Wikipedia

Robert Winnicki

polski działacz społeczny i polityk, poseł na Sejm RP VIII i IX kadencji

Robert Artur Winnicki (ur. 18 lipca 1985 w Zgorzelcu[1]) – polski polityk, w latach 2009–2013 prezes Młodzieży Wszechpolskiej, jeden z twórców oraz pierwszy prezes Ruchu Narodowego (2014–2023), poseł na Sejm RP VIII i IX kadencji.

Robert Winnicki
Ilustracja
Robert Winnicki (2023)
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1985
Zgorzelec

Zawód, zajęcie

polityk

Stanowisko

prezes Młodzieży Wszechpolskiej (2009–2013), prezes Ruchu Narodowego (2014–2023), poseł na Sejm VIII i IX kadencji (2015–2023)

Partia

Ruch Narodowy, Konfederacja Wolność i Niepodległość

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys edytuj

Rodzina i praca zawodowa edytuj

Jego przodkowie pochodzą z Kresów Wschodnich[2]. Robert Winnicki ukończył w 2004 liceum ogólnokształcące w Lubaniu[3]. Od tego samego roku studiował politologię na Uniwersytecie Wrocławskim. Kilkakrotnie przerywał studia, których ostatecznie nie ukończył[1]. Pracował w biurze nieruchomości i jako sprzedawca, zajmował się też prowadzeniem hotelu[4].

Kariera polityczna edytuj

 
Robert Winnicki podczas finału trasy „Wakacje z Konfederacją” (2021)

W wyborach parlamentarnych w 2007 kandydował do Sejmu (jako bezpartyjny) z listy Ligi Polskich Rodzin[5], która nie uzyskała mandatów. Od 14 marca 2009 do 13 kwietnia 2013 był prezesem Młodzieży Wszechpolskiej[6] (potem został jej honorowym prezesem[7]). Był jednym z głównych organizatorów inicjatywy Marsz Niepodległości[7] oraz jednym z twórców Ruchu Narodowego. Zasiadał w radzie decyzyjnej tej organizacji[8].

10 grudnia 2014, po ogłoszeniu powstania partii Ruch Narodowy, Robert Winnicki został jej prezesem[9]. 13 czerwca 2015 podczas I kongresu Ruchu Narodowego został ponownie wybrany na stanowisko prezesa partii[10]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w Polsce w 2014 był kandydatem RN z pierwszego miejsca na liście w okręgu małopolsko-świętokrzyskim, uzyskał 7776 głosów, nie zdobywając mandatu[11]. W wyborach samorządowych w tym samym roku jako kandydat RN bez powodzenia ubiegał się o urząd prezydenta Wrocławia[12], jak również bezskutecznie kandydował do sejmiku dolnośląskiego[13].

W wyborach parlamentarnych w 2015 startował ponownie do Sejmu z pierwszego miejsca na liście komitetu wyborczego Kukiz’15 w okręgu legnickim. Uzyskał 11 802 głosy i został wybrany na posła VIII kadencji[14]. W lutym 2016 nieprawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie został uznany za winnego popełnienia przestępstwa podżegania do stosowania przemocy wobec funkcjonariuszy policji i skazany na karę grzywny[15]. W kwietniu tego samego roku, w wyniku decyzji rady politycznej RN, wystąpił z klubu poselskiego Kukiz’15. W 2018 ponownie kandydował do sejmiku, jednak RN nie uzyskał mandatów.

W 2016 został członkiem Parlamentarnego Zespołu ds. Bezpieczeństwa Programu Szczepień Ochronnych Dzieci i Dorosłych[16][17].

W kwietniu 2018 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia skazał go nieprawomocnie na karę grzywny w wysokości 10 tys. zł, taką samą nawiązkę na rzecz Fundacji Pomocy Wdowom i Sierotom po Poległych Policjantach oraz pokrycie kosztów sądowych i zwrot kosztów adwokackich za nazwanie w 2014 komendanta głównego policji „bandytą w mundurze” i „politycznym pachołkiem”[18][19]. We wrześniu 2018 wyrok został utrzymany przez Sąd Okręgowy w Warszawie[19].

W 2019 współtworzył w imieniu RN Konfederację KORWiN Braun Liroy Narodowcy na wybory do Parlamentu Europejskiego. W marcu tegoż roku przystąpił do nowo powołanego koła poselskiego Konfederacja[1]. Kandydował z listy tej koalicji w wyborach europejskich w tym samym roku[20]. Został następnie jednym z liderów federacyjnej partii pod nazwą Konfederacja Wolność i Niepodległość[21]. W wyborach parlamentarnych w 2019 uzyskał z jej ramienia poselską reelekcję, otrzymując 22 639 głosów w okręgu podlaskim[22].

12 maja 2023 ogłosił swoją rezygnację z funkcji prezesa Ruchu Narodowego, motywując to przyczynami zdrowotnymi[23][24]. W lipcu tego samego roku ogłosił, że z uwagi na stan zdrowia nie będzie kandydował w wyborach parlamentarnych w 2023[25][26][27].

Wyniki wyborcze edytuj

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2007 Liga Polskich Rodzin Sejm VI kadencji nr 1 52 (0,01%) [5]
2014 Ruch Narodowy Parlament Europejski VIII kadencji nr 10 7776 (0,85%) [11]
2014 Sejmik Województwa Dolnośląskiego V kadencji nr 4 1189 (0,84%) [13]
Prezydent Wrocławia – 2415 (1,38%) [28]
2015 Kukiz’15 Sejm VIII kadencji nr 1 11 802 (3,31%)  [14]
2018 Ruch Narodowy Sejmik Województwa Dolnośląskiego VI kadencji nr 4 1746 (0,98%) [29]
2019 Konfederacja KORWiN Braun Liroy Narodowcy Parlament Europejski IX kadencji nr 3 26 248 (3,31%) [20]
2019 Konfederacja Wolność i Niepodległość Sejm IX kadencji nr 24 22 639 (4,35%) [22]

Życie prywatne edytuj

Żonaty z Beatą z domu Wilk, z którą ma dwóch synów[30].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2019-03-27].
  2. ↑ Wojciech Szacki: Wieczny student obala republikę. polityka.pl, 20 listopada 2012. [dostęp 2015-10-27].
  3. ↑ Kto z Lubania do parlamentu?. eluban.pl, 16 września 2015. [dostęp 2015-10-25].
  4. ↑ Igor Ryciak, Amelia Panuszko: „Zjednoczę narodowców”. Szef Młodzieży Wszechpolskiej dla „Newsweeka”. newsweek.pl, 6 stycznia 2012. [dostęp 2015-10-25].
  5. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2015-10-27].
  6. ↑ Robert Winnicki kandydatem Ruchu Narodowego na prezydenta Wrocławia. wp.pl, 14 października 2014. [dostęp 2015-10-27].
  7. ↑ a b Robert Winnicki, prezes Ruchu Narodowego spotka się ze słupszczanami. gp24.pl, 22 stycznia 2015. [dostęp 2015-10-25].
  8. ↑ Ruch Narodowy zwiera szeregi. Kongres pod koniec maja. tvn24.pl, 27 lutego 2013. [dostęp 2015-10-25].
  9. ↑ Paulina Małyszek: Komunikat władz Ruchu Narodowego ws. partii politycznej. narodowcy2014.pl, 10 grudnia 2014. [dostęp 2015-10-27].
  10. ↑ Winnicki znów prezesem Ruchu Narodowego. „Przygotowujemy się do wyborów”. tvn24.pl, 13 czerwca 2015. [dostęp 2015-10-27].
  11. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-10-26].
  12. ↑ Robert Winnicki kandydatem Ruchu Narodowego na prezydenta Wrocławia. wp.pl, 14 października 2015. [dostęp 2015-10-26].
  13. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-10-25].
  14. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  15. ↑ Poseł Robert Winnicki z Kukiz'15 został skazany przez sąd. wyborcza.pl, 23 lutego 2016. [dostęp 2016-02-23].
  16. ↑ Małgorzata Solecka: Czterech jeźdźców proepidemicznej apokalipsy. mp.pl, 9 lutego 2016. [dostęp 2018-09-16].
  17. ↑ Parlamentarny Zespół ds. Bezpieczeństwa Programu Szczepień Ochronnych Dzieci i Dorosłych. sejm.gov.pl. [dostęp 2018-09-16].
  18. ↑ Kamil Siałkowski. Sąd: Poseł Winnicki znieważył szefa policji. „Gazeta Stołeczna”, s. 6, 7–8 kwietnia 2018. 
  19. ↑ a b Kamil Siałkowski. Kara dla posła narodowca. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 20 września 2018. 
  20. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-31].
  21. ↑ Konfederacja złożyła dokumenty rejestrujące komitet wyborczy. interia.pl, 7 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-12].
  22. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  23. ↑ Robert Winnicki rezygnuje z funkcji prezesa Ruchu Narodowego. „Muszę powiedzieć stop”. wprost.pl, 12 maja 2023. [dostęp 2023-05-12].
  24. ↑ Piotr Olejarczyk: Robert Winnicki trafił do szpitala. „Nie jest kolorowo”. onet.pl, 12 maja 2023. [dostęp 2023-07-17].
  25. ↑ Winnicki nie wystartuje w wyborach z list Konfederacji. „Muszę przystopować”. onet.pl, 17 lipca 2023. [dostęp 2023-07-17].
  26. ↑ Paulina Musianek: Znika z polityki. Nazwisko Winnickiego nie pojawi się na listach. wp.pl, 17 lipca 2023. [dostęp 2023-07-17].
  27. ↑ Zmiany w szeregach Konfederacji! Robert Winnicki rezygnuje ze startu w wyborach parlamentarnych. „Muszę mocno przyhamować”. wpolityce.pl, 17 lipca 2023. [dostęp 2023-07-17].
  28. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2020-05-09].
  29. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2020-05-09].
  30. ↑ Robert Winnicki. interia.pl. [dostęp 2023-06-01].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Winnicki&oldid=71983951”