Ruch Oporu Armii Krajowej

Ruch antykomunistyczny w powojennej Polsce

Ruch Oporu Armii Krajowej (ROAK) – nazwa wielu lokalnych organizacji podziemia niepodległościowego powstałych w Polsce w latach 1945–1948, powoływanych przez byłych żołnierzy Armii Krajowej na terenie całego kraju i nawiązujących do programu, form organizacyjnych i tradycji Armii Krajowej jako wojska Polskiego Państwa Podziemnego[1].

Ruch Oporu Armii Krajowej
ROAK
Państwo

 Polskie Państwo Podziemne

Data sformowania

1945

Data rozformowania

1948

Dane podstawowe
Podporządkowanie

Naczelny Wódz

Historia edytuj

Z czasem powoływano rejony, obwody i sztaby wojewódzkie ROAK. Oddziały ROAK były tworzone w celach samoobrony, jednak również do walki z Armią Czerwoną i z oddziałami KBW oraz MO. Walczyły też z funkcjonariuszami Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Najsilniejsze ośrodki ROAK istniały na terenie Polski centralnej i wschodniej (w powojennych granicach). Na terenie Mazowsza do ważniejszych struktur ROAK należały:

Do innych struktur, poza Mazowszem, należały m.in.:

Z tym tematem związana jest kategoria: Żołnierze Ruchu Oporu Armii Krajowej.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Ruch Oporu Armii Krajowej, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2014-07-15].
  2. Golik i in. 2013 ↓, s. 656.
  3. Golik i in. 2013 ↓, s. 663.
  4. Golik i in. 2013 ↓, s. 665.
  5. a b Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Jacek Pawłowicz: Ruch Oporu Armii Krajowej na Północnym Mazowszu 1945–1954. [dostęp 2014-07-15].
  6. Pan Zbyszek opowiada. [dostęp 2014-07-15].
  7. Jan Jandziś (1906–1990) – żołnierz AK. [dostęp 2014-07-15].
  8. Ireneusz Sobas: Oddział Partyzancki „Ścigacz”. [dostęp 2014-07-15].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj