SU-76Idziało pancerne powstałe w 1943 roku na podwoziu niemieckiego czołgu średniego Pz.Kpfw. III. Ausf. H/J. Duża liczba tych czołgów została zdobyta przez Armię Czerwoną i postanowiono przystosować je w możliwie prosty sposób do radzieckiej armaty 76,2 mm F-34 lub ZiS-5. Dokonano tego, montując pancerny przedział bojowy na niezmienionym podwoziu czołgu. Pancerz przedni miał grubość 50-60 mm, boczny 30 mm, tylny 25 mm. SU-76I miały czteroosobową załogę i mogły zabierać 98 pocisków do działa. Poza działem uzbrojenie składało się z broni osobistej załogi i granatów ręcznych. Wyprodukowano łącznie około 200 sztuk, ważących 22 tony i rozwijających prędkość do 45 km/h. Do dnia dzisiejszego jeden z egzemplarzy pełni funkcję pomnika w miejscowości Sarny na Ukrainie.

SU-76I
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ pojazdu

działo samobieżne (pancerne)

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4 osoby

Historia
Produkcja

1943

Wycofanie

1944

Dane techniczne
Silnik

12-cylindrowy silnik gaźnikowy Maybach HL120 TRM o mocy 265 KM przy 2600 obr./min

Poj. zb. paliwa

300 l

Pancerz

stalowy, 10-60 mm

Długość

6,3 m
5,38 m (kadłuba)

Szerokość

2,91 m

Wysokość

2,38 m

Prześwit

0,35 m

Nacisk jedn.

1 kg/cm²

Osiągi
Prędkość

50 km/h

Zasięg pojazdu

180 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

0,8 m

Rowy (szer.)

2,2 m

Ściany (wys.)

0,6 m

Kąt podjazdu

30°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x armata F-34 lub ZiS-5 kalibru 76,2 mm (98 nab.)
Wyposażenie
radiostacja 9R, telefon wewnętrzny TPU-3

Bibliografia edytuj