Roniel Iglesias
Roniel Iglesias (ur. 14 sierpnia 1988 w Pinar del Río) – kubański bokser występujący w wadze półśredniej, dwukrotny złoty i brązowy medalista igrzysk olimpijskich, mistrz i wicemistrz świata, trzykrotny medalista igrzysk panamerykańskich i igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów, wielokrotny złoty medalista mistrzostw panamerykańskich[1].
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera edytuj
Boks zaczął trenować w 2000 roku.
Pierwsze sukcesy zaczął odnosić już w czasie kariery juniorskiej. W wieku 16 lat, w roku 2005, zdobył seniorskie mistrzostwo Kuby a rok później został w Agadirze mistrzem świata juniorów w wadze lekkiej[2].
W roku 2008 zakwalifikował się do igrzysk olimpijskich w Pekinie. Pokonał kolejno Mahamana Smailę z Kamerunu, Drissa Moussaida z Maroka oraz Giennadija Kowalowa z Rosji. Przegrał w półfinale z Tajlandczykiem Manusem Boonjumnongiem i zdobył brązowy medal.
W 2009 roku na mistrzostwach świata w Mediolanie pokonał kolejno Brica Bussolę z Burkina Faso, Madadiego Nagzibekowa z Tadżykistanu oraz Anglika Scotta Cardle. W półfinale wygrał z Uranczimegijnem Mönch-Erdenem, a w finale okazał się lepszy od Amerykanina Frankiego Gómeza i zdobył złoty medal w wadze lekkopółśredniej[3][4].
Dwa lata później reprezentował Kubę na mistrzostwach świata w Baku. Przegrał niespodziewanie już w pierwszej walce z późniejszym srebrnym medalistą Denysem Berinczykiem z Ukrainy[5]. Po trzech tygodniach wystąpił na igrzyskach panamerykańskich w Gudalajarze, gdzie zdobył złoty medal. Kolejno pokonał Juana Pablo Romero z Meksyku, José Virulę Lópeza z Gwatemali, mistrza świata z Baku Brazylijczyka Évertona Lopesa i w finale Valentino Knowlesa z Bahamów[6][7].
W maju 2012 roku w Rio de Janeiro uzyskał kwalifikację do igrzysk olimpijskich w Londynie. Na igrzyskach pokonał kolejno Césara Villarragę z Kolumbii, ponownie Évertona Lopesa i w ćwierćfinale Uktamjona Rahmonova z Uzbekistanu. W półfinale wygrał z Włochem Vincenzo Mangiacapre, a w finale zwyciężył Denysa Berinczyka, rewanżując się za porażkę z Baku, i został mistrzem olimpijskim[8][9].
Dwa lata później podczas igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów w Veracruz wygrał zawody w wadze półśredniej, pokonując w finale Carla Heilda z Bahamów.
W 2015 roku na lipcowych igrzyskach panamerykańskich w Toronto zdobył srebrny medal. W finałowej walce przegrał niejednogłośnie z Wenezuelczykiem Gabrielem Maestrem[10]. W sierpniu wywalczył również złoto na mistrzostwach panamerykańskich rozegranych w Vargas, wygrywając decydujący pojedynek z Argentyńczykiem Alberto Palmettą. W październiku tego samego roku wystąpił na mistrzostwach świata w Dosze, lecz po pokonaniu Ukraińca Jarosława Samofałowa[11] przegrał w ćwierćfinale nieznaczenie z Azerem Pərvizem Bağırovem.
Następnego roku wziął w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro. W pierwszej walce pokonał Władimira Margarjana, lecz w ćwierćfinale uległ Uzbekowi Shahramowi Gʻiyosovowi[12].
W 2017 roku obronił tytuł mistrza panamerykańskiego w wadze półśredniej w Tegucigalpie, wygrywając w finale z Shahramem Gʻiyosovem. Na mistrzostwach świata w Hamburgu zdobył srebrny medal, przegrywając z Shahramem Gʻiyosovem[13].
Rok później ponownie zdobył złoty medal na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów, pokonując Portorykańczyka Bryana Polaco. W 2019 roku wywalczył złoto w kategorii półśredniej podczas igrzysk panamerykańskich rozegranych w Limie. W decydującej walce wygrał z Dominikańczykiem Rohanem Polanco[14].
Uczestniczył w letnich igrzyskach olimpijskich w Tokio, na których wywalczył złoty medal po wygraniu wynikiem 5:0 finałowego pojedynku z Brytyjczykiem Patem McCormackiem[15].
Przypisy edytuj
- ↑ AIBA World Boxing Championships Hamburg 2017 – Boxers’ profile. s. 112–116. [dostęp 2019-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)]. (ang.).
- ↑ Wyniki Mistrzostw Świata Juniorów 2006 (Amateur-boxing.strefa.pl)[dostęp 05-11-2011]
- ↑ Wyniki Mistrzostw Świata 2009 (Amateur-boxing.strefa.pl) [dostęp 05-11-2011]
- ↑ Iglesias conquista oro para Cuba en Mundial de boxeo. Granma, 2009-09-12. [dostęp 2019-05-02]. (hiszp.).
- ↑ Wyniki Mistrzostw Świata 2011 (Amateur-boxing.strefa.pl) [dostęp 05-11-2011]
- ↑ Wyniki Igrzysk Panamerykańskich 2011. info.guadalajara2011.org.mx. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]. (Strona oficjalna Guadalajara 2011) [dostęp: 05-11-2011]
- ↑ Roniel Iglesias gana los 64 kilogramos del boxeo. CubaSi, 2015-10-29. [dostęp 2019-05-02]. (hiszp.).
- ↑ Londres 2012: Cuarto oro para Cuba de la mano del boxeador Iglesias. Cuba Debate, 2012-08-11. [dostęp 2019-05-02]. (hiszp.).
- ↑ Cubano Roniel Iglesias gana el oro de los superligeros. El Universal, 2012-08-11. [dostęp 2019-05-02]. (hiszp.).
- ↑ Cuba cierra su actuación en Toronto 2015 con cinco nuevas medallas de oro. Cuba Debate, 2015-07-26. [dostęp 2019-05-02]. (hiszp.).
- ↑ Avanzan nueve púgiles cubanos en Campeonato Mundial de Boxeo. Cuba Debate, 2015-10-09. [dostęp 2019-05-02]. (hiszp.).
- ↑ Eliminado Roniel Iglesias en Río 2016. Juventud Rebelde, 2016-08-13. [dostęp 2019-05-02]. (hiszp.).
- ↑ Cuba ganó a “golpes” el Mundial de Boxeo. On Cuba News, 2017-09-03. [dostęp 2019-05-02]. (hiszp.).
- ↑ Roniel Iglesias tiene revancha y gana oro panamericano en el boxeo. El Economista, 2019-08-02. [dostęp 2019-08-10]. (hiszp.).
- ↑ Tokyo 2020 Boxing Men's Welter (63-69kg) Draw Sheet. olympics.com, 2021-08-03. [dostęp 2022-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-08)]. (ang.).