Rozesłanie (liturgia)
Rozesłanie – część katolickiej mszy. W zwyczajnej formie rytu rzymskiego następuje po błogosławieństwie końcowym i jest ostatnim elementem liturgii (po rozesłaniu kapłan i usługujący odchodzą do zakrystii), natomiast w formie nadzwyczajnej poprzedza błogosławieństwo, a po nim następuje jeszcze Ostatnia Ewangelia.
| Nadzwyczajna forma rytu rzymskiego (Missale Romanum 1962) |
Zwyczajna forma rytu rzymskiego (Missale Romanum 2002/2008) | |
|---|---|---|
| Kapłan: Dominus vobiscum. | Kapłan: Dominus vobiscum. | Kapłan: Pan z wami. |
| Wierni: Et cum spiritu tuo. | Wierni: Et cum spiritu tuo. | Wierni: I z duchem twoim. |
| Diakon lub kapłan: Ite, missa est. lub: Benedicamus Domino. | ||
| Wierni: Deo gratias. | ||
| Kapłan (cicho): Placeat tibi, sancta Trinitas, obsequium servitutis meae: et praesta, ut sacrificium quod oculis tuae maiestatis indignus obtuli, tibi sit acceptabile, mihique, et omnibus pro quibus illud obtuli, sit te miserante propitiabile. Per Christum Dominum nostrum. Amen. | brak | |
| Kapłan: Benedicat vos omnipotens Deus, Pater, et Filius (+), et Spiritus Sanctus. | Kapłan: Benedicat vos omnipotens Deus, Pater, et Filius (+), et Spiritus Sanctus. | Kapłan: Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn (+), i Duch Święty. |
| Wierni: Amen. | Wierni: Amen. | Wierni: Amen. |
| Diakon lub kapłan: Ite, missa est. lub: Ite, ad Evangelium Domini annuntiandum. lub: Ite in pace, glorificando vita vestra Dominum. lub: Ite in pace. |
Diakon lub kapłan: Idźcie, Ofiara spełniona. lub: Idźcie, by głosić Ewangelię Pańską. lub: Idźcie w pokoju, chwaląc waszym życiem Pana. lub: Idźcie w pokoju. | |
| Wierni: Deo gratias. | Wierni: Bogu niech będą dzięki. | |
W Mszale rzymskim dla diecezji polskich formułę Ite, missa est przetłumaczono jako Idźcie w pokoju Chrystusa, zaś we wcześniej obowiązującym wydaniu studyjnym z 1979 roku jako Idźcie, Ofiara spełniona[1]. Rubryki nie przewidują stosowania innych formuł rozesłania niż podane w mszale.
Formułę rozesłania wypowiada diakon, a w razie jego nieobecności – celebrans[2].
Od Wigilii paschalnej do 2. niedzieli wielkanocnej (Niedzieli Białej) oraz w uroczystość Zesłania Ducha Świętego do formuły rozesłania oraz odpowiedzi wiernych dodaje się podwójną aklamację Alleluja.
Jeżeli po liturgii następuje inne nabożeństwo, opuszcza się obrzędy zakończenia, a zatem i rozesłanie[3].
W formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego jako formułę rozesłania stosuje się Ite, missa est; jedynie gdy po mszy następuje np. procesja, mówi się Benedicamus Domino. Przed zmianami z 1960 roku we mszach, w których odmawia się hymn Gloria in excelsis Deo, jako formułę rozesłania stosowało się Ite, missa est, zaś w pozostałych mszach, a także, gdy po mszy następuje procesja, mówiło się Benedicamus Domino. We mszach za zmarłych (Requiem) zamiast rozesłania odmawia się Requiescant in pace (Niech odpoczywają w pokoju). Wierni odpowiadają: Amen, a końcowe błogosławieństwo opuszcza się i od razu następuje Ostatnia Ewangelia[4].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Ireneusz Bakalarczyk: Idźcie w pokoju Chrystusa. W: Msza święta – rozumieć, aby lepiej uczestniczyć. Poznań: Hlondianum, 2013, s. 489-492. ISBN 978-83-62959-80-8.
- ↑ Błogosławieństwo i rozesłanie. [dostęp 2019-01-04].
- ↑ Liturgia - piękno i zakorzenienie. [dostęp 2019-01-04].
- ↑ Wezwanie do rozejścia się. W: Michael Kunzler: Liturgia Kościoła. Poznań: Pallottinum, 1999, s. 397. ISBN 83-7014-349-0.