Wikipedia

Sananda Maitreya

Sananda Maitreya[1], właściwie Terence Trent Howard[2] (ur. 15 marca 1962[3][4][5] w Nowym Jorku) – amerykański wokalista, kompozytor i autor tekstów piosenek, do roku 2000 występował jako Terence Trent D’Arby[6]. Jego pierwszy longplay, zarejestrowany w Londynie w 1987 roku, Introducing the Hardline According to Terence Trent D’Arby okazał się jego wielkim sukcesem[7], utrzymując się na listach przebojów przez ponad pół roku[8]. Największe hity w wykonaniu artysty to „Wishing Well”[9] i ballada „Sign Your Name”[10].

Sananda Maitreya
ilustracja
Imię i nazwisko

Terence Trent Howard

Pseudonim

Sananda Francesco Maitreya

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1962
Nowy Jork

Pochodzenie

amerykańskie

Instrumenty

wokal, pianino, gitara, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, bębny, perkusja, banjo, harmonijka, organy

Gatunki

pop, rock, soul, R&B, funk

Zawód

wokalista, kompozytor, autor tekstów piosenek

Aktywność

od 1984

Wydawnictwo

Treehouse Publishing
Columbia Records

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodził się na nowojorskim Manhattanie jako syn Frances Howard, śpiewaczki gospel, nauczycielki i doradcy. Jego biologiczny ojciec był żonaty[11]. Jego matka poślubiła biskupa Jamesa Benjamina Darby'ego, który dla Terence’a stał się ojczymem. Swoją pasję do muzyki odkrył już we wczesnym dzieciństwie. Mając sześć lat nauczył się grać na perkusji, następnie na instrumentach klawiszowych, gitarze i gitarze basowej.

Jego rodzina przeniosła się kolejno z Nowego Jorku do New Jersey, Chicago, Daytona Beach, a następnie osiedliła się w De Land na Florydzie, na północ od Orlando, gdzie ukończył DeLand High School i śpiewał w szkolnym chórze Modernaires. Jako 16-latek zafascynował się muzyką takich wykonawców jak The Beatles, The Rolling Stones, The Jackson 5, Stevie Wonder, Frank Sinatra, Andraé Crouch i Sam Cooke, a także kompozytorów jak Ludwig van Beethoven czy Wolfgang Amadeus Mozart.

Trenował boks w Orlando, a w 1980 roku został mistrzem i zdobył Golden Gloves Florydy w kategorii wagi lekkiej[12]. Otrzymał propozycję, by kontynuować trening w szeregach United States Army, ale ostatecznie za namową ojca rozpoczął studia na wydziale dziennikarskim na University of Central Florida. Rok później zaciągnął się do armii amerykańskiej w Fort Sill w Lawton w Oklahomie, a następnie został oddelegowany do 3. Dywizji Pancernej, w pobliżu Frankfurtu w RFN[13]. Po trzech latach, w kwietniu 1983 roku zrezygnował ze służby w wojsku, by poświęcić się muzyce.

Kariera edytuj

W 1984 stacjonował wraz ze swoją jednostką wojskową w Niemczech Zachodnich, gdzie zaczął udzielać się jako lider funkowej grupy The Touch, wydając album Love On Time (1984)[14]. W 1986 roku wyjechał do Londynu, gdzie krótko grał z soulowo-funkową formacją The Bojangles, po czym podpisał kontrakt i rozpoczął solową karierę muzyczną.

Debiutancki longplay Introducing the Hardline According to Terence Trent D’Arby, zarejestrowany w Londynie w 1987 roku, i promowany singlem „Sign Your Name” (utwór pojawił się także w jednym z odcinków seriali: ZDF Derrick (1988) i Oddział Dziecięcy (Children’s Ward, 1989)), odniósł międzynarodowy sukces, sprzedając się w ponad 12 mln egzemplarzy, a w roku 1988 Terence Trent D’Arby został uhonorowany nagrodą Grammy w kategorii najlepszy artysta R&B. W rok potem ukazał się drugi album Neither Fish Nor Flesh (wyd. Columbia Records, 1989).

W 1991, po przeprowadzce do Los Angeles, nagrał i wyprodukował w całości w swoim prywatnym studiu nagraniowym Monasteryo kolejne dwa albumy: Symphony or Damn (1993) i Vibrator (1995), a w duecie z Des’ree wylansował przebój „Delicate” (1993).

Wykonywał również utwory na ścieżki muzyczne do filmów hollywoodzkich: Frankie i Johnny (1991) Garry’ego Marshalla z Alem Pacino i Michelle Pfeiffer, Przyjaciele Petera (1992) Kennetha Branagha, Gliniarz z Beverly Hills III (1994) Johna Landisa, Prêt-à-Porter (1994) Roberta Altmana, Fan (1996) Tony’ego Scotta z Wesleyem Snipesem i Robertem De Niro, Wpadka (2007) Judda Apatowa i W chmurach (2009) Jasona Reitmana, a także seriali: Beavis i Butt-head (1993), Na imię mi Earl (2007) i Czarne lustro (2016). W filmie Mary Lambert Clubland (1998) z Lori Petty zagrał postać Toby’ego, a w dramacie telewizyjnym CBS W rytmie rock’n’rolla (Shake, Rattle and Roll: An American Love Story, 1999) z Bonnie Somerville, Frankiem Whaleyem, Geraldem McRaneyem, Troyem Donahue, Maggie Gyllenhaal i Kathy Baker wcielił się w postać Jackie Wilsona. Z kolei w serialu animowanym Static Shock (2000) użyczył głosu D.J. Rockowi.

W czerwcu 1999 roku wystąpił z INXS w koncercie otwierającym Stadium Australia w Sydney[15]. W 2001 roku powrócił do Niemiec i zamieszkał w Monachium, porzucił swoją aktualną sceniczną tożsamość, zamienił dotychczasowy pseudonim Terence Trent D’Arby na Sananda Maitreya i w swojej własnej, niezależnej wytwórni Sananda Records wydał piąty album WildCart!. W grudniu 2001 zagrał także dla papieża Jana Pawła II.

W 2002 przeprowadził się do Mediolanu, gdzie 3 czerwca 2003 roku wydał reedycję Wildcard! (The Joker’s Edition)[16].

30 czerwca 2003 w Asyżu ożenił się z Francescą Francone[17], wieloletnią włoską przyjaciółką, z zawodu architektem. Mają dwóch synów: Francesco Mingusa (ur. 5 czerwca 2010) i Federico Elvisa (ur. 25 października 2012).

Dyskografia edytuj

albumy edytuj

  • 1987: Introducing the Hardline According to Terence Trent D’Arby (wyd. Columbia Records, 13 lipca)
  • 1989: Neither Fish Nor Flesh (wyd. Columbia Records, 23 października)
  • 1993: Symphony or Damn (wyd. Columbia Records, 11 maja)
  • 1995: Vibrator (wyd. Columbia Records, 1 czerwca)
  • 2001: Wildcard (wyd. Rock Up / Treehouse, 11 października)
  • 2005: Angels & Vampires – Volume I (wyd. Treehouse Publishing, 8 października)
  • 2006: Angels & Vampires – Volume II (wyd. Treehouse Publishing, 29 kwietnia)
  • 2009: Nigor Mortis (wyd. Treehouse Publishing, 20 maja)
  • 2011: The Sphinx (wyd. Treehouse Publishing, 15 marca)
  • 2013: Return to Zooathalon (wyd. Treehouse Publishing, 1 marca)
  • 2015: The Rise Of The Zugebrian Time Lords (wyd. Treehouse Publishing, 9 października)
  • 2016: Prometheus & Pandora (wyd. Treehouse Publishing, 20 czerwca)

składanki edytuj

Live CD/DVD edytuj

  • 2007: Live in Firenze
  • 2007: Camels At The Crossroads
  • 2008: Lovers & Fighters
  • 2008: Confessions of a Zooathaholic

single edytuj

Rok Tytuł Pozycja na Peak Chart Album
USA USA
R&B 		USA
Dance 		USA
Rock 		Australia
 Top 40 Holandia Wielka Brytania[18]
1987 „If You Let Me Stay" 68 19 47 — 89 11 7 Introducing the Hardline According to Terence Trent D’Arby
„Wishing Well" 1 1 7 — 9 3 4
„Dance Little Sister" 30 9 7 — 41 3 20
1988 „Sign Your Name" 4 2 23 — 3 2 2
„If You Let Me Stay" — — — — 36 — —
„Rain" — — — — — 20 —
1989 „This Side of Love" — — — — — 50 83 Neither Fish Nor Flesh
„To Know Someone Deeply Is to Know Someone Softly" — 47 — — — — 55
„The Birth of Maudie (The Incredible E.G. O’Reilly)” — — — — — — — Greatest Hits
1990 „Billy Don't Fall” — — — — — — — Neither Fish Nor Flesh
1993 „Do You Love Me Like You Say?" — — — — 69 — 14 Symphony or Damn
„She Kissed Me" — — — 5 9 — 16
„Delicate” z Des’ree 74 — — — 99 45 14
„Let Her Down Easy" — — — — 97 — 18
„Turn the Page" — — — — — — —
1995 „Holding On to You" — — — — — 33 20 Vibrator
„Vibrator" — — — — — — 57
„Supermodel Sandwich" — — — — — — —
2002 „O Divina" — — — — — — — Wildcard
„What Shall I Do" — — — — — — —
2006 „Bella Faccina" — — — — — — — Angels & Vampires – Volume I
2007 „South Side Run" — — — — — — — Angels & Vampires – Volume II
2009 „Because You've Changed" — — — — — — — Nigor Mortis
2011 „I Saw Her" — — — — — — — The Sphinx
2013 „Save Me" — — — — — — — Return To Zooathalon
„Kangaroo" — — — — — — —
2015 „Blanket On The Ground" — — — — — — — The Rise Of The Zugebrian Time Lords

Przypisy edytuj

  1. ↑ Sananda Maitreya. sanandamaitreya.com. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  2. ↑ Terence Trent D’Arby. Listal. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  3. ↑ Terence Trent D’Arby. SensaCine.com. [dostęp 2016-12-28]. (hiszp.).
  4. ↑ Terence Trent D’Arby. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  5. ↑ Terence Trent D´Arby – Životopis / Info. FDb.cz. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  6. ↑ Terence Trent D’Arby Discography. Discogs. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  7. ↑ Flashback : Qu'est devenu Terence Trent D’Arby?. Vanity Fair. [dostęp 2016-12-28]. (fr.).
  8. ↑ What happened to Terence Trent D’Arby? He is now Sananda Maitreya. News.com.au. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  9. ↑ Sameer Rao (2015-10-14): ’80s Icon Terence Trent D’Arby: Music Biz 'Doesn't Like Too Many Black Faces Around At One Time'. ColorLines. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-29)]. (ang.).
  10. ↑ Terence Trent D’Arby. AllMusic. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  11. ↑ Kate Mossman (2015-09-10): “I was killed when I was 27": the curious afterlife of Terence Trent D’Arby. New Statesman. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  12. ↑ Sananda Maitreya – Bio” (PDF). Sanadamaitreya.com. [dostęp 2016-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-29)]. (ang.).
  13. ↑ Mikal Gilmore (1988-06-16). Can Terence Trent D’Arby Be As Good As He Thinks He Is, Rolling Stone, nr 528
  14. ↑ Martin C. Strong (2000), The Great Rock Discography (piąta edycja). Edinburgh: Mojo Books. s. 241–242. ISBN 1-84195-017-3.
  15. ↑ Richard Guilliatt (2014-02-01): Chris Murphy and the devil inside INXS. The Australian. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  16. ↑ Terence Trent D’Arby’s Wildcard! (The Joker’s Edition). Discogs. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  17. ↑ Michele Chisena (2015-09-17): Sananda Maitreya, da genio a puro amore: „Vivo di musica, non parliamo del passato”. la Repubblica.it. [dostęp 2016-12-28]. (wł.).
  18. ↑ Official Charts > Terence Trent D’Arby. The Official UK Charts Company. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sananda_Maitreya&oldid=65151878”