Słowita

Słowita
Словіта
	; Panorama Słowity
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	złoczowski
Powierzchnia	2.807 km²
Wysokość	450 m n.p.m.
Populacja ; • liczba ludności; • gęstość	; 928; 330.600 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3265
Kod pocztowy	80735
	Położenie na mapie obwodu lwowskiego Słowita
	Położenie na mapie Ukrainy Słowita
	49°45′28″N 24°35′48″E/49,757778 24,596667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Słowita (ukr. Словіта) – wieś w rejonie złoczowskim obwodu lwowskiego Ukrainy.

Historia edytuj

W 1921 wieś liczyła 387 zagród i 1990 mieszkańców, w tym 1395 Ukraińców, 497 Polaków i 98 Żydów. W 1931 zagród było 423 a mieszkańców 2063^[1].

II wojna światowa

Po ataku III Rzeszy na ZSRR w pobliżu Słowity sowiecki snajper zabił dowódcę pułku Westland dywizji SS Wiking Standartenführera Hilmara Wäckerlego. Pomimo szybkiego ujęcia i zabicia snajpera, esesmani obarczyli winą za śmierć dowódcy Żydów. W Słowicie zabili 36 Żydów, następnie kontynuowali zbrodnie w Złoczowie (pogrom w Złoczowie)^[2]^[3].

Architektura edytuj

Zabudowania dawnego klasztoru bazylianek

dwór wybudowany w pierwszej połowie XIX w. przez rodzinę Strzeleckich^[4], zniszczony podczas II wojny światowej bądź zaraz po niej^[5].
klasztor żeński założony w XV w., początkowo prawosławny, następnie unicki (bazylianki), w 1616 roku odbudowany po najeździe tatarskim. Do dnia dzisiejszego zachował się budynek klasztorny z 1843 roku, obecnie mieści się w nim sanatorium przeciwgruźlicze^[5].
dawny kościół rzymskokatolicki pw. Chrystusa Króla autorstwa Wawrzyńca Dayczaka z l. 1936-1938, po wojnie zamieniony na magazyn, obecnie w posiadaniu cerkwi prawosławnej, gruntownie przebudowany^[5].

Przypisy edytuj

↑ JózefJ. Wyspiański JózefJ., Barbarzyństwa OUN-UPA, Lublin 2009, s. 117 .
↑ Marko Carynnyk, Золочів мовчить, Krytyka, 2005, no. 10, ss. 14–17
↑ Kai Struve, Tremors in the Shatterzone of Empires: Eastern Galicia in Summer 1941, [w:] Shatterzone of Empires: Identity and Violence in the German, Habsburg, Russian, and Ottoman Borderlands, Red. Omer Bartov, Eric D. Weitz, Bloomington: Indiana University Press, 2013, s. 471; 481
↑ RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 567-569, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
↑ ^a ^b ^c GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., Ziemia Lwowska. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część III, Pruszków: Rewasz, 2007, s. 371, ISBN 978-83-89188-66-3, OCLC 189428719 .

Bibliografia edytuj

Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X, Warszawa, 1880–1902, s. 836.

Linki zewnętrzne edytuj

Słowita, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 836 .

[:0-1] JózefJ. Wyspiański JózefJ., Barbarzyństwa OUN-UPA, Lublin 2009, s. 117 .

[carynnyk-2] Marko Carynnyk, Золочів мовчить, Krytyka, 2005, no. 10, ss. 14–17

[struve-3] Kai Struve, Tremors in the Shatterzone of Empires: Eastern Galicia in Summer 1941, [w:] Shatterzone of Empires: Identity and Violence in the German, Habsburg, Russian, and Ottoman Borderlands, Red. Omer Bartov, Eric D. Weitz, Bloomington: Indiana University Press, 2013, s. 471; 481

[Aftanazy-4] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 567-569, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

[Rakowski-5] GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., Ziemia Lwowska. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część III, Pruszków: Rewasz, 2007, s. 371, ISBN 978-83-89188-66-3, OCLC 189428719 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]