Sōkaku Takeda
Sōkaku Takeda (jap. 武田 惣角 Takeda Sōkaku; ur. 10 października 1859, zm. 25 kwietnia 1943) – znany jako założyciel szkoły jujutsu znanej pod nazwą Daitō-ryū[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 października 1859 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 kwietnia 1943 (83 lat) |
| Narodowość |
japońska |
Życiorys edytuj
Dzieciństwo i młodość edytuj
Urodził się na ziemiach klanu Aizu (współcześnie prefektura Fukushima[2]). Sōkaku dorastał w czasie ogromnych przemian politycznych, społecznych i gospodarczych (restauracja Meiji). Był drugim synem Sokichiego Takedy, samuraja z klanu Takeda, który pracował na własnej roli oraz nauczał w lokalnej szkole w świątyni buddyjskiej oraz córki Dengoro Kurokochiego[3], mistrza yari i kenjutsu. Uważa się, że Sōkaku otrzymał pierwsze lekcje sztuki walki od ojca, który miał własne dojo[4] Sokichi był ekspertem w posługiwaniu się zarówno mieczem (kenjutsu) jak i włócznią (yari), a kiedyś był zawodnikiem sumo rangi ozeki. Uważa się, że Sōkaku mógł nauczyć się technik Hōzōin-ryū, Takada-ha i Ono-ha Ittō-ryū, szkół walki mieczem i włócznią[5].
Podróż ku nauce edytuj
Sōkaku opuścił rodzinne strony, aby przejść surowy okres szkolenia podczas licznych podróży. Walczył i szkolił się w wielu szkołach oraz u wielu nauczycieli. Uważa się, że Sōkaku przez pewien czas był studentem Kenkichiego Sakakibary, mistrza Jikishinkage-ryū uważanego za jednego z najbardziej znanych i wykwalifikowanych szermierzy epoki[6]. Choć istnieją dokumenty historyczne potwierdzające związek między nimi to jest to nadal kwestia dyskusji. Wiadomo jednak, że Sōkaku angażował się w wielu pojedynkach za pomocą shinai i już za życia uznano jego mistrzostwo władania mieczem, a były to czasu gdy zapominano już o sztuce walki mieczem[7].
Doskonalenie walki bez broni edytuj
Po delegalizacji klasy samurajów i wydaniu zakazu noszenia mieczy (edykt Haitō) Sōkaku położył nacisk na naukę walki bez broni, znaną jako jujutsu, techniki jego przodka[8]. Te pozorne techniki "oshiki-uchi" albo do tej pory znane jako tajne nauki klanu Aizu połączył z nabytymi umiejętnościami, które nabył w podróży i stworzył sztukę walki, którą nazwał Daitō-ryū[9].
Podróżujący nauczyciel edytuj
Sōkaku prowadził wędrowny tryb życia, podróżując wzdłuż i wszerz kraju. Prowadził seminaria ze sztuk walki dla żołnierzy, policjantów i miłośników sztuk walki, często o wysokiej pozycji społecznej[10].
Przypisy edytuj
- ↑ Unlocking the Secrets of Aiki-Jujutsu by H. E. Davey, NTC Publishing Group 1997, ISBN 978-1-57028-121-1 ISBN 1-57028-121-1
- ↑ Daito-ryu Aikijujutsu Headquarters (2006). eng.html| History of Daito-ryu: prior to the 19th century, History, Daito-ryu Aikijujutsu Headquarters.
- ↑ "Aizu-han kyōiku kō, Nihon Shiseki Kyōkai hen", Ogawa, Wataru, Tōkyō Daigaku Shuppankai, Shōwa 53 [1978]
- ↑ "Deadliest Men: The World's Deadliest Combatants Throughout the Ages" Paul Kirchner, Paladin Press 2001, ISBN 1-58160-271-5, ISBN 978-1-58160-271-5 - chap. 35
- ↑ "The Meiji Man", by Laszlo Abel; The JMAS Newsletter, Vol.3, No.3 1985
- ↑ Daito-ryu Aikijujutsu Headquarters (2006). eng.html| History of Daito-ryu: Takeda Sokaku, History, Daito-ryu Aikijujutsu Headquarters.
- ↑ "Samurai Aikijutsu", by Toshishiro Obata; Dragon Books 1988
- ↑ Aizu hanro Saigo Tanomo: Jijoden "Seiunki" shichu, Setsuo Hotta, Tokyo Shoseki 1993 Japan, ISBN 4-487-79067-0, ISBN 978-4-487-79067-8
- ↑ 合気ニュース編集部 武田惣角と. Tokyo, Japan 2003
- ↑ "Daito ryu Aikijujtsu", by Stanley A. Pranin; Aikinews 1996