), opóźniona umysłowo
- Beatrice (1879–1946)
- ∞ Piotr, hrabia Lucchesi Palli (wnuk Karoliny, księżnej de Berry)
- Eliasz (1880–1959), tytularny książę Parmy, głowa rodziny Burbonów-Parmeńskich (1950–1959)
- ∞ Maria Anna Habsburg (córka Fryderyka, księcia Cieszyna)
- Maria Anastazja (1881)
- Augusta / August (1882).
Maria Pia zmarła przy narodzinach ostatniego dziecka. Nie wiadomo, czy ostatnie dwoje dzieci, podobnie jak sześcioro ich rodzeństwa również było opóźnione umysłowo.
Drugie małżeństwo edytuj
Robert ożenił się ponownie, w 1884, z Maria Antoniną Portugalską (córką króla Michała I Uzurpatora i Adelajdy Löwenstein-Wertheim-Rosenberg). Maria Antonia urodziła Robertowi również 12 dzieci:
- Maria della Neve Adelajda (1885–1959), zakonnica w klasztorze benedyktynek w Solesmes
- Sixtus (1886–1934)
- ∞ Hedwiga de La Rochefoucauld
- Ksawery (1889–1977), tytularny książę Parmy, głowa rodziny Burbonów-Parmeńskich (1974–1977), karlistowski pretendent do tronu Hiszpanii
- ∞ Madeleine de Bourbon-Busset
- Franciszka (1890–1978), zakonnica w klasztorze benedyktynek w Solesmes
- Zyta (1892–1989)
- ∞ Karol I Habsburg, cesarz Austrii
- Feliks (1893–1970)
- ∞ Charlotta, wielka księżna Luksemburga
- René (1894–1962)
- ∞ Małgorzata Duńska (córka Waldemara, księcia Danii) – ich córka Anna była żoną Michała I, króla Rumunii
- Maria Antonia (1895–1977), zakonnica w klasztorze benedyktynek w Solesmes
- Izabela (1898–1984)
- Ludwik Karol (1899–1967)
- Henrietta (1903–1987)
- Kajetan (1905–1958)
- ∞ Małgorzata Maria von Thurn und Taxis
Śmierć edytuj
Niecałe 4 miesiące po śmierci Roberta, w 1907, wielki marszałek dworu austriackiego ogłosił, że 6 najstarszych dzieci Roberta z jego pierwszego małżeństwa, zostało wykluczonych z dziedziczenia (były one opóźnione umysłowo). Nie dotyczyło to najmłodszego syna Roberta z tego małżeństwa – Eliasza, księcia Parmy jako jego pierwszego dziedzica. Eliasz jako jedyny ze swojego rodzeństwa (rodzonego) miał swoje dzieci i został oficjalnym opiekunem niepełnosprawnego rodzeństwa. Później przyrodni bracia Eliasza, Sixte i Xavier, próbowali podzielić rodzinną fortunę, ale przegrali sprawę we francuskim sądzie.
Kilku młodszych synów Roberta służyło w austriackiej armii.