Ruth Brown

amerykańska piosenkarka

Ruth Brown, właśc. Ruth Alston Weston[1][2] (ur. 12 stycznia 1928 w Portsmouth, zm. 17 listopada 2006 w Las Vegas[3][4]) – amerykańska, czarnoskóra śpiewaczka bluesowa i jazzowa, początkowo związana z gatunkiem rhythm and blues.

Ruth Brown
Ilustracja
Ruth Brown, 2005
Imię i nazwisko

Ruth Alston Weston

Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1928
Portsmouth

Data i miejsce śmierci

17 listopada 2006
Las Vegas

Gatunki

gospel, rhythm & blues, blues, jazz

Zawód

wokalistka

Strona internetowa

W latach pięćdziesiątych, które były okresem jej największych sukcesów komercyjnych nadano jej przydomek Miss Rhythm. Dysponowała potężnym, bardzo plastycznym głosem, w którym wybijał się bluesowy i gospelowy styl wokalny.

Była autorką takich wielkich przebojów jak „This Little Girl's Gone Rockin”, „5-10-15 Hours”, „(Mama) He Treats Your Daughter Mean”. Popularność Ruth Brown gwałtownie się załamała w 1961 kiedy to artystka zmieniła wytwórnię płytową. Szereg nieszczęśliwych decyzji artystycznych i organizacyjnych zrujnował jej artystyczna karierę. Artystka powróciła na scenę dopiero w połowie lat siedemdziesiątych w odmiennym repertuarze. Od tego momentu śpiewała głównie blues i jazz. Wystąpiła także w szeregu przedstawień muzycznych.

W 1993 roku Ruth Brown została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame[5].

Zmarła w wyniku powikłań po ataku serca i udarze mózgu[3].

Dyskografia edytuj

  • 1956 Ruth Brown Sings Favorites
  • 1957 Ruth Brown
  • 1959 Late Date with Ruth Brown
  • 1962 Along Comes Ruth
  • 1962 Gospel Time
  • 1964 Ruth Brown '65
  • 1968 Fine Brown Frame
  • 1969 Black Is Brown and Brown Is Beautiful
  • 1970 You Don't Know Me
  • 1980 Takin' Care of Business
  • 1988 Have a Good Time {live}
  • 1989 Blues on Broadway
  • 1990 Brown, Black & Beautiful
  • 1991 Fine and Mellow
  • 1993 Songs of My Life
  • 1996 Live in London
  • 1997 R+B = Ruth Brown
  • 1999 Good Day for the Blues

Przypisy edytuj

  1. Adam Bernstein: Ruth Brown, 78; R& B Singer Championed Musicians' Rights. washingtonpost.com, 2006-11-18. [dostęp 2016-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-05)]. (ang.). cz. 1
  2. Adam Bernstein: Ruth Brown, 78; R& B Singer Championed Musicians' Rights. washingtonpost.com, 2006-11-18. [dostęp 2016-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-12)]. (ang.). cz. 2
  3. a b Jon Pareles: Ruth Brown, 78, a Queen of R&B, Dies. nytimes.com, 2006-11-18. [dostęp 2016-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-02)]. (ang.).
  4. Ruth Brown w bazie AllMusic (ang.)
  5. Ruth Brown: inducted in 1993. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-29)]. (ang.).