Roger Milla
Roger Milla (właśc. Albert Roger Mooh Miller[1], ur. 20 maja 1952 w Jaunde) – kameruński piłkarz, który grał na pozycji napastnika. Posiada także obywatelstwo francuskie.
 Roger Milla (w białej koszulce, 1989-90) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Albert Roger Mooh Miller | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
173 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera edytuj
Roger Milla to jedna z pierwszych i najbardziej rozpoznawalnych afrykańskich gwiazd piłkarskich na arenie międzynarodowej, porównywany do gwiazd europejskich czy południowoamerykańskich. Ten międzynarodowy poziom osiągnął dopiero po skończeniu 38 lat, czyli w wieku, którym piłkarze są zwykle już po zakończeniu kariery. Pierwszym klubem Milli był Eclair Douala, do którego trafił w 1965 roku w wieku 13 lat. W 1971 roku został zawodnikiem Léopards Duala, w którym występował do 1974 roku. Dwukrotnie zdobył z nim mistrzostwo Kamerunu (1972, 1973). Następnie został zawodnikiem Tonnerre Jaunde, z którym w sezonie 1974/1975 wygrał Afrykański Puchar Zdobywców Pucharów (finał 1976).
W 1977 roku wyjechał do Francji grać w Valenciennes FC, w którym występował do 1979 roku. Następnym klubem w karierze Milli było AS Monaco, z którym w sezonie 1979/1980 zdobył Puchar Francji. Ten sukces powtórzył Puchar Francji: rok później w barwach Bastii, w której występował do 1984 roku. Następnymi klubami w karierze Milli były: AS Saint-Étienne (1984-1986), Montpellier HSC (1986-1989), JS Saint-Pierroise (1989-1990), kameruński Tonnerre Jaunde (1990-1994) i indonezyjskie kluby: Pelita Jaya (1994-1995) oraz Putra Samarinda, w której Milla w 1996 roku w wieku 44 lat zakończył piłkarską karierę.
Reprezentacja edytuj
Milla zaliczył pierwszy występ w reprezentacji Kamerunu w roku 1973 przeciwko Zairowi[2]. Reprezentował swój kraj na mistrzostwach świata w Hiszpanii w 1982. Po raz pierwszy zrezygnował z występów w drużynie narodowej w 1987 roku i przeniósł się na wyspę Reunion, by tam kończyć karierę. Jednakże w 1990 Milla otrzymał telefon od prezydenta Kamerunu, Paula Biyi, który namówił Millę na powrót do reprezentacji. Milla się zgodził, w związku z czym pojechał na swój drugi w karierze mundial – MŚ 1990 we Włoszech. Milla stał się jedną z głównych gwiazd turnieju. We Włoszech zdobył 4 bramki, każde ich zdobycie celebrując charakterystycznym tańcem przy narożniku boiska, zaczynając w ten sposób swoistą modę na celebrowanie strzelonego gola w niepowtarzalny dla każdego piłkarza sposób. Dwie z tych bramek zdobył w dogrywce meczu z Kolumbią, które dały awans Kamerunowi do ćwierćfinału. Kamerun stał się pierwszą afrykańską drużyną, która awansowała w mistrzostwach świata tak daleko (potem powtórzył ten sukces Senegal na MŚ w 2002 oraz Ghana na MŚ w 2010). Milla powrócił jeszcze na mistrzostwa świata w 1994 roku w wieku 42 lat. Na MŚ w USA Kamerun odpadł w fazie grupowej, Milla zdobył jednak honorowego gola w meczu z Rosją, bijąc swój własny rekord jako najstarszy strzelec gola w turnieju mistrzostw świata.
Ponadto Milla z reprezentacją dwukrotnie zdobył Puchar Narodów Afryki (1984, 1988), grał w finale tego turnieju (1986) oraz startował na igrzyskach olimpijskich 1984 w Los Angeles.
Mundial 1990 edytuj
Roger Milla w wieku 38 lat stał się jedną z głównych gwiazd turnieju. We Włoszech zdobył 4 bramki, każde ich zdobycie celebrując charakterystycznym tańcem przy narożniku boiska, zaczynając w ten sposób swoistą modę na celebrowanie strzelonego gola w niepowtarzalny dla każdego piłkarza sposób. Dwie z tych bramek zdobył w dogrywce meczu z reprezentacją Kolumbii, które dały awans reprezentacji Kamerunu do ćwierćfinału, czym samym jego reprezentacja stała się pierwszą afrykańską drużyną, która awansowała w mistrzostwach świata tak daleko (potem powtórzył ten sukces reprezentacja Senegalu na Mundialu 2002, reprezentacja Ghany na Mundialu 2010 oraz reprezentacja Maroka na Mundialu 2022).
Mundial 1994 edytuj
W 1994 roku Roger Milla w wieku 42 lat wystąpił na trzecim w swoim karierze mundialu rozgrywanym w Stanach Zjednoczonych, co czyniło go przez 20 lat najstarszym graczem w historii mundialu (rekord pobity na Mundialu 2014 przez kolumbijskiego bramkarza Faryda Mondragóna – 43 lata, 3 dni). Dnia 28 czerwca 1994 roku podczas meczu z reprezentacją Rosji rozgrywanym na Stanford Stadium w Palo Alto strzelił dla swojej drużyny gola, co czyni go najstarszym strzelcem w historii mundialu, jednak jego drużyna przegrała ten mecz 1:6. Po tym turnieju Milla zakończył reprezentacyjną karierę.
Statystyki edytuj
Sukcesy piłkarskie edytuj
Léopard de Douala edytuj
Tonnerre Yaoundé edytuj
AS Monaco edytuj
SC Bastia edytuj
Montpellier HSC edytuj
JS Saint-Pierroise edytuj
- Mistrzostwo Reunionu: 1989
- Puchar Reunionu: 1989
Reprezentacja Kamerunu edytuj
- Puchar Narodów Afryki: 1984, 1988
- Finał Pucharu Narodów Afryki: 1986
- Ćwierćfinał mundialu: 1990
Indywidualne edytuj
- Piłkarz Roku Afryki: 1976, 1990
- Członek FIFA 100: 2004
Po zakończeniu kariery edytuj
Roger Milla po zakończeniu kariery zasiadał w sztabie szkoleniowym francuskiego Montpellier HSC, a w latach 2007-2011 trenował kameruński Tonnerre Jaunde, którego w latach 2011-2012 był dyrektorem sportowym. Roger Milla obecnie jest ambasadorem ds. Afryki. W 2004 roku został wybrany przez Pelégo na listę FIFA 100 (100 najlepszych żyjących piłkarzy w historii), a w 2007 roku najlepszym afrykańskim piłkarzem 50-lecia[6].
W 2010 roku wystąpił w reklamie Coca-Coli promującej Mundial 2010, w której zasiadał na stadionie pijąc reklamowany produkt, a we fragmencie filmu z Mundialu 1990 wykonywał taniec po zdobyciu bramki[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Cameroon Legend Roger Milla: Profile of an Indomitable Lion (ang.)
- ↑ Oldest and youngest players and goal-scorers in international football [online], www.rsssf.com [dostęp 2018-06-27].
- ↑ Uwzględniono Kameruńska Première Division, Première Division, Division 2, Liga Indonesia.
- ↑ Uwzględniono Puchar Kamerunu, Puchar Francji, Piala Indonesia.
- ↑ Uwzględniono Afrykańskie puchary, Europejskie Puchary, Azjatyckie puchary.
- ↑ Milla is Caf's best from 50 years [dostęp:2007-01-15] (ang.)
- ↑ Coca Cola South Africa 2010 na YouTube
Linki zewnętrzne edytuj
- Statystyki na FIFA.com. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-04)]. (ang.)
- Statystyki na Weltfussball.de (niem.)
- Statystyki na Footballdatabase.eu (ang.)
- Roger Milla w bazie National Football Teams (ang.)