Roztoki (województwo dolnośląskie)
Roztoki (niem. Schönfeld[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie.
| wieś | |
 Kościół św. Marcina w Roztokach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
390-425[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
439[3] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-530[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0853843 |
Położenie na mapie gminy Międzylesie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°11′09″N 16°40′12″E/50,185833 16,670000[1]
| |
Położenie edytuj
Roztoki leżą na północ od Międzylesia, na skraju Wysoczyzny Międzylesia, na wysokości około 390–425 m n.p.m.[2] Wieś przecina droga krajowa nr 33, kierująca się do Czech[2].
Podział administracyjny edytuj
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wałbrzyskim.
Historia edytuj
Pierwsza wzmianka wymieniająca Roztoki jako część posiadłości Zamku Szczerba pochodzi z 1358 roku[6]. Już wtedy istniał we wsi kościół[6]. W czasie wojen husyckich miejscowość znacznie ucierpiała[6]. Na początku XVII wieku Roztoki zostały kupione przez rodzinę Tschirnhausów[6]. W roku 1643 podczas wojny trzydziestoletniej wieś została złupiona przez wojska szwedzkie[6]. W roku 1840 w miejscowości były 92 budynki, w tym: kościół z plebanią, dwór z folwarkiem, szkoła, gorzelnia, dwa młyny wodne i cegielnia[2]. Mieszkańcy zajmowali się też produkcją płótna, w roku 1853 uruchomiono w Roztokach tkalnię mechaniczną[6]. W 1875 roku zbudowano przystanek na linii kolejowej z Kłodzka do Międzylesia i wieś stała się punktem wypadowym dla turystów udających się w Masyw Śnieżnika i w Góry Bystrzyckie[6]. Po 1945 roku wieś utrzymała swój charakter, przez pewien czas nadal działała tkalnia, która w późniejszym okresie została zamieniona w ośrodek kolonijny[2].
Zabytki edytuj
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[7]:
- kościół parafialny pw. św. Marcina z 1722 roku z wieżą wzniesioną w 1772 roku[6],
- plebania z 1794 roku
- dwór, obecnie dom nr 16, z 1569 roku, przebudowany w XIX i XX wieku,
- obora, z początku XIX wieku.
Inne zabytki[2]:
- figura św. Jana Nepomucena pochodząca z XVIII wieku.
Zbiornik edytuj
W Roztokach znajduje się zbiornik przeciwpowodziowy na potoku Goworówka[8][9].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 117129
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 381–386. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1101 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 101.
- ↑ a b c d e f g h Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 427, 428. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 77. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ [1]
- ↑ [2]
Bibliografia edytuj
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1.
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.